Σας έγραφα τις προάλλες στην ιστορία της κορτιζόνης ότι υπήρχε ένας ζωγράφος, ο Raoul Dufy που κάποια στιγμή προσβλήθηκε απο αρθριτικά και δεν μπορούσε να ζωγραφίσει. Ο Dufy πήγε στην Αμερική, και ήταν ένα απο τα πρώτα άτομα που έλαβε κορτιζόνη. Η βελτίωση της κατάστασης του ήταν τόσο θεαματική που της αφιέρωσε το πρώτο απο τα έργα του που κατάφερε να ζωγραφήσει μετα την αγωγή του. Σε όποιο βιογραφικό κι αν ψάξετε στο διαδίκτυο η λεπτομέρεια αυτή αναφέρεται.
Ο φίλος γνωστός λοιμωξιολόγος και διευθυντης της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Νικαίας κος Θεόδωρος Πέππας, για τον οποίο......τι να την κάνεις τη wikipedia ταν έχεις αυτόν φίλο ή/και όταν επισκέπτεσαι το blog του -http://theopeppasblog.pblogs.gr-(εαν βέβαια δεν είστε Ολυμπιακοί........you are entering at your own risk!!!!) είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλει τον πίνακα του ζωγράφου τον οποίο και σας ανάρτησα. Θεόδωρε, ενα μεγάλο ευχαριστώ.
Καλό σαββατοκύριακο!
Αναρτήσεις
Ευχαριστούμε Θόδωρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσιο, αν το σκεφτεί κανείς, επίτευγμα του ανθρώπου, αλλά πλέον ακούγονται τόσα πολλά για τις κατασκευασμένες ασθένειες, που δυσκολεύομαι πια να θαυμάσω τον άνθρωπο και τα επιτεύγματά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να εκλείψουν όλες οι ασθένειες στο μέλλον...
Οι Εθνοφαρμακολόγοι συμφωνούν ότι ο κάθε πολιτισμός "κατασκευάζει" και τις ασθενειες του. Δυστυχώς τα ρευματικά νοσήματα υπάρχουν απο αρχαιοτάτων χρόνων. Ρευματικοί ασθενείς δεν υπήραχαν πολλοί γιατι δεν προλαβαιναν να γίνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα κατασκευασμένα νοσήματα εν μέρει θα συμφωνήσω, προσθέτοντας όμως το οτι η πρόοδος της διαγνωστικής μας έχει κάνει να βλέπουμε και πράγματα που δε βλέπαμε στο παρελθόν....
Παρεπιπτώντως δράτομαι της ευκαιρίας να σας πώ ότι έχετε ια πολύ ωραά ιστοσελ΄δα, απλή, ανθρωπινη και κατανοητή που αξίζει να επισκπτεται κάποιος.Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας
Ενας αλλος τιτλος θα μπορουσε να ειναι: ''Πώς η επιστημη σώζει την Τεχνη''!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο σαβ/κο!
Υ.Γ
Ο φιλος σου, ο Μανος σου αφησε σχολιο, στο blog μου. :)
Το είδα, το είδα! Σπευδω να του απαντήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ και σε σένα.Keep blogging!
Πρώτιστα , φίλε Μανώλη-γι αυτό ειναι οι φίλοι Αλλά, το να μου αποδίδεις ευχαριστίες για εναν πίνακα (και που δεν τον ζωγραφισα εγω, μάλιστα!) οταν ειχες τόση έμπνευση, τόσο απίθανη δουλειά πάνω στην κορτιζόνη-ιστορικά, επιστημονικά κι οπως πάντα και γλαφυρά-ειναι σαν να λες οτι η επιτυχία του Πολίτη Καίην οφείλεται στον ..βοηθό ηλεκτρολόγου! Ο Λάμπρος, μεγιστος εν Ελλάδι φαν του Ορσον, θα εξανίστατο, ετσι δεν ειναι; Η πιό μεγάλη μου χαρά είναι να μπαίνω εδω και να διαβάζω-αλλά όχι για το πρόσωπό μου! Αυτό ούτε για να διαβάζεται ειναι, ούτε βλέπεται! Ο πίνακας αρκούσε, μονος, μια χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστω, ομως, για τα καλά σου λόγια
YΓ Σημερα, μολις, γνωρισα μια θαυμάσια κυρία, φαρμακοποιό, ομόλογό σου αλλαχού, και συνιστώντας , ενθέρμως, την σελίδα σου, πριν πω όνομα-ανεφώνησε "α, του Μανώλη του Μιτάκη";
ΑπάντησηΔιαγραφή