Οι τρίχες του Leonardo da Vinci

Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να ασχοληθεί η επιστήμη με την ομορφιά των μαλλιών. Το σίγουρο όμως από πλευράς Ιστορίας είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ασχοληθεί και με τα δυο, και μάλιστα συνδυαστικά. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν το φαινόμενο του στατικού ηλεκτρισμού των μαλλιών δοκιμάζοντας το ήλεκτρον (κεχριμπάρι) που τρίβοντας το με μαλλί αποκτά ηλεκτρικό φορτίο και μπορεί να έλκει τις τρίχες του κεφαλιού μας.

Εκείνος όμως που ανακάλυψε και χρησιμοποίησε παραγωγικά την ικανότητα της τρίχας να προσλαμβάνει υγρασία ηταν ο πολυμήχανος και ανήσυχος νους του Leonardo da Vinci. Όπως βλέπετε από την παραπάνω φωτογραφία, ο Leonardo da Vinci είχε μακρύ μαλλί. Ο διάσημος επιστήμονας περνούσε αρκετές ώρες στο αίθριο για να δοκιμάσει τις μηχανές του και θα πρέπει να εισέπραξε αρκετή βροχή μέχρι να δοκιμάσει πλήρως την αξιοπιστία τους. Έτσι, ο Leonardo da Vinci πρόσεξε την ικανότητα της μακριάς τρίχας των μαλλιών του να επιμηκύνεται όταν προσλαμβάνει υγρασία.

Ο Leonardo da Vinci σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την δύναμη και την ελαστικότητα του μαλλιού. Έδεσε λοιπόν την τρίχα του με ένα αντικείμενο για να είναι πάντα τεταμένη, και στην άλλη άκρη της πρόσδεσε έναν μοχλό. Έτσι ανακαλύφθηκε το υγρόμετρο, το όργανο που μετράει την υγρασία της ατμόσφαιρας. Η αρχή αυτή του Leonardo da Vinci χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για την κατασκευή των υγρόμετρων.

Οι δεσμοί υδρογόνου που σχηματίζονται μέσα στην α-έλικα της κερατίνης είναι το αίτιο της υγρασίας των μαλλιών. Χάρις τους δεσμούς αυτούς μπορούμε να κάνουμε χωρίστρα στο μαλλί, και να του δώσουμε προσωρινά όποια φόρμα θέλουμε. Ένα gel στην συνέχεια θα τους δώσει το τελικό επιθυμητό σχήμα.

Άραγε τι όργανα και τι καλλυντικά θα σχεδίαζε ο Leonardo da Vinci εάν γνώριζε την ύπαρξη των χημικών δεσμών της κερατίνης;