φωτιά στα Κόκκινα!

Η Σαπφώ Ν., 67 ετών, σύζυγος, μητέρα, και γιαγιά, δούλευε για χρόνια στη βιομηχανία χημικών, στη φάμπρικα όπως έλεγε η ίδια. Ήταν η εργάτρια που κάθε βιομήχανος θα ήθελε να έχει. Κι αυτό γιατί ή Σαπφώ ένα μόνο αφέντη ήξερε στη ζωή της: Τον εαυτό της. Όταν έβλεπε κάτι στραβό στη δουλεία, φώναζε στον προϊστάμενο ότι το μαγαζί έχει γίνει Σόδομα και Γόμορρα, και πριν καλά καλά της πει τι να κάνει η Σαπφώ τους είχε βάλει όλους και όλα στη θέση τους.


Κάποια στιγμή Τα νεφρά της Σαπφούς «χτύπησαν Κόκκινο» όπως είπε στο φαρμακοποιό της και γι αυτό επισκέφτηκε ένα νεφρολόγο, που τον φώναζε « ο λεγάμενος» γιατί του άρεσε να έχει ωραίες γραμματείς. Δεν της άρεσαν αυτά της Σαπφούς, και τα εμπιστευόταν του φαρμακοποιού της. Σιγά σιγά η Σαπφώ άρχισε να γίνεται υποχόνδρια με τα φάρμακα, και τα έβαζε και με το φαρμακοποιό της:

-Δε μου λες χριστιανέ μου; Τασάκι το έχετε κάνει το νεφρί μου; Πρόσεχε γιατί άμα δω ότι ξεμωράθηκες κι εσύ και με κοροϊδεύεις θα σου βάλω μπουρλότο στο μαγαζί. Βαγγελίστρα μου τι μου΄τυχε με σας τους ανεπρόκοπους! Έχε χάρη βρε που σε ξέρω χρόνια και δε με πιλατεύεις. Άντε!

Κάποια στιγμή η Σαπφώ μπήκε νευριασμένη στο φαρμακείο και άρχισε να φωνάζει στο φαρμακοποιό:

-Που ‘σε βρε φαρμακοτρίφτη; Έλα γιατί γκρεμοτσακίστηκα στο σφουγγάρισμα και έχω μια πληγή σαν… Μα αυτή δεν είναι πληγή, είναι το μπλόκο της Κοκκινιάς!! Έλα βρε να μου βάλεις κόκκινο. Δε θέλω τίποτε άλλο με ακούς; Δε με περιμένει και κανένας λεγάμενος! Κόκκινο να μου βάλεις. Σκέτο κόκκινο!
Ξαφνικά εμφανίστηκε ο φαρμακοποιός. Κρατούσε στα χέρια του ένα χαρτί που είχε τσαλακώσει επιμελώς.

-Τι είναι αυτό χριστιανέ μου; Με αυτό θα μου καθαρίσεις την πληγή;
-Αυτό κυρία Σαπφώ είναι ένα μπουρλότο! Καλύτερα να μου διαλύσεις το μαγαζί παρά να σου δώσω κόκκινο.
-Γιατί βρε ανεπρόκοπε; Δε φτάνει που με παιδεύει το νεφρί μου και ο λεγάμενος, τώρα με παιδεύεις κι εσύ;


Γιατί ο φαρμακοποιός αρνήθηκε να χορηγήσει μερκούροχρωμ στην ασθενή;



Απάντηση

Η Σαπφώ πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια που προκλήθηκε από νεφροτοξικότητα. Το «κόκκινο» είναι μια υδραργυρική ένωση που απορροφάται από την ανοικτή πληγή, με αποτέλεσμα να ενισχύσει τη νεφροτοξικότητα γι αυτό και η μεβρωμίνη (mercurochrome) αντενδείκνυται στους ασθενείς αυτούς. Η πληγή θα έπρεπε να καθαριστεί με οξυζενέ.

Αντίο φίλε!

Τον είχα συμμαθητή στο σχολείο. Δεν θυμομουν απολύτως τίποτα γι αυτόν Εκτος απο το ότι ηταν ένα πολύ καλό παιδί. Και σεμνό. Κάποια στιγμή- οταν οι σπουδες τελειώνουν, η καρριέρα γίνεται συνήθεια, η σχέση γίνεται γάμος, ο γάμος γίνεται διαζυγιο, το διαζυγιο γίνεται αλλος γάμος, ο γάμος γίνεται παιδιά, και τα παιδιά γίνονται σχολείο, -ξυπνάς και ψάχνεις να βρείς τι έκανες στην εποχή π.Ψ. (προ Ψήφου).

Ετσι καποιο βράδυ σερφάρντας στο διαδίκτυο ξαναβρήκα το Γιώργο. Που είχε κλήσει το δικό του κύκλο της ζωής. Σαρανταπεντάρης, με σπουδες κλινικής ψυχολογίας στη Γαλλία. Η δουλειά του; Να παρέχει ψυχολογική υποστηριξη σε ασθενείς με καρκίνο. Για να το κάνει αυτό , εκτος απο κλινική ψυχολογία θα έπρεπε να ξερει απο καρκίνο. Για να ξέρει και τι να πει στον ασθενή ανάλογα με το στάδιο της νόσου...

Καλά το μαντέψατε. Ο Γιωργος, ο κλινικός Ψυχολόγος, ο συζυγος, ο πατέρας, ο φίλος, έπαθε καρκίνο. Μελάνωμα. Που του έκανε δυο μεταστάσεις στους πνευμονες. Κι απο εκεί στον εγκέφαλο. Κι απο εκεί στα οστά. Κι απο εκεί στην αιωνιότητα.

Με πήρε κάποια μέρα τηλέφωνο κι ήταν ένας άλλος Γιώργος। Θέλησε να με ρωτήσει για όλες τις μπούρδες που υπάρχουν στο διαδύκτυο που τάζουν ότι σώζουν ζωές και απλά οι εταιρείες τις καταπολεμάνε. Την αποψη μου την ξέρετε όσοι με διαβάζετε। Δεν πιστευω στη συνωμοσιολογία Δεν πιστευω στο DCA στο σπέρμα του Ταυρου, στο σάλιο του σκύλου, στο δηλητήριο του σκορπιού, δεν πιστευω στην ομοιοπαθητική, δεν πιστευω σε τίποτα μη τεκμηριωμένα σε δυτικά -ναι ρε γαμω το! σε δυτικά επιστημονικά περιοδικά υψηλού impact factor! Και κυρίως δεν πιστευω ότι οι εταιρείες εχουν τάχα μου ανακαλύψει το φάρμακο του καρκίνου και το κρύβουν!

Εγω λοιπόν ο τα ξέρω όλα , ο τα σφάζω όλα, ο σε τιποτε δεν πιστευω, δεν ήξερα τι να του πω। Δεν είχα τίποτα να του πω। Εγω, ο εξπερ της επαγγελματικής επικοινωνίας! Ο Homo Etericus. Ο συγγραφεας και ταχα μου συμβουλος των απανταχου φαρμακοποιών εδω και δεκα χρόνια। Την τελευταία στιγμή (νομίζω ότι) κατάφερα να τον αποτρέψω απο το να χασει μια περιουσία απο τους αετονύχηδες।
Στο άκουσμα του θανάτου του συμμαθητή μου λυγισα. Κάπου μου ηρθε να χλευασω όλους τους επιστήμονες και τις εταιρείες μαζί για την ηλιθιότητα τους ως προς την πρόοδο των ερευνών σε σχέση με άλλες παθήσεις. Βαρέθηκα να ακούω καθε μερα να βρίσκουν κι απο ένα γονίδιο που φταιει για κάποιους καρκίνους και οι κ@λοδείκτες θνητοτητας και θνησιμότητας να μη λένε να ξεκολλήσουν.

Αντιο φίλε. Στο καλό. Μείνε ήσυχος. Να ξέρεις ότι εκανες καλύτερη δουλεια στους ασθενείς απο τις εταιρείες. Οι ασθενείς θα σε θυμούνται σαν ένα καλό επιστήμονα, και σαν ένα καλό παιδί. Αντίθετα τις εταιρείες με τα αντικαρκινικά κανείς δεν θα τις θυμάται. Κανεις, όσο δεν θα τα καταφέρνουν καλύτερα απο εσένα. Κανείς...........