21/9/11

Η φαρμακευτική αριθμητική



Ένα από τα πράγματα που με ενοχλούσε στα χρόνια των σπουδών μου ήταν η υπερβολική -κατά τη γνώμη μου- αριθμολαγνεία των μαθημάτων: Στην αναλυτική χημεία η μέτρηση με το ζυγό έπρεπε να εμπεριέχει και τα 4 δεκαδικά στοιχεία। Φαρμακογενετική χωρίς στατιστική θεωρούταν ένα όνειρο απατηλό. Στη μικροβιολογία έπρεπε να μετρηθεί ο αριθμός και η έκταση των αποικιών για το σχετικό αντιβιόγραμμα. Στη φαρμακευτική τεχνολογία η ελάττωση του μεγέθους των σωματιδίων έπρεπε να μετρηθεί και να πιστοποιηθεί. Στη φαρμακευτική χημεία μία λάθος ποσότητα του σωστού αντιδραστηρίου οδηγούσε στη παραγωγή λανθασμένου προϊόντος και ούτω καθεξής.




Μοναδικό μου καταφύγιο από την αριθμολαγνεία νόμιζα ότι θα ήταν η ώρα της φαρμακολογίας και της τοξικολογίας। Κι όμως εκεί έμαθα την καλύτερη αριθμητική: Στη φαρμακολογία το να πολλαπλασιάζεις 1000 φορές το 1 δεν είναι το ίδιο με το πολλαπλασιάζεις 1 φορά το 1000. Με άλλα λόγια, εάν είσαι φαρμακοποιός δεν μπορείς να απαντάς αυθαίρετα στο εάν μια ουσία Χ είναι θεραπευτικά πολύτιμη ή τοξική εάν δεν γνωρίζεις τη δόση στην οποία αυτή χορηγήθηκε. Αυτή η αρχή της δόσης, που την εισήγαγε πριν από αιώνες ο Παράκελσος προστάτεψε τη φαρμακευτική τόσο από τον εμπειρισμό όσο και από τη συκοφαντία.




Δεκάδες «ειδικοί» της υγείας ανοίγουν σήμερα καταστήματα δεξιά και αριστερά από τα φαρμακεία διαλαλώντας το «φυσικό, αποτελεσματικό και ασφαλές» προϊόν τους. Άλλος πουλάει βοτάνια. Που απλά κάνουν καλό. Σε τι δόση; Ο Θεός ξέρει. Άλλος πουλάει τροφή. Τίγκα στα αντιοξειδωτικά. Που επομένως ντε και καλά προστατεύει τον ασθενή από καρκίνο μέχρι μαγουλάδες. Και όταν έρθουν τα μικρόβια ποιο κομμάτι του σώματος θα προκαλέσει το απαραίτητο οξειδωτικό στρες (oxidative burst) που χρειάζεται για την εξολόθρευση τους ;
Ο κατάλογος παρα-υγείας είναι ατελείωτος: θεραπευτικές πέτρες, συσκευές, έλεγχος του νου με τη μέθοδο Χ, έλεγχος της κοσμικής εναέριας ακτινοβολίας με τη μέθοδο Ψ συνδιαλογισμός με τον Γκουρού Βραχμ κλpπ. Κανείς από αυτούς δεν έχει τη δόση. Εκείνο που έχει είναι μόνο η υπόσχεση






Εξηγώντας στο κοινό ότι το επάγγελμα μας σχετίζεται με τη διαχείρηση της δόσης μπορούμε να το βοηθήσουμε να καταλάβει τη δική μας αριθμητική. Ίσως έτσι συμβάλλουμε στο να επιλυθεί και η διαφορά μεταξύ περιθωρίου κέρδους 35% και 23 %. Αν και αυτή είναι μια άλλη αριθμητική: Η πολιτική αριθμητική.


















18/2/11

Οταν τα γονίδια λύνουν τη σιωπή τους




Σε απομακρυσμένα χωριά του Ισημερινού, επιστήμονες εντόπισαν έναν πληθυσμό που μπορεί να κρατά το κλειδί στην αντιμετώπιση του διαβήτη και του καρκίνου.
Πρόκειται για ανθρώπους με ενός είδους νανισμό, οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν νοσούν από τις συγκεκριμένες νόσους. Φαίνεται πως μια γονιδιακή μετάλλαξη που περιορίζει την ανάπτυξή τους μπλοκάρει επίσης κυτταρικές αλλαγές που οδηγούν στις συγκεκριμένες νόσους.
Ερευνητές παρακολούθησαν την υγεία 99 κατοίκων του Ισημερινού που έπασχαν από το σύνδρομο Laron. Οι περισσότεροι είναι κοντύτεροι από 1,2 μέτρα επειδή η γονιδιακή μετάλλαξη εμποδίζει τη σωστή χρήση της αυξητικής ορμόνης από τον οργανισμό.
Αυτό αλλοιώνει τη δραστηριότητα άλλων ορμονών όπως της IGF-1 (βλ।φωτο) , ουσία που όπως δείχνουν έρευνες στο εργαστήριο μπορεί να τροποποιηθεί για να επιμηκυνθεί η διάρκεια ζωής.
Οι επιστήμονες ενδιαφέρονταν να διαπιστώσουν την κατάσταση ανθρώπων με σύνδρομο Laron.
Σε διάστημα 22 ετών ο συγκεκριμένος πληθυσμός δεν εμφάνισε διαβήτη και εμφάνισε μόνο ένα μη θανατηφόρο περιστατικό καρκίνου, αναφέρουν οι ερευνητές Jaime Guevara-Aguirre και Valter Longo.
Η απουσία διαβήτη ίσχυε παρόλο που ο πληθυσμός Laron έχει την τάση να είναι βαρύτερος από άλλους κατοίκους του Ισημερινού, ενώ το να είναι κάποιος υπέρβαρος αυξάνει τον κίνδυνο διαβήτη.
Αντίθετα, 1.600 από τους συγγενείς των εθελοντών οι οποίο ήταν φυσιολογικού ύψους και ζούσαν στις ίδιες πόλεις εμφάνισαν ποσοστά συνήθη για τον Ισημερινό όσον αφορά τις συγκεκριμένες νόσους. 5% εμφάνισαν διαβήτη και 17% καρκίνο.
Ωστόσο, οι ασθενείς με Laron δεν έζησαν περισσότερο από τους πιο ψηλούς συγγενείς τους. Οι κυριότερες αιτίες θανάτου ήταν ατυχήματα και νόσοι σχετιζόμενες με το αλκοόλ, δήλωσε ο Longo.
Οι ερευνητές ανέμιξαν συστατικά του αίματος των συμμετεχόντων με ανθρώπινα κύτταρα। Ανακάλυψαν ότι τα συγκεκριμένα συστατικά προστάτευαν έναντι μορφών κυτταρικής βλάβης και αλλοίωναν ορισμένα γονίδια που έχουν συνδεθεί με την επιμήκυνση της ζωής σε πειράματα στο εργαστήριο.


Επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να εξετάσουν αν υπάρχουν ασφαλείς τρόποι χρήσης φαρμάκων που μπλοκάρουν τη δραστηριότητα της αυξητικής ορμόνης με τρόπους που θα μπορούσαν να προστατεύσουν έναντι των νόσων του γήρατος.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Science Translational Medicine’.
Πηγές: ‘Science Translational Medicine’.