3/6/09

Η ιστορία του Ιατρικού επισκέπτη



Αγαπητές μανατζαρεΐσες, αγαπητοί μανατζαρέοι,

Να με συμπαθάτε που τέτοια ώρα δεν είμαι στον τομέα μου, αλλά προφανώς κι εσείς για να με διαβάζετε κάποιο διαλειματάκι από τη δουλειά σας κάνετε! Επειδή λοιπόν μεταξύ μανατζαρέων υπάρχει συνεννόηση, λέω να κάνουμε το διάλειμμα μαζί. Αν δεν σας πειράζει φυσικά. Και θα το κάνουμε στον τομέα μου. Τι; Σας λείπει το έξω; Ελάτε καλέ, αφού πολλούς από εσάς, σας πείραζε το έξω όταν ήσασταν στη θέση μου. Δεν είχε καλοριφέρ. Δεν είχε θέση για παρκάρισμα. Δεν είχε γραφείο. Είχε όμως πελάτες. Και τι πελάτες! Πολλοί από αυτούς είναι και στα «μέσα» και στα «έξω».



Οι πελάτες μας για παράδειγμα, όταν βρίσκονται στα «έξω», σε ‘κανα συνέδριο δηλαδή, ορκίζονται ότι συνταγογραφούν στο όνομα των θεραπευτικών guidelines. Όταν όμως ξαναμπούν μέσα, τότε συνταγογραφούν κατά κόρον το Cetamas®. Φοβερό φάρμακο το Cetamas®. Εχει μια Ελληνοπρέπεια βρε παιδί μου. Το Cetamas® προκύπτει από το Ελληνικόν….αυτά δεν γίνονται σε τα ‘μας. Ξέρω, ξέρω! Η δραστική του ουσία του Cetamas®είναι η δραχμομυκίνυλοδιόνη (tsabucaline bromide που θα λεγαν κι οι μεντικαλάνθρωποι των σπηλαίων), φάρμακο που δουλεύει αποτελεσματικά, παρόλο που ο μηχανισμός δράσης της είναι άγνωστος. Οι τελευταίες μελέτες όμως έχουν δείξει ότι καταστρέφει τα κύτταρα μνήμης του ανοσοποιητικού συστήματος, και αυξάνει την απόκριση των ντοπαμινεργικών υποδοχέων με αποτέλεσμα την εκδήλωση αμέτρητης χαράς και status στους χρήστες της. Το φάρμακο που προωθώ λοιπόν εχει ανάδελφη δράση. Είτε έχεις τα κότσια να εξηγήσεις το μηχανισμό του και να το συγκρίνεις με τα άλλα, είτε του δίνεις το εμπορικό όνομα Cetamas® και χαράζεις αξεπέραστα Business plans!

Με τη φλυαρία μου ξέχασα να σας συστηθώ. Με λένε Μανώλ…Άσε καλύτερα. Τι σημασία έχει το όνομα μπροστά στην τεχνολογία….Κάποτε ακούγαμε και κάτι για το intellectual capital της εταιρείας. Σήμερα ακούμε μόνο για συχνότητα και κατανομή επισκέψεων. Τίποτα για την ποιότητα της ιατρικής επίσκεψης.

Γι αυτό κι εγώ, την κοπάνησα από τον τομέα μου. Για να 'ρθω να σας βρω. Και να σας πω λίγα πράγματα για τον τομέα μου. Πωλήσεις δεν σας λέω. Πρώτον γιατί με διαβάζει κι ο ανταγωνισμός (λες κι αυτοί δεν βλέπουν νούμερα). Δεύτερον γιατί αν σας έλεγα για πωλήσεις δεν θα ήταν διάλειμμα. Τρίτον γιατί και να σας έλεγα δε θα με πιστεύατε. Αφού έχετε τα ο,ποια νούμερα βλέπετε στις οθόνες σας. Και τέταρτον αν ήταν να σας μιλήσω για νούμερα, θα ξεκίναγα με αυτά! Καλό έτσι; Πάντα πιάνει, μικροί μπιζναδόροι μου!

Ο τομέας μου λοιπόν είναι ο IMS 18. Athens West δηλαδή. Μ’ άλλα λόγια μιλάμε για την Ελευσίνα. Την Ελευσίνα του Θριασίου Νοσοκομείου. Αλλά τι ξενάγηση να σας κάνω στο Θριάσιο αφού την κοπάνησα; Θα σας πάω σε ένα άλλο νοσοκομείο. Που έχει ηλικία ίσαμε 2000 χρόνια. Βρίσκεται εκεί που είναι τα ερείπια της αρχαίας Ελευσίνας. Το όνομα του είναι ασκληπιείο. Ηταν ένα από τα πολλά ασκληπιεία της εποχής. Μεγάλο Νοσοκομείο. Δεν μπορώ να ξέρω πόσες κλίνες είχε, ούτε πόσους ιατρούς, και πολύ περισσότερο πόσους ιατρούς ανά κλίνη είχε. Το σίγουρο είναι ότι οι ιατροί δούλευαν με τα guidelines του Ιπποκράτη. Έλα όμως που δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο Guttenberg! Άντε τώρα να είσαι διευθυντής του νοσοκομείου, και να τάξεις του ιατρού ότι θα του φέρεις τα guidelines γραπτώς. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι θα 'πρεπε να πάρεις μέρος στη μάχη της Σαλαμίνας ή του Μαραθώνα , ανάλογα με το territory της Ειεμέσειας, του αρχαίου δηλαδή IMS, να τσακώσεις στη μάχη δέκα φτωχοδιάβολους και να τους βάλεις να κουβαλάνε τα γραμμένα μάρμαρα ίσαμε την Ελευσίνα! Γίνεται; Δεν γίνεται!! Να γιατί γεννήθηκε το επάγγελμα μας. Για να ενημερώνει και να πείθει. Άσε που στην εποχή που γεννήθηκε το επάγγελμα του ιατρικού επισκέπτη δεν είχε γεννηθεί ο Αρχιμήδης. Άρα, δεν είχαν ανακαλυφθεί οι φακοί. Συνεπώς δεν υπήρχαν γυαλιά. Επομένως, όσο πιο ηλικιωμένος ήταν ο ιατρός, τόσο λιγότερο θα μπορούσε να διαβάσει τις υποδείξεις του Ιπποκράτη.

Πως είπατε; Καντεμιά; Να είναι ο ιατρός Οpinion Leader και να μην μπορεί να διαβάσει τι φάρμακο πρέπει να δώσει; Ε, τότε καταλαβαίνετε γιατί εδώ στην Ελευσίνα γεννήθηκε το επάγγελμα του Ιατρικού επισκέπτη. Πράγματι, εδώ που είμαι και φραπεδάρω, βρέθηκε στις ανασκαφές μια παράσταση που δείχνει έναν αρχαίο Έλληνα Ιατρικό επισκέπτη να ενημερώνει τον ίδιο τον Ασκληπιό, το θεό της Ιατρικής.
Γι αυτό και η παράσταση δείχνει τον ιατρικό επισκέπτη να ενημερώνει γονυπετής, κρατώντας στο χέρι του τον Ερμή, το σύμβολο της Επικοινωνίας. Τώρα γιατί το κάνει γονυπετής το καταλαβαίνω απόλυτα. Ο Ιατρικός επισκέπτης είναι άνθρωπος, ενώ ο Ασκληπιός είναι θεός. Τι; Τώρα κάνετε κι εσείς το ίδιο όταν περνάει ο Κύριος Γενικός; Έλα, δε θέλω αηδίες! Στέλεχος είναι κι αυτός. Δεν προσέξατε ότι άμα του πάτε καμία καλή ιδέα σας λέει «λέγε με Στέλιο» κι όταν του φέρνετε κακά μαντάτα σας στέλνει στο διάολο με το σας και με το σεις; Λογικό δεν είναι;

Πίστευα που λέτε ότι για άλλη μια φορά η Ελλαδάρα είχε κάνει το θαύμα της και ακόμα και τους ιατρικούς επισκέπτες εκείνη τους είχε ανακαλύψει. Δυστυχώς όμως ένας Αμερικάνικος, ένας Σιωνιστικός, και ένας ακατονόμαστος δάκτυλος βρήκαν ότι ο ιατρικός επισκέπτης υπήρχε κι αλλού. Βλέπετε εμείς οι Έλληνες για να χάσουμε, χρειαζόμαστε πάντα τη βοήθεια «σκοτεινών και δόλιων δυνάμεων». Ο κώδικας του Hammourrabi έκανε νύξη για την ύπαρξη Ιατρικού επισκέπτη. Ο αιγυπτιακός πάπυρος του Ebbers επίσης.
Και τέλος πάντων, διαβάστε και καμιά Ιστορία εκτός από την ιστορία επιτυχημένων προϊόντων. Να χετε και κάτι να πείτε στον ιατρό που να μη χρειάζεται μπεγλέρι στα χέρια!

Που είχαμε μείνει; Α, ναι! Στην Ελληνική ιατρική. Που έβαλε τις βάσεις για το evidence based medicine γιατί κατάφερε να γράψει στα παλιά της τα παπούτσια το θρησκευτικό ιερατείο. Και στη γέννηση του ιατρικού επισκέπτη, για να μεταδώσει σε κάθε ιατρό την εκρηκτική για τα δεδομένα της εποχής σκέψη του Ιπποκράτη, του Θεόφραστου, του Διοσκουρίδη, του Γαληνού, και των και λοιπά. Και μετά ήρθε ο Χριστός. Και μετά ήρθε ο Χριστιανισμός. Και μετά ήρθε ο Θεοδόσιος. Αυτός που έσφαξε κόσμο και κοσμάκη στον Ιππόδρομο επειδή δεν ήταν Χριστιανοί, και για την πράξη του αυτή η εκκλησία τον ονόμασε Μέγα! Και γκρεμίστηκαν μαζί με τους ναούς και τα Ασκληπιεία. Οι ιατροί κρύφτηκαν στα μοναστήρια. Κι έτσι γεννήθηκαν στις πόλεις οι μεντικαλάνθρωποι των Σπηλαίων. Πρόκειται για ιατρούς και φαρμακοποιούς που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Αρχηγοί-σύμβολο της όλης ιστορίας ήταν οι άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός. Δεν είχαν να χάσουν και πολλά, μεταξύ μας, γιατί πολλά από τα φάρμακα της εποχής απλά δεν δούλευαν. Και τι γίνεται μανατζαρέοι μου όταν μαζεύεται πολύς λαός με νέες ή ρετουσαρισμένα νέες ανάγκες; Πείτε μου στα Αγγλικά μια που ψυχοφτιάχνεστε με κάτι τέτοια: Niche market! Άλλο να είσαι Έλληνας ιατρός , εθνικός όπως τον έλεγαν τότε, και να δίνεις φάρμακο, κι άλλο να είσαι χριστιανός ιατρός και να δίνεις φάρμακο!

Η αλήθεια είναι ότι οι χριστιανοί ιατροί είχαν μόνο ένα φάρμακο: Την φιλευσπλαχνία, που αποτελεί για το χριστιανισμό την κλινική εικόνα του αγαπάτε αλλήλους. Θα μου πείτε, έτσι όπως το γράφεις είναι σα να περιγράφεις την αγάπη ως νόσημα. Εντάξει. Εδώ δεν φταίει ο Χριστός αλλά ο Χρήστος. Ο Χριστός είπε να αγαπάμε. Ο Χρήστος πήρε το αγαπάμε και το έκανε σταυροφορίες. Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι το φάρμακο είναι ένα όπλο που σώζει ζωές, ενώ τα ξίφη τα χουμε για να αφαιρούμε ζωές. Να το ‘χετε κατά νου όσοι ασχολείστε με το marketing του φαρμάκου, αλλά κατάγεστε από το marketing της τσιχλόφουσκας. Έλα όμως που τα φάρμακα που τροφοδοτούσαν οι μεντικαλάνθρωποι των σπηλαίων τους χριστιανούς ιατρούς σκότωναν περισσότερους από όσους έσωζαν! Γιατί η τεχνογνωσία των φαρμάκων κρυβόταν καλά στα μοναστήρια. Αντίθετα, σύμφωνα με τον Αρεταίο, το μεγάλο ιατρό της πρωτοβυζαντινής περιόδου, οι μεντικαλάνθρωποι των σπηλαίων ψέλλιζαν στους γιατρούς κάτι μισόλογα, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Να σας δώσω ένα παράδειγμα που θα σας κάνει να πιστεύετε ότι το έκλεψα από εκπομπή του Νέστορα Μάτσα: Πάει η γυναίκα του Κωνσταντίνου του Ε του μονομάχου στο μεντικαλάνθρωπο των σπηλαίων και του λέει για κάποιο πρόβλημα του άντρα της. Εκείνος κατάλαβε, και την έστειλε σε ένα δικό του ιατρό για να της δώσει ένα φάρμακο με το παρακάτω σημείωμα-ταξιδιωτική οδηγία:

Σε δάσους τόπο φωτεινό, πηγή θα συναντήσεις.
Μα ούτε πουλί γλυκολαλεί, ούτε βατράχι κρώζει,
κι ούτε άνθρωποι, ούτε Θεοί βρίσκονται εκεί να κάτσουν.
Κατάρα τον φωνάζουνε γιατί έχασαν δικούς τους.

Σκύψε, και κόψ’ το βότανο που μόνο ο ήλιος βλέπει,
που αψηφάει το νερό, τις πέτρες και το χώμα,
που χει καμπάνα τ’ άνθη του κι αγκάθια στο βλαστό του,
εκείνο που σου φαίνεται πιο άσχημο απ’ όλα.

Φαρμάκι κρύβει μέσα του, και δύναμη, κι αντάρα
γιατί όλοι το στραβοκοιτούν και το τσαλαπατάνε.
Βγάλ’ το φαρμάκι απ’ το χυμό, είναι της Γαίας δώρο,
για εκείνους που αρρώστησαν, και πια δεν αγαπιούνται.

Άμα καταλάβατε ότι ο μεντικαλάνθρωπος εννοούσε να πάει ο ιατρός να βρει το άσχημο ξαδελφάκι της κάπαρης που είναι ο πρόγονος του σημερινού Viagra® να μου τρυπήσετε τη μύτη και να μου αλλάξετε τομέα! Πράγματι, ο ιατρός δεν κατάλαβε τίποτα. Ο Κωνσταντίνος ο Ε ο μονομάχος νομίζοντας ότι η γυναίκα του τού είπε ψέματα πως πήγε στον μεντικαλάνθρωπο των Σπηλαίων, αποφασίζει να τον επισκεφθεί ο ίδιος. Και τότε ο μεντικαλάνθρωπος του σκάει το παραμύθι:

-Τι να σου κάνω Κωστάκη; Όλοι οι πραγματικοί ιατροί είναι στα μοναστήρια μαζί με τα καλά φάρμακα. Βρες μου τρόπο να μας πουν όλη τη γνώση τους για να πάψω να γράφω στιχάκια- ραβασάκια που το μόνο κοινό που έχουν με την πραγματική συνταγή είναι το…Rx! Αλήθεια, τι θα έλεγες εάν σου πρότεινα να νεκραναστήσεις το επάγγελμα του ιατρικού επισκέπτη;
Κοιτάχτηκαν στα μάτια σαν γνήσιοι αμαρτωλοί. Πήραν χαρτί και φτερό κότας για να φτιάξουν ένα καλό σχέδιο. Χμ! Το νοσοκομείο είχε γεννηθεί στο Βυζάντιο. Οι γιατροί μη ξέροντας από φάρμακα, είχαν προχωρήσει στη χειρουργική. Η πρώτη επιτυχής εγχείρηση λιθοτομίας είναι βυζαντινό επίτευγμα που αναφέρεται από έναν μεγάλο ιατρό τον Παύλο τον Αιγινήτη. Θα έστελναν λοιπόν κάποιον στα μοναστήρια. Θα έδειχνε στους μοναστηριακούς τα χειρουργικά επιτεύγματα, και θα έπαιρνε σαν αντάλλαγμα φαρμακολογικά και φαρμακευτικά επιτεύγματα. Και ποιον να στείλουν; Να στείλουν ένα ιατρό. Τι; Γιατρός με γιατρό δεν κολλάει. Άτιμα συνδικάτα! Τι θέλετε δηλαδή; Να χαθεί ο μύθος; Καλά δεν ξέρετε ότι με τη διάχυση της γνώσης πέφτουν κάστρα και παραμύθια; Όχι, όχι , αλλιώς θα το κάνουμε. Θα βάλουμε κάποιον που γνωρίζει ή θα τον δασκαλέψουμε ιατρική αλλά να μην είναι ιατρός. Τότε οι μοναχοί θα πιστέψουν ότι μέχρι να περπατήσει δέκα μέτρα θα τα εχει ξεχάσει όλα.

Έτσι κι έγινε. Νεκρανάστησαν τον ιατρικό επισκέπτη. Για να αλώσει τη βαριά πόρτα του μοναστηριού σκέφτηκαν το εξής τέχνασμα: Να πάει μέχρι το μοναστήρι πεζός. Έτσι, θα ξεχώριζε από τους άλλους. Θα φαινόταν περιπατητής και διανοούμενος. Όσο για τους άλλους….Μα ποιοί ήταν οι άλλοι; Ηταν αυτοί που προμήθευαν τα μοναστήρια με διάφορα. Ηταν αυτοί που για να φτάσουν στα μοναστήρια ήθελαν να μην κοπιάσουν. Γι αυτό και χρησιμοποιούσαν μουλάρια. Για την ακρίβεια κάθονταν επί πώλου. Γι αυτό και η Ιστορία τους έδωσε το όνομα πωλητές. Τι είπες Ακάκιε; Τι μάρκα να είναι τα μακαρόνια;

Με το τρυκ της πεζοπορίας λοιπόν οι μεσαιωνικοί ιατρικοί επισκέπτες κατάφεραν να ξεχωρίσουν από τους πωλητές και να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση στους ιατρούς της υπαίθρου.

Κι ύστερα ήρθαν οι Άραβες. Που έκαναν τα μοναστήρια κουλουβάχαρτα. Τα «μαγάρισαν» όλα όπως λέμε στη Χριστιανική γλώσσα. Όλα εκτός από τα βιβλία. Και ιδιαίτερα τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων που τα μετάφρασαν αρειμανίως. Για να τα ενσωματώσουν στη συνέχεια στα δικά τους βιβλία που πήγαν και την ιατρική και τη φαρμακευτική ένα βήμα παραπέρα. Έτσι, εμφανίζεται στο προσκήνιο η Ελληνοαραβική βιβλιογραφία. Ουπς! Mergers & acquisitions που θα λέγατε κι εσείς μικροί μου μπιζναδόροι!

Όσο για τους ιατρικούς επισκέπτες, το επάγγελμα καλά κρατούσε. Γιατί οι Άραβες επιθυμούσαν τη μετάδοση της γνώσης στο όνομα του Αλλάχ, γιατί η γνώση στο κοράνι αποτελεί συστατικό της θέωσης. Με άλλα λόγια, στο Ισλάμ, όποιος αυξάνει και μεταδίδει τη γνώση γίνεται άγιος. Για δες! Λες να περιμένουμε να μπει η Τουρκία στην ΕΟΚ μπας και αναβαθμιστεί κι εμάς το επάγγελμα μας;




Γιατί εδώ που τα λέμε μικροί μου μπισναδόροι εσείς με τη γνώση δεν τα πάτε καλά. Γιατί εάν τα πηγαίνατε, θα μας προετοιμάζατε καλύτερα για το αύριο αντί να μας μιλάτε για τον άρτον ημών τον επιούσιον. Αλήθεια μικρά μου "χριστιανόπουλα" έχετε σκεφτεί ποτέ τι θα συμβεί εάν απελευθερωθεί η αγορά των generics; Τι competencies & skills θα έχουν αυτοί που δουλεύουν σε original προϊόντα και τι competencies & skills αυτοί που δουλεύουν σε generics προϊόντα; Αν δεν μου έχετε έτοιμη απάντηση, μη παραξενεύεστε που γίνομαι Τούρκος από θυμό.


Τέλος πάντων διάλειμμα κάνουμε, να μην το προχωρήσω γιατί βλέπω ότι η κόλλα χαρτιού μου και ο χρόνος σας αρχίζουν να τελειώνουν. Να το συντομεύσω λοιπόν. Η τύχη του επαγγέλματος του ιατρικού επισκέπτη χάνεται στην Ευρώπη από τότε που ο βασιλιάς Φρειδερίκος ο Β της Σαρδηνίας με νομοθετικό διάταγμα το 1271 διαχωρίζει επίσημα για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία το επάγγελμα του ιατρού από το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Φαίνεται ότι για μια μεγάλη περίοδο της ιστορίας οι φαρμακοποιοί ήταν ταυτόχρονα και ιατρικοί επισκέπτες. Δεν είναι σίγουρο όμως.

Εκείνο όμως που μπορούμε να πούμε με σιγουριά, είναι ότι το επάγγελμα ξαναεμφανίζεται δυναμικότατα τον 19ο αιώνα, τότε που γεννήθηκε η φαρμακοβιομηχανία. Το πρώτο γνωστό παράδειγμα σύγχρονου πια μεντικαλάνθρωπου που προτίμησε να έρθει σε εμάς ήταν ο Felix Hoffmann. Μάλιστα. Ο άνθρωπος που ανακάλυψε την ασπιρίνη στα εργαστήρια της Bayer, έγινε ο πρώτος διευθυντής Πωλήσ….Τι κατάρα κι αυτή! Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Φτου κι απ’την αρχή! Ο Felix Hoffmann λοιπόν έγινε ο πρώτος διευθυντής επιστημονικής ενημέρωσης με πτυχίο, και μάλιστα με πτυχίο που δεν είναι συνυφασμένο με οικονομικές σπουδές!


Το επάγγελμα του ιατρικού επισκέπτη όμως έφτασε στο απόγειο του στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στην Αμερική. Κι αυτό γιατί εκεί παράχθηκε ένα φάρμακο που έμελλε να αλλάξει την έκβαση του πολέμου. Όχι, δεν ήταν πολεμικό αέριο. Ούτε ορρός της αλήθειας. Ούτε μεταλλαγμένο βακτηρίδιο. Ούτε αφροδισιακό. Ήταν απλά η πενικιλλίνη. Ναι, καλά το βλέπετε η πενικιλλίνη. Είχε ανακαλυφθεί είδη από τον Fleming. Οι Florey & Chain βρήκαν τρόπο να το παράγουν μαζικά. Έμενε να βρεθεί ο φορέας: Ηταν η αμερικανική εταιρεία Pfizer. Τι είπατε; Ζηλεύετε; Γιατί εσείς δεν έχετε φαρμάκαρους; Πως είπατε; Πώς τολμώ να μιλάω με θαυμασμό για τη Pfizer ενώ δουλεύω σε άλλη εταιρεία; Λοιπόν ακούστε "χριστιανόπουλα" μου. Επειδή ανεβαίνετε στο βήμα και εκσφενδονίζετε μύδρους εναντίον του ανταγωνισμού, σας παρακαλούμε πολύ να μη μας περνάτε για ηλίθιους. Ένα πράγμα που μαθαίνει κανείς στο πανεπιστήμιο είναι ότι αποτελεί τιμή για κάποιον να έχει ανταγωνισμό. Τσάκα - τσάκα αυτό σημαίνει ότι είναι σημαντικός. Δεν μας ενοχλεί εμάς τους …. Ε.Ι.Σ (μήπως το μπερδεύετε με ΗΣΑΠ;) ο ανταγωνισμός. Είναι τιμή για εμάς γιατί απλούστατα αποτελεί πρόκληση για να φτιαχτούν ακόμα καλύτερα φάρμακα από τις εταιρείες μας. Μας ενοχλούν όμως οι πωλήσεις του. Μας ενοχλεί να μας παίρνει τους πελάτες μας. Αλλ αυτά είναι ψιλά γράμματα για σας, n’ est ce pas?

Σας λέω το λοιπόν, ότι όταν η Pfizer κατάφερε να φτιάξει αρκετά κιλά πενικιλλίνης υπήρχε το εξής ιδιόμορφο πρόβλημα: Όλοι οι ιατροί βρίσκονταν στα πεδία των μαχών ή στα νοσοκομεία που βρίσκονταν κοντά στις μάχες. Ποιος θα τους ενημέρωνε για την πενικιλλίνη; Το έργο αυτό το ανέλαβαν εθελοντικά και χωρίς εισαγωγικά οι ιατρικοί επισκέπτες της εταιρείας. Οι οποίοι όχι μόνο πήγαν στις μάχες με το σχετικό έντυπο για όπλο και ενημέρωσαν τους ιατρούς, αλλά -κρατιέστε;- τους βοήθησαν και στο να περισυλλέξουν τα ούρα των αμερικανών στρατιωτών ουτως ώστε να εκχυλιστεί η αμεταβόλιστη πενικιλλίνη για να ξαναχρησιμοποιηθεί, μια που η εταιρεία λόγω πολέμου έπασχε στο logistics system. Ωχ! Τι ήθελα και το ανέφερα! Θα μου πείτε άσε αυτά με την ιστορία του επιστημονικού συνεργάτη, και πες μας τι έγινε με το logistics system της εταιρείας. Εντάξει. Μπήκαν κι άλλες εταιρείες στο σύστημα παραγωγής και μεταφοράς της πενικιλλίνης. Δεν ξέρω αν θα σας ικανοποιήσω ή θα σας απογοητεύσω αλλά και οι άλλες εταιρείες, χρησιμοποίησαν τους δικούς τους ιατρικούς επισκέπτες.





Μου φαίνεται ότι εάν στη συνθήκη της Γιάλτας συμμετείχαν ιατρικοί επισκέπτες ίσως ο κόσμος να ήταν καλύτερος σήμερα. Αυτό βέβαια είναι μια υπόθεση εργασίας και μόνο. Εκείνο όμως που ξέρω με σιγουριά είναι ότι ακόμα και στο μέλλον θα σας είναι δύσκολο να απαλλαγείτε από εμάς. Γιατί η ιατρική ενημέρωση απαιτεί την ανθρώπινη επαφή ως γνήσια διεργασία της συναλλακτικής επικοινωνίας. Όσο για τα μηχανάκια σας, άχρηστα είναι χωρίς εμάς. Γιατί σου δίνουν αποτελέσματα με βάση τα στοιχεία που θα τους βάλεις. Είναι γνωστό ότι ο,τι πληρώσεις παίρνεις. Τα φάρμακα του μέλλοντος θα απαιτούν 1 Mb συσσωρευμένης γνώσης για κάθε 1 kD διαφορά στο μοριακό βάρος. Εσείς θα είστε εκεί ή θα είστε…..Αναπήρων πολέμου και Μπεζαχτά γωνία; Το ίδιο βέβαια ισχύει και για εμάς. Η ανάγκη για μετάδοση γνώσης γέννησε το επάγγελμα μας. Αυτή είναι που θα το κάνει να παραμείνει και στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον της φαρμακευτικής αγοράς.

Τώρα όμως πρέπει να σας αφήσω. Το διάλειμμα σας τελείωσε και τα κεφάλια μέσα. Αχ, καλέ για δες ποιος έρχεται….Ο άγγελος του Charlie! Ο προϊστάμενος μου! Σήμερα θα με πάει για «μοτιβάρισμα». Να με ρωτήσει δηλαδή το πώς πάνε οι πωλήσεις τρώγοντας από κοινού ψαράκι στην παραλία. Καημένε μου προϊστάμενε, τι να σου πω; Οι γιατροί έχουν πειστεί για το φάρμακο. Από εμένα. Αλλά μπορώ εγώ να αλλάξω την τιμή του; Όχι! Μπορώ να αλλάξω τη συσκευασία του; Ganz Verboten! Μήπως να βάλω 5-10 καψουλίτσες παραπάνω; Under my dead body! Καμιά εκπτωσούλα; Per la Madonna di Dio! Καμιά πιστωσούλα τουλάχιστον; Merde, non! C’est la vie! Καμιά… in vitrovivo ένδειξη έστω; Στα όπλα! Έρχονται οι μεντικαλάνθρωποι! Ε, τότε γιατί με φωνάζει συνέχεια πωλητή, μου δίνει κάρτα που λέει επιστημονικός συνεργάτης, με εκφωνεί ως ιατρικό επισκέπτη, δεν με προστατεύει όταν ακούει τη λέξη placier, παρά προσθέτει τη λέξη τσαντάς, και πάραυτα πιστεύει ότι μοτιβάρομαι όταν ακούω ότι στη δουλειά που κάνω δεν θα ξαναχρειαστώ ποτέ πια εκπαιδευση γιατί όταν θα έρθει το μέλλον στην ιατρική ενημέρωση, εγώ θα είμαι ήδη…μέσα στα γραφεία της εταιρείας, οπότε….τι θα με νοιάζει για το γίνεται έξω; Αααχ! …..Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά……. τσάκα και τον δικό μου!!

2 σχόλια:

  1. Όμορφο!
    Πράγματι πολύ καλή ιστορική αναδρομή! Που έλυσε πολλές απορίες που είχα σχετικά με το θέμα της εξαφάνισης της γνώσης σχετικά με τα φάρμακα. Βέβαια νομίζω πως θα πρέπει να συμπεριλάβεις κι εκείνη την ιστορία με την απαγόρευση των "φαρμακοποιών" (έφτιαχναν λέει φάρμακα, δηλαδή δηλητήρια για να φαρμακώνουν τον κόσμο) στο Βυζάντιο, που νομίζω πως την αγγίζεις αλλά πως δεν την αναφέρεις.
    Πάντως είναι πολύ καλό το άρθρο σου και αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα να βάλω link σε δικό μου στο http://loggiapsy.blogspot.com για παραπομπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπερα!

    Ενδιαφέρομαι να ακολουθήσω το επάγγελμα του ιατρικου επισκεπτη.

    Αν σας ειναι ευκολο , θα μπορούσατε να μου πείτε παρακαλω κάποια γενικά πραγματα για τις αμοιβές και τα ωραρια? Εχω ακουσει ότι οι αμοιβες ειναι σχετικά καλές, αλλα το ωράριο άθλιο.

    Ειναι αλήθεια οτι ξεκινουν στις 8 το πρωι και γυριζουν σπιτι τους στις 9 το βραδυ?

    Εγω προσωπικά σκεφτομαι να εργαστω ως ιατρικος επισκεπτης στην Κρητη. Μήπως στην επαρχία είναι πιό χαλαρά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή