Είπεν ο Κύριος: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι bloggers!

H περασμένη εβδομάδα περιλάμβανε μια ημέρα αφιερωμένη στον Καρκίνο. Θέλησα να γράψω κάτι γι αυτό στο Ιστολόγιο. Εχοντας έτοιμες τις σημειώσεις μου στο πρόχειρο, κατι με εμπόδισε να τις αναρτήσω. Θέλησα πρώτα να σερφάρω. Και σερφάροντας έφτασα μέχρι τη Λυδία που πολεμάει τον καρκίνο (http://lydia-tigria.blogspot.com/).

Συγκινήθηκα. Εκτός απο επιστήμονας, manager, blogger,και ότι αλλες ταμπέλες μπορεί να έχω είμαι και πατέρας. Και όταν είσαι γονιός, η συναισθηματική σου νοημοσύνη είναι πολύ αυξημένη σε σχέση με το χαρούμενο και γεμάτο επιστημονικές ανησυχίες Ιστολόγιο. Η συγκίνηση μου γρήγορα μετατράπηκε σε ντροπή. Αποφάσισα να μην αναρτήσω τίποτα. Και συνέχισα να σερφάρω σε θέματα καρκίνου.

Ωσπου ξαφνικά, Bingoooo, είδα το φώς! Καμμιά εικοσαριά bloggers είχαν δεχθεί το βράδυ την επίσκεψη του Κυρίου στο κρεβάτι τους, στον υπολογιστή τους, η δεν ξέρω εγώ πού αλλού.

Και είπεν ο Κύριος: Αδελφοί (για να μην πεί αδερφές). Ακούσατε το του Κυρίου το αποψινόν νέον. Ευρέθη η θεραπεία του Καρκίνου τον οποίον εγώ σας έστειλα λες και δεν είχα με τι άλλο να ασχοληθώ. Η θεραπεία εστί το του ξυδιού παράγωγον μετά δυο χλωρίων ονόματι διχλωροξικόν οξύ το απο των Σαδουκαίων DCA αποκαλούμενον. Και τουτο μου εστί το φάρμακον το της ανθρωπότητας ευρημα που καταράστηκαν οι φαρμακευτικές εταιρείες (λέγε με σατανά) να μη σωσει και κυκλοφορήσει ποτέ! Το αμόλυντον! το άσπιλον! Το που μηδενούς ανεπιθύμητης ενεργείας κέκτηται. Το λαλήσαν δια των bloggers προφητών!!!

Και τότε φίλοι μου αναγνώστες, άρχισαν οι προφήτες να διαδίδουν στο διαδίκτυο το φάρμακο του πενταστάγματος του καρκίνου: Το DCA. Και το έκαναν, αναμεταδίδοντας το βίντεο του Ελληνα Ιατρού Δρ. Μιχελάκη που ζεί στην Αμερική και πειραματίζεται με την ουσία αυτή. Παρακολούθησα το βίντεο με πολύ προσοχή. Περιείχε δυο άτομα: Εναν "δημοσιογράφο" που ή ήταν ψωνισμένος (ω, ναι μπροστά του είμαι αγγελούδι) ή ήταν βαλτός. Οι ερωτήσεις του ήταν τοποθετήσεις και όχι ερωτήσεις. Προσπαθούσε να κάνει το ιατρό να πεί ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες υποθάλπουν την ανάπτυξη του μορίου. Τον προκαλούσε να του πεί τη φράση "ναι σώζει" και ο συνετός επιστήμονας του απάντησε ότι θα χρειαστούν πολλές και δαπανηρές κλινικές μελέτες για να αποδειχτεί αυτό.

Αυτό δεν εμπόδισε τους μπλογκοπροφήτες να βγάλουν στη φόρα τις ειδήσεις ότι το DCA είναι εδω, ενωμένο δυνατό. Διαδώστε το, λάβετε φάγετε, τούτο εστίν το φάρμακον το ακόμα και προλαμβάνον τη νόσον το της προσοχής του σατανά εξερχόμενον και αρα διαφυγέν.

Ποιά είναι η αποψη μου; Θα σας απαντήσω κι εγώ με τα λόγια του Κυρίου: Ουαι υμίν γραμματείς και φαρισσαίοι υποκριτές! Και να τα επιχειρήματα μου:

1. Οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν κάθε συμφέρον να ανακαλυφθεί το φάρμακο του καρκίνου. Και τούτο διότι όποιος τη "σκαπουλάρει" απο τη νόσο αυτή, τον περιμένουν τα χρόνια νοσήματα όπως οι καρδιοπάθειες, οι ρευματισμοί, και το Alzheimer. Οταν μιλάμε για καρκίνο, "παίζουμε" για την πενταετή επιβίωση. Οταν μιλάμε για τα νοσήματα φθοράς, "παίζουμε" για το 1/3 εως το 1/2 της ζωής του ανθρώπου. Αρα τα κέρδη είναι περισσότερα. Αρα συμφέρει να βρεθεί το φάρμακο του καρκίνου.

2. Οι φαρμακευτικές εταιρείες μπορούν να πατεντάρουν εαν θέλουν ακόμα και το γάλα της μάνας σας. Φτάνει πια με το μύθο του απλού μορίου. Οσοι ξέρετε απο φαρμακευτική χημεία ανοίξτε ενα κ@λοβιβλίο επιτέλους, και τότε θα παρατηρήσετε ότι τα περισσότερα αντικαρκινικά φάρμακα είναι απλά μόρια . Για παράδειγμα, η καημένη η cis-platine που έκανε κάποτε τον Νίξον να αναφονήσει το νενικήκαμεν τον καρκίνον είναι παραπροιόν ηλεκτρόλυσης της αμμωνίας σε ηλεκτρόδιο Λευκόχρυσου! Δεν είναι το μόριο το πρόβλημα. Ειναι οι μηχανισμοί δράσης που δεν ξέρουμε. Εαν ξέραμε παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς θα φτιάχναμε τα κατάλληλα μόρια.

3. Εαν δεν έχετε πιστεί ακόμα με το Νο 2, τότε να σας πώ ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες ευκολα μπορούν να πάρουν το οποιοδήποτε απλό μόριο, να του "μπουκώσουν" δυο μεθύλια και να' σου ενα πατενταρισμένο φάρμακο. Στη γλώσσα της φαρμακευτικής αγοράς τα φάρμακα αυτά αποκαλούνται me toos. Αρα: Εαν ήταν σίγουρες ότι υπάρχει φώς, οι φαρμακευτικές εταιρείες θα ήχαν πατήσει το διακόπτη για να ανάψει η λάμπα.

4. Βαριέμαι τους μύθους του απλού και ασφαλούς. Φάρμακο που δεν έχει παρενέργειες δεν είναι φάρμακο! Αλήθεια αγαπητές μου ιέρειες του DCA πώς τσεκάρατε ότι το φάρμακο είναι ασφαλές; Και-ρε γαμώ το απλή καθαρή σκέψη χρειάζεται-πως προεξοφλείτε ότι μια ουσία που είναι ατοξική σε έναν υγιή, θα είναι ατοξική και για τον καρκινοπαθή που το μεταβολικό του και το ανοσοποιητικό του σύστημα έχει γίνει σπαράλια; Με τι κλινικές δοκιμές και σε ποιά δόση; Κι αν σας πώ ότι η βιβλιογραφία του καταλογίζει πιθανή ενοχοποίηση για πρόκληση καρκίνου στο ήπαρ τι θα πείτε στη μητέρα της κάθε Λυδίας που εμπιστευθηκε το blog σας;

5. Επειδή είστε επαγγελματίες αδιάβαστοι, πουθενά -ρε γαμώ το- δεν έχετε διαβάσει ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν την ιδιότητα να προξενούν ανοχή μετά απο κάποιες δόσεις αντικαρκινικών φαρμάκων αδρανοποιόντας τα; Αυτό να μη μελετηθεί; Γιατί; επειδή τσούζει;

6. Γιατί κανένας bloggoπροφήτης δεν δημοσίευσε ότι το δηλητήριο του σκορπιού ήταν μια ακόμα μπαρούφα; Ξέρετε τι θα είχε συμβεί εαν λειτουργούσε το δηλητήριο του σκορπιού; Η Aμερική θα είχε κάνει απόβαση στην Κούβα!

7. Οσοι είστε οπαδοί της συνωμοσιολογίας, ψαξτε στο διαδίκτυο και θα βρείτε ότι κάποια έταιρεία κυκλοφορεί DCA, ελευθερο συνταγής γιατρού. Πάμε πάλι την ερώτηση μικρά μου πόνυ: Ο δημοσιογράφος ενος εμπορικού καναλιού που κανει βεβιασμένες ερωτήσεις στον Δρ Μιχελάκη άραγε το γνωρίζει αυτό ή όχι;

Επιστημονικώς τελείωσα για σήμερα: Η θέση μου για το DCA είναι ότι δεν ξέρω εαν λειτουργεί, θα χρειαστεί να γίνουν τα κατάλληλα κλινικά πειράματα. Εαν αυτά αποδείξουν ότι το φάρμακο λειτουργεί σας υπόσχομαι ότι θα είμαι ο πρωτος που θα το δημοσιεύσει και θα το βρωντοφωνάξει.Μέχρι τότε όμως έχω κάτι για τους bloggoπροφήτες, που δυστυχώς μερικοί απο αυτούς λένε ότι είναι και γιατροί:

ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΣΑΣ!

Γιατί με τη στάση σας δίνετε ψεύτικες ελπίδες στη κάθε Λυδία, την αποπροσανατολίζετε με κίνδυνο να μη συμμορφωθεί στα θεραπευτικά σχήματα, και να πεθάνει απο τα σκουπίδια που δημοσιεύετε στο διαδίκτυο.

Καλή μου Λυδία, να ξέρεις ότι σε αγαπώ, σε σκέφτομαι και επισκέπτομαι το blog του μπαμπά σου καθημερινά. αλλα δεν θα θα δηλώσω ποτέ μόνιμος αναγνώστης σου γιατί φοβάμαι μηπως μάθεις το ιστολόγιο μου και άθελα μου να σου δώσω ελπίδα εκεί που δεν γίνεται, και απελπισία εκεί που δεν πρέπει. Ειμαι πατέρας βλέπεις, και ξέρω ότι ο κρεμασμένος απο τα μαλιά του πιάνεται. Θέλω μόνο να γίνεις καλά, όπως και εκατοντάδες άτομα που σου στέλνουν καθημερινές επιστολές συμπαράστασης. Κλείσε μόνο τα αυτιά σου στους μακάριους τω πνευματι. Και σε παρακαλώ: Κάνε λιγάκι ακόμα υπομονή. Λιγάκι ακόμα.....