26/2/09

OTC: Ο ρόλος του φαρμακοποιού στην ενημέρωση του ασθενή


Στην εποχή που προηγήθηκε της έλευσης των φαρμάκων που μπορούν να χορηγηθούν και χωρίς ιατρική συνταγή (over the counter drugs, OTC), ο φαρμακοποιός γνώριζε την φαρμακευτική αγωγή που λάμβανε ο ασθενής, μέσω της εκτέλεσης της συνταγής του ιατρού. Ο ιατρός με τη βοήθεια του βιβλιαρίου υγείας μπορούσε να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα σχετικά με την κατάσταση υγείας και τη φαρμακευτική αγωγή του πελάτη του. Με την έλευση όμως των OTC διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό: Ο πελάτης επισκέπτεται τον φαρμακοποιό ο οποίος καλείται να κρίνει εάν η κατάσταση του πελάτη του αποτελεί απειλή για την υγεία του και επομένως θα παραπέμψει το περιστατικό στον ιατρό, ή πρόκειται απλώς για μια προσωρινή δυσλειτουργία, στις παρυφές μεταξύ υγείας και νόσου, που θα αντιμετωπίσει με τη χρήση ενός OTC φαρμάκου. Η αλλαγή αυτή του σκηνικού, εχει άμεσες συνέπειες :

· Για το φαρμακοποιό ο οποίος θα πρέπει να ενισχύσει κατά πολύ την κρίση του με βάση γνωσιακά κριτήρια: Οι πελάτες του φαρμακείου χρεώνουν την αποτυχία της διαχείρισης της νόσου αλλά και της προτεινόμενης φαρμακευτικής αντιμετώπισης στον φαρμακοποιό και όχι στην παρασκευάστρια εταιρεία.
· Για τον ιατρό ο οποίος για πρώτη φορά δεν θα βλέπει-ξέρει απόλυτα το τι ακριβώς λαμβάνει ο ασθενής του από πλευράς φαρμακευτικής αγωγής, αφού τα OTC δεν δίνονται αναγκαστικά με συνταγή ιατρού, και δεν αναγράφονται στα βιβλιάρια υγείας του ασθενή.

Έτσι, ο φαρμακοποιός γίνεται στην κυριολεξία ο τοποτηρητής (gate keeper) της φαρμακευτικής αγωγής του ασθενή. Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται σωστό και δίκαιο: Ο φαρμακοποιός είναι αναμφίβολα ο κατεξοχήν επιστήμονας με την ειδική και σφαιρική γνώση για το φάρμακο. Κι αυτό διότι εχει εκπαιδευτεί σε θέματα που αφορούν όχι μόνο την παρασκευή και κατασκευή του αλλά και με τις ασυμβασίες του, τις αλληλεπιδράσεις του , τις ανεπιθύμητες ενέργειες του, ακόμη και με τη φαρμακογεννετική του. Η εκπαίδευση επομένως που εχει λάβει, καθιστά ουσιαστικά τον φαρμακοποιό ως «μηχανικό φαρμάκων».


Η πραγματικότητα όμως των OTC ζητά από τον φαρμακοποιό να κατέχει εκτός από το ρόλο του «μηχανικού» και τον ρόλο του «οδηγού», γιατί σε εκείνον πέφτει το βάρος και της κρίσης για την κατάσταση του πελάτη και της συμβουλής που θα δώσει σε αυτόν. Τη δε συμβουλή, θα την δώσει σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από αυτό που υπάρχει στο ιατρείο όπου κυριαρχεί το φαινόμενο της λευκής μπλούζας.


Πράγματι, ο ασθενής προσέρχεται στο φαρμακείο κάτω από διαφορετικές συνθήκες:


Είτε είναι εντελώς ανυποψίαστος για το πρόβλημα του.
Είτε είναι ευαισθητοποιημένος, και μάλιστα εχει πιθανώς δει κάποια διαφήμιση ΟTC φαρμάκου στα ΜΜΕ.
Είτε είναι συνειδητοποιημένος και απλά θέλει να αποφύγει μια ενδεχόμενη ιατρική επίσκεψη.
Είτε ισχύουν όλα τα παραπάνω αλλά
εκφράζει σαφή προτίμηση στις ήπιες- φυσικές αλλά ταυτόχρονα εγκεκριμένες θεραπείες.

Η διαφήμιση από μόνη της δεν επιτυγχάνει το σκοπό της εάν η συχνότητα της δεν είναι επαρκής (share of mind) και το μήνυμα της δεν είναι ξεκάθαρο(product benefit). Ακόμη όμως κι αν ισχύουν οι δυο παραπάνω προϋποθέσεις, η διαφήμιση, που σκοπός της είναι να φέρει (νέους ή ήδη ικανοποιημένους) πελάτες μέχρι την πόρτα του φαρμακείου (awareness) δεν μπορεί από μόνη της να στηρίξει επαρκώς τα OTC. Κι αυτό γιατί τα προϊόντα αυτά περιέχουν βιολογικά ενεργές ουσίες , και επομένως εμφανίζουν δυνητικά ανεπιθύμητες ενέργειες και αλληλεπιδράσεις με φάρμακα και τροφές, ενώ σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν και αντενδείξεις για τη χορήγηση τους. Ωστόσο, το γεγονός αυτό εξηγεί από μόνο του γιατί το μοναδικό κανάλι διανομής των προϊόντων αυτών, πρέπει να είναι το φαρμακείο: Γιατί η διακίνηση των OTC απαιτεί γνώση την οποία (θα πρέπει να ) κατέχει ο φαρμακοποιός.


Η γνώση του φαρμακοποιού αναδεικνύεται στον τρίτο πιο σημαντικό παράγοντα , μετά τη θέση του φαρμακείου και τον αριθμό των πιστών πελατών του. Για τα φαρμακεία μάλιστα που δεν έχουν το προνόμιο να βρίσκονται απέναντι από Νοσοκομεία, κέντρα υγείας, ΙΚΑ κλπ η κατοχή γνώσης αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα διότι μπορεί να επιφέρει νέους πελάτες (Knowledge driven category management). Πράγματι, η χρήση της γνώσης αυτής για την ενημέρωση του ασθενή, σε συνδυασμό με τη θέληση του φαρμακοποιού και την ικανότητα του να ασχολείται με τον ασθενή επιφέρει στον φαρμακοποιό πολύ πιο πιστούς πελάτες από εκείνους που επιφέρουν οι «πελάτες με συνταγή ιατρού».


H γνώση είναι τέλος, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας γιατί η κατοχή της από το φαρμακοποιό αυξάνει το βαθμό εμπιστοσύνης μεταξύ της φαρμακευτικής εταιρείας και του φαρμακοποιού σε σχέση με την πληροφοριακή τύχη του φαρμάκου της. Επομένως η κατοχή γνώσης ελκύει περισσότερους επενδυτές στο φαρμακείο διότι απλούστατα εκτός από την αύξηση του τζίρου, οι σοβαρές φαρμακευτικές εταιρείες ενδιαφέρονται και για την καλομεταχείριση του προϊόντος τους: Εάν για ένα προϊόν δημιουργηθεί δια χειρός φαρμακοποιού είτε υπερβολική προσδοκία που δεν επαληθευτεί στην πράξη, είτε άγνοια χρησιμοποίησης, είτε χρησιμοποίηση σε λάθος περιστατικό, είτε κλονιστεί το profile ασφαλείας του προϊόντος, τότε, οι αρχικές καλές πωλήσεις δεν θα συνεχίσουν να έρχονται και το προϊόν είτε θα κάθεται στα ράφια, είτε θα απαιτείται πολύ πιο τολμηρό κόστος διαφήμισης για την ενεργή του προώθηση. Για το λόγο αυτό, η έλλειψη γνώσης οδηγεί συχνά στην μετακύλιση προϊόντων σε διαφορετικά κανάλια διανομής με οδυνηρές συνέπειες για τα φαρμακεία, που ήδη βιώνουν την απώλεια στα βρεφικά γάλατα, σε μερικά παυσίπονα, σε φαρμακευτικά βότανα, σε φακούς επαφής, σε στοματικά διαλύματα, σε φαρμακευτικά καλλυντικά, σε συσκευές χορήγησης φαρμάκων (νεφελοποιητές) και σε υγρά συντήρησης φακών επαφής, σε προϊόντα που περιέχουν βιταμίνες κλπ.


Η ιστορία εχει αποδείξει ότι οι φαρμακοποιοί ξέρουν να «γεννούν» OTC προϊόντα : Ας μην ξεχνάμε ότι η Coca-cola, η σοκολάτα και το milk shake αποτελούν εφευρέσεις φαρμακοποιών φαρμακείου. Η κατοχή γνώσης από το σύγχρονο φαρμακοποιό, που δεν έχει πια το χρόνο για να παρασκευάζει φάρμακα, αποτελεί ένα σημαντικότατο εφόδιο που βοηθήσει στην αύξηση της επιχειρηματικότητας του γιατί είναι εκείνος που εκτός από το προϊόν διαθέτει και τη συμβουλή και μάλιστα με μηδέν κόστος για τον πελάτη.

25/2/09

Ξανθό μαλλί χρώματος πράσινου


Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει το πώς ξεκίνησε την καριέρα της η διάσημη ξανθιά ηθοποιός Kim Bassinger. Η ηθοποιός δούλευε ως φωτομοντέλο στην αμερικανική εταιρεία που Δημιούργησε ο John Breck, ο άνθρωπος που ανακάλυψε το σαμπουάν το 1930. Τα μοντέλα του Breck άφηναν πάντα εποχή στις διαφημίσεις του σαμπουάν της εταιρείας και δημιουργούσαν πρότυπα ως προς το χρωμα και τη φόρμα των μαλλιών τους. Το ξανθό μαλλί ασκούσε πάντα μια γοητεία, ιδιαίτερα στις χώρες που δεν βρίσκεται σε αφθονία στους πληθυσμούς.

Με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου προκλήθηκε μια αναστρέψιμη, μη-γενετικής φύσης μετάλλαξη του ξανθού μαλλιού σε πράσινο (!). Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην ύπαρξη χλωρίου σε υψηλές συγκεντρώσεις στις πισίνες που χρησιμοποιούν ανακυκλούμενο νερό. Επίσης οι κακής ποιότητας υδραυλικές εγκαταστάσεις των σπιτιών αποδεσμεύουν περίσσεια χαλκού στα σημεία που υπάρχει θέρμανση του νερού (πχ παλιά θερμοσίφωνα) Σαν αποτέλεσμα, το ξανθό μαλλί βάφεται πράσινο.

Εάν τύχει τέτοιο περιστατικό σε πελάτη του φαρμακείου σας , ζητείστε του να εφαρμόσει στο μαλλί του χυμό λεμονιού. Μια καλή επίσης λύση που όμως απαιτεί κάποια προσοχή είναι να διαλύσετε 10 ασπιρίνες σε 250 ml θερμού ύδατος και να απλώσετε το διάλυμα στο κεφάλι. Κατόπι, απομακρύνετε γρήγορα το διάλυμα με λούσιμο του μαλλιού .
Εαν έχετε ασθενή που λαμβάνει αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλικά φάρμακα μην παίζετε με τη φαρμακοκινητική της ασπιρίνης, η καλύτερη λύση είναι η πρόληψη. Συμβουλέψτε τους πελάτες σας να λούζουν τα μαλλιά τους με κανονικό νερό της βρύσης πριν μπουν στην πισίνα. Έτσι, τα μαλλιά θα προσροφήσουν πολύ λιγότερο νερό από την πισίνα και το φαινόμενο είτε δεν θα εμφανιστεί, είτε θα έχει περιορισμένη έκταση.

Άραγε πόσα χρήματα θα γλίτωνε ο πελάτης σας εάν προσθέσουμε την επίσκεψη στον δερματολόγο και το κόστος απόκτησης μιας σούπερ ειδικής βαφής για τα μαλλιά στο απέναντι σούπερ μάρκετ καλλυντικών;

23/2/09

Το καρναβάλι των ανεπιθύμητων ενεργειών

Ημέρες καρναβαλιού διανύουμε, λέω να μη σας το χαλάσω, πιστός στο τι πεδίο ειδήσεων θα δημοσιεύεται απο αυτό το blog. Λέω σήμερα να σας πώ για το τι συμβαίνει όταν τα φάρμακα πάνε στο καρναβάλι.........
Εκεί λοιπόν, στην παρέλαση του καρναβαλιού, τα φάρμακα μπορει να φορέσουν τρείς στολές:
  • Η πρώτη, είναι η εξωτερική τους στολή, η στολή της αυτό καθεαυτό εμφάνισης του φαρμάκου και της συσκευασίας του . Για τη στολή αυτή θα σας μιλήσω κάποια άλλη μέρα όταν θα σχολιάσω το φαινόμενο placebo
  • H δεύτερη είναι η στολή της φαινομενικής αποτελεσματικότητας. Εκεί έχω ηδη μερικώς αναφερθεί. Ρίξτε μια ματιά σε προηγούμενα άρθρα όπως το αφιέρωμα στον ταλαντούχο κύριο Χάνεμαν και στα "φυσικά" φάρμακα. Το θεμα δεν εχει καλυφθεί πλήρως, και θα επανέλθω.
  • Η τρίτη, είναι η στολή της απόκρυψης ανεπιθυμήτων ενεργειών, με την οποία εν μέρει θα ασχοληθώ σήμερα.

Τι είναι η απόκρυψη ανεπιθύμητης ενέργειας; Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρεται ο όρος masking. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την μη εμφάνιση (απόκρυψη) συμπτωμάτων απο την ανεπιθύμητη ενέργεια ενός φαρμάκου όταν αυτό συγχορηγείται με κάποιο άλλο φάρμακο το οποίο δεν συνταγογραφήθηκε ούτε για να αντιπετωπιστεί η ίδια πάθηση σε συνδιασμό με το πρώτο, ούτε για να αντιμετωπισθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες του πρώτου φαρμάκου.

Με άλλα λόγια συμβαίνει το εξής: Ενας ασθενής πάσχει απο δυο νόσους. Για τη μία νόσο επισκέπτεται εναν ιατρό ειδικότητας Χ και για την άλλη νόσο επισκέπτεται εναν ιατρό ειδικότητας Υ. Ο ιατρός της ειδικότητας Χ συνταγογραφεί κάποιο φάρμακο στον ασθενή του το οποίο, ως φάρμακο μπορεί να εμφανίσει ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες εκδηλώνονται με κάποια συμπτώματα. Μπορεί όμως το φάρμακο που συνταγογράφησε ο ιατρός της ειδικότητας Υ να δρά αναστέλλοντας την εμφάνιση των συμπτωμάτων αυτών χωρίς όμως να αναστέλλει το αίτιο που τα δημιουργεί. Κατα συνέπεια, ο ασθενής είναι εκτεθιμένος σε ένα κίνδυνο ο οποίος δεν είναι εμφανής επειδη τα συμπτώματα απο την εμφάνιση του αναστέλλονται απο τη δράση ενός φαρμάκου. Το φαινόμενο αυτό λέγεται απόκρυψη (masking effect).

Ενα χαρακτηρηστικό παράδειγμα απόκρυψης, αποτελεί η συγχορήγηση αντιδιαβητικών φαρμάκων με μη εκλεκτικούς β-αποκλειστές:

Μερικές φορές τα αντιδιαβητικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν παρατεταμένη υπογλυκαιμία. Η υπογλυκαιμία αυτή εκδηλώνεται κλινικά με ταχυκαρδία και εφίδρωση. Εαν όμως ο ασθενής λαμβάνει ταυτόχρονα ενα μη ειδικό β-αποκλειστή (πχ προπρανολόλη, ατενολόλη κλπ)τότε δεν εμφανίζεται ταχυκαρδία, ενω η υπογλυκαιμία παραμένει, και ο ασθενής βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο.

Τι γίνεται στις περιπτώσεις αυτές;

Ιατρική αντιμετώπιση: Εάν η χορήγηση β-αποκλειστών σε διαβητικούς ασθενείς δεν μπορεί να αποφευχθεί, θα πρέπει τα φάρμακα αυτά να δίνονται με προσοχή. Οι εκλεκτικοί β-αποκλειστές ή εκείνοι που παρουσιάζουν ενδογενή συμπαθομιμητική δράση, πρέπει να προτιμώνται. Απαιτείται στενή παρακολούθηση των ασθενών για την εμφάνιση σημείων υπογλυκαιμίας Στους ασθενείς που συνεχίζουν να εμφανίζουν υπογλυκαιμία θα πρέπει να ελαττωθεί η δόση της ινσουλίνης εάν δεν είναι δυνατή η διακοπή της αγωγής με β-αποκλειστή.

Ενέργεια φαρμακοποιού. Βεβαιωθείτε ότι ο ασθενής έχει ενημερώσει τον διαβητολόγο του ότι βρίσκεται σε αγωγή με β-αποκλειστές. Ενημερώστε τον ασθενή για την πιθανή αυτή αλληλεπίδραση, και ενθαρρύνετε τον ασθενή να επισκέπτεται τακτικά τον ιατρό του για τον έλεγχο της κατάστασης του, καθώς και εάν παρατηρήσει οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια.

Τέτοιου είδους περιστατικά αποδεικνύουν το ισχυρό της άποψης ότι όλα τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των OTC θα πρέπει να φυλάσσονται και να διακινούνται μόνο απο χέρια ενός ειδικού επιστήμονα που λέγεται φαρμακοποιός. Γιατί εκτος απο τα φάρμακα, ο επιστήμονας αυτός έχει και το προσόν της συμβουλής και της παρέμβασης ακόμα και με την άρνηση εκτέλεσης της συνταγής. Εαν η ενέργεια αυτή σας φαίνεται υπερβολική και εξωπραγνατική, τότε εστω και η παρέμβαση του είναι το ταπεινό τηλέφωνο στους δυο ιατρούς για τους ενημερώσετε για την αλληλεπίδραση (μια που ο ασθενής ξέχασε ή δεν θέλησε να τους πεί ότι επισξκέπτεται και άλλον ιατρό) είναι σωτήρια.

Ο φαρμακοποιός είναι ο μόνος υγειονομικός που ξέρει με το ν και με το σ το σύνολο των φαρμάκων που περνει ο ασθενής. Για την ακρίβεθια, ξέρει ποια φάρμακα του είναι γραμμένα στο συνταγολόγιο και ποιά όχι. Ποια φυτικά, ομοιοπαθητικά, συμπληρωματα διατροφής, δερμοκαλλυντικά (cosmeceuticals) φάρμακα λαμβάνει θεωρώντας ότι δεν χρειάζεται να ενημερώσει το ιατρό του γι αυτά. Ετσι, εαν όλα τα φάρμακα βρίσκονταν αποκλειστικά στο φαρμακείο και όχι στα περίπτερα και τους άλλους γνωστούς-άγνωστους χώρους, ένα σημαντικό κομμάτι των ανεπιθύμητων αλληεπιδράσεων των φαρμάκων θα είχε ελαττωθεί.

Αλλά τι κάθομαι και γράφω ο αθεόφοβος! Ξέχασα ότι η χώρα μας εδώ και χρόνια ζει στους ρυθμούς του δικου της καρναβαλιού! Ενός καρναβαλιού που η απόκρυψη της πραγματικότητας είναι θεσμός.............

20/2/09

φαρμακοδιατροφική: απο την πείνα στην όρεξη




Η ανακάλυψη φαρμάκων από τον άνθρωπο, αποτελεί ιδιαίτερο διακριτό του χαρακτηριστικό που προηγήθηκε ακόμα και από την ανακάλυψη της φωτιάς ή του τροχού. Κι αυτό γιατί οι πρωτόγονοι άνθρωποι είχαν την τάση να χαϊδεύουν την άγνωστη γη για να την εξευμενίσουν. Ήταν λογικό επομένως κάποια από τα φυτά με τα οποία έρχονταν σε επαφή μέσω της τροφής, να αποδειχτούν σωτήρια για τη ζωή τους, και γρήγορα διδάχτηκαν εμπειρικά την ποσότητα που χρειάζονταν για να σωθούν αντί να δηλητηριαστούν.
Έτσι, σύμφωνα με τις αρχές της Εθνοφαρμακολογίας ο άνθρωπος ανακάλυψε το φάρμακο μέσω της διατροφής. Στη συνέχεια, το φάρμακο ακολούθησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ταυτόσημη πορεία με την τροφή σε σημείο που σε αρκετές περιπτώσεις ήταν δύσκολο να διαχωριστεί ο όρος φάρμακο από τον όρο τροφή.



Η δυστοκία αυτή στο διαχωρισμό των εννοιών φτάνει στο απόγειο της στον Ιπποκράτη για τον οποίο ο ρόλος της διατροφής στη θεραπεία των ασθενειών είναι ουσιώδης. Ο Ιπποκράτης συνδέει τη φαρμακευτική με τη διαιτητική αγωγή με την ακόλουθη σχέση: «Το φάρμακο σου να είναι η τροφή σου, και η τροφή σου το φάρμακο σου».




Οι εθνοφαρμακολογικές έρευνες κατέδειξαν ότι τόσο η διατροφή όσο και η φαρμακευτική αγωγή υπόκεινται στις επιδράσεις της κουλτούρας των λαών. Οι ανθρωπολόγοι περιγράφουν τον πολιτισμό όχι μόνο ως τα στοιχεία της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου αλλά και τις καθημερινές συνήθειές του , π.χ. προετοιμασία φαγητού , φροντίδα παιδιών κτλ.
Οι παραδόσεις αποτελούν βασικό στοιχείο πολλών λαών που καθορίζουν τα τρόφιμα που πρέπει να τρώγονται, τον τρόπο παραγωγής τους αλλά και την περίοδο κατανάλωσής τους. Για παράδειγμα:
  • το γάλα σε ορισμένες φυλές της Αφρικής δεν χρησιμοποιείται γιατί θεωρείται ως μια ακόμα έκκριση του ζώου.
  • Οι Κινέζοι συνηθίζουν τη συχνή κατανάλωση ρυζιού. Οι Έλληνες αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι τρώνε ψωμί.
  • Οι Ινδοί λόγω θρησκείας είναι κυρίως χορτοφάγοι. Η ταχυφαγία αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, ενώ οι λαοί της λατινικής Αμερικής θεωρούν αδιανόητη την αποχή από το μεσημεριανό γεύμα και τον ύπνο που ακολουθεί (siesta).
  • Kατά την διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, θεωρείτο ως είδος πολυτέλειας το μαύρο ψωμί στην Μεγάλη Βρετανία και το άσπρο στην Ελλάδα.
  • Σε περιπτώσεις όπως γιορτές, γέννηση, θάνατος, γενέθλια συνήθως υπάρχει μια υπερκατανάλωση σε κρέατος αλλά και αλκοόλ στους Δυτικοευρωπαίους. Αντίθετα η νηστεία συνεπάγεται μια περίοδο που ο πιστός αποφεύγει κάποια συγκεκριμένα τρόφιμα.



Η διατροφή αποτελεί μέρος της φιλοσοφίας των θρησκειών:
  • Η κατανάλωση βοδινού κρέατος απαγορεύεται από τους ινδουιστές επειδή η αγελάδα θεωρείται ιερό ζώο.
  • Η Μουσουλμανική θρησκεία απαγορεύει το χοιρινό γιατί το θεωρεί ακάθαρτο κρέας. Επίσης η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται στους Μουσουλμάνους. Οι Μουσουλμάνοι κατά την περίοδο του Ραμαζανιού δεν καταναλώνουν τρόφιμα από την ανατολή έως την δύση του ηλίου
  • Στον Χριστιανισμό υπάρχουν περίοδοι νηστείας όπου οι θα πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφίμων για ορισμένο χρονικό διάστημα.
  • Η εξάπλωση του χριστιανισμού επέτρεψε να παρατηρηθούν επιστημονικά τα αποτελέσματα της νηστείας. Για παράδειγμα, η νηστεία ως μέσο ελέγχου των επιληπτικών κρίσεων περιγράφεται στην Αγία Γραφή και αναφέρεται κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 εμφανίστηκαν επιστημονικές ανακοινώσεις που περιγράφουν τις επωφελείς επιπτώσεις της παρατεταμένης νηστείας σε παιδιά των οποίων η επιληψία δεν μπορούσε να τεθεί υπό έλεγχο με τα νέα φάρμακα που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Στις εν λόγω ανακοινώσεις υποστηριζόταν ότι η νηστεία, δηλαδή η κατανάλωση μόνο νερού επί 10 ως 20 ή και παραπάνω μέρες, μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των επιληπτικών κρίσεων για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα.


Η τροφή αποτελεί σύμβολο κοινωνικότητας, φιλίας και κοινωνικής αποδοχής. Χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο για την αρχή αλλά και την διατήρηση των κοινωνικών του σχέσεων. Για παράδειγμα, καλούμε του φίλους μας στο σπίτι για να τους κάνουμε το τραπέζι διατηρώντας τη σχέση μας με αυτούς. Τα μεσημέρια συνήθως τρώμε με τους συνάδελφούς μας στην δουλειά. Τρώμε πολλά από τα γεύματά μας με την οικογένειά μας. Η τροφή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο κοινωνικής προβολής. Στην Ινδία υπάρχει μια κάστα η οποία δεν καταναλώνει τρόφιμα που τρώει μια κατώτερη τάξη γιατί τα θεωρεί μολυσμένα. Η τροφή είναι μέσο έκφρασης αγάπης. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η ετοιμασία του φαγητού της μητέρας για το παιδία. Η τροφή μπορεί επίσης να είναι μέσο επιβράβευσης αλλά και τιμωρίας. Η παρασκευή της τροφής συνδέεται με τη δημιουργικότητα, τη διάθεση εξερεύνησης αλλά και το αίσθημα φοβίας. Μερικοί φοβούνται να δοκιμάσουν καινούριες γεύσεις ενώ άλλοι θέλουν συνεχώς να εξερευνούν κάτι καινούριο. Η τροφή, λειτουργεί και ως υποκατάστατο συναισθηματικής ικανοποίησης ή έλλειψης. Ο άνθρωπος με την πρόσληψη τροφής πέρα από την ικανοποίηση του ενστίκτου της επιβίωσης, αντλεί ηδονή, αλλά και προκαλεί κατευνασμό των εσωτερικών ψυχικών συγκρούσεων του. Τρώγοντας, το άτομο καταπραΰνει τις ανησυχίες του και "γεμίζει" το εσωτερικό κενό του. Η διαδικασία της παρασκευής και κατανάλωσης ενός φαγητού, συντελεί στην καταστολή της έλλειψης αυτοεκτίμησης, του αισθήματος ανεπάρκειας καθώς και στη διαφυγή του ατόμου από στρεσσογόνα ερεθίσματα.




Η απόφαση του ανθρώπου να λάβει τροφή ή να μη λάβει (ή ακριβέστερα το τι να φάει και το πότε να σταματήσει) είναι ιδιαίτερα πολυσύνθετη. Η εθνοφαρμακολογία, η φυσιολογία, η γενετική και η κοινωνική ανθρωπολογία έχουν συμβάλει στην απάντηση του ερωτήματος αυτού. Στην αρχή τα πορίσματα των ερευνών τους φαίνονταν αλληλοσυγκρουόμενα, σήμερα όμως θεωρούνται συμπληρωματικά, κατά την ίδια έννοια που ο φαινότυπος συμπληρώνει το γονότυπο. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι τα ανθρώπινα γονίδια επηρεάζουν την αποστροφή στην πικρή γεύση και την προτίμηση στην γλυκιά. Η γενετική αυτή καθοδήγηση δεν εμποδίζει τους μεσογειακούς λαούς και τους Ινδούς να καταναλώνουν πικρά χόρτα διότι η εθνοφαρμακολογική τους κουλτούρα έχει καταγράψει το θετικό όφελος για την υγεία από την κατανάλωση των πικρών αυτών τροφών. Έτσι, σήμερα πιστεύουμε ότι η πρόσληψη της τροφής στηρίζεται στο εθνοβιολογικό τρίπτυχο των αισθημάτων της πείνας, της όρεξης και του κορεσμού



Η πείνα


Είναι το δυσάρεστο υποκειμενικό συναίσθημα που προκαλεί επιθυμία για πρόσληψη τροφής και οδηγεί τον οργανισμό στην αναζήτηση της. Μπορεί να εκδηλωθεί με έντονες συσπάσεις του στομάχου.

Η πείνα είναι ένα έμφυτο συναίσθημα. Επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες όπως τα μηνύματα του ΚΝΣ ( υποθάλαμος) ή άλλα όργανα του σώματος (στομάχι, ήπαρ), επίδραση ορμονών , παθήσεις , περιβάλλον (π.χ. κλιματολογικές συνθήκες), διαθεσιμότητα τροφίμων , και τις ψυχολογικές διαθέσεις ( άγχος, διάθεση, ανία )

Η όρεξη


Είναι το ευχάριστο υποκειμενικό συναίσθημα που οδηγεί τον οργανισμό στην επιλογή της τροφής που καταναλώσει ανάμεσα σε μια πληθώρα τροφών που διαθέτει. Η όρεξη είναι ένα αίσθημα που μαθαίνεται. Η όρεξη επηρεάζεται από παράγοντες όπως μεταβολικές επιρροές (ημερήσιες θερμιδικές ανάγκες, επίπεδα νευροδιαβιβαστών, ορμόνες) , κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιρροές, διατροφικές αρέσκειες και δυσαρέσκειες, αισθήσεις ευχαρίστησης (γεύση, υφή, οσμή), συγκεκριμένες προτιμήσεις (καρυκεύματα, αλάτι), και από διάφορες παθήσεις.

Ο κορεσμός

Είναι το αίσθημα που προκαλείται όταν έχει εκπληρωθεί ο σκοπός της αναζήτησης της τροφής
Πρόκειται για το αντίθετο του αισθήματος της πείνας.Το αίσθημα του κορεσμού έρχεται σαν αποτέλεσμα της πρόσληψης ενός πλήρους γεύματος, ιδιαίτερα όταν τα αποθέματα θρεπτικών ουσιών στο σώμα ( δηλαδή ο λιπώδης ιστός και τα αποθέματα γλυκογόνου είναι ήδη πλήρη.



Η εθνοφαρμακολογία καταγράφοντας τόσο τις διατροφικές συνήθειες των λαών όσο και τα φάρμακα που ανακαλύφθηκαν ανάμεσα στα συστατικά των τροφών αυτών, έδωσε πολύτιμες πληροφορίες τόσο στην ιατρική και τη φαρμακευτική όσο και στη διαιτολογία και διαιτητική. Σήμερα γνωρίζουμε ότι:




  • Για τη διατήρηση και την ανάπτυξη των σωματικών, πνευματικών και ψυχικών ικανοτήτων απαιτείται ο συνεχής και κατάλληλος εφοδιασμός με τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία. Οι ανάγκες στα διάφορα αυτά στοιχεία καθορίζονται από μία σειρά παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, το σωματικό βάρος, οι συνθήκες του περιβάλλοντος, και, το είδος των σωματικών δραστηριοτήτων.


  • Η υιοθέτηση συγκεκριμένων παραδοσιακών διατροφικών συνηθειών όπως η μεσογειακή δίαιτα μπορεί να αποτελέσει ασπίδα στην πρόληψη ορισμένων νοσημάτων


  • Η μεταβολή των διατροφικών συνηθειών μπορεί να αποτελέσει παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση μερικών νοσημάτων


  • Η μεταβολή των διατροφικών συνηθειών μπορεί να προκαλέσει ίαση ή ανακοπή του ρυθμού επιδείνωσης μερικών νοσημάτων


  • Η στέρηση ορισμένων τροφών αποτελεί τη μοναδική λύση για την αντιμετώπιση μερικών γενετικών νοσημάτων


  • Η μεταβολή των διατροφικών συνήθειών μπορεί να αυξήσει ή να ελαττώσει την αποτελεσματικότητα της φαρμακευτικής αγωγής


  • Η μεταβολή των διατροφικών συνηθειών μπορεί να αυξήσει ή να ελαττώσει την εμφάνιση, τη συχνότητα και την ένταση των ανεπιθύμητων ενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής




Οι έρευνες της Εθνοφαρμακολογίας, σε συνδυασμό με τις έρευνες της φαρμακογνωσίας και της φαρμακολογίας αποκάλυψαν την ύπαρξη βιολογικά ενεργών συστατικών σε διάφορες τροφές. Έτσι, σήμερα γνωρίζουμε για παράδειγμα ότι αρκετές τροφές εμφανίζουν αντιοξειδωτική, αντιαιμοπεταλική, αντιπηκτική, αντυπερτασική, και υποχοληστεριναιμική δράση επειδή περιέχουν συγκεκριμένες ουσίες οι οποίες επιδρούν σε συγκεκριμένους υποδοχείς προκαλώντας συγκεκριμένη και μετρήσιμη φαρμακολογική απόκριση. Από την άλλη μεριά είναι γνωστό ότι τα φάρμακα χρησιμοποιούν στην πλειοψηφία τους την ίδια οδό χορήγησης με την τροφή: το γαστρεντερικό σωλήνα. Χρησιμοποιούν σε αρκετές περιπτώσεις ή επηρεάζονται από τα ίδια ενζυμικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την πέψη και το μεταβολισμό των τροφών. Είναι λογικό επομένως να υφίστανται αλληλεπιδράσεις μεταξύ της τροφής και του φαρμάκου.

Οι αλληλεπιδράσεις αυτές επηρέασαν βαθιά τη φαρμακευτική επιστήμη, οδηγώντας την αφενός μεν στην ανακάλυψη συγκεκριμένων φαρμακοτεχνικών μορφών που παρακάμπτουν εμπόδια του γαστρεντερικού σωλήνα, καθώς και εμπόδια που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση του φαρμάκου με την τροφή μέσα σε αυτόν, αφετέρου δε βοήθησε στην εξέλιξη της βιοφαρμακευτικής και της φαρμακοκινητικής.





Συμπερασματικά, η σχέση του φαρμάκου με την τροφή βοήθησε τη φαρμακευτική στη βελτιστοποίηση των φαρμάκων και των φαρμακοτεχνικών μορφών που παρέχει στην Ιατρική για την καταπολέμηση των νόσων. Απο την άλλη μεριά οι κατα τόπους και χρόνους οικονομικές πολιτικές έχουν μεταβάλει τη σχέση μεταξύ του φαρμάκου και της διατροφής σε λυκοφιλία. Να σας δώσω ένα παράδειγμα:

Να πάτε πρώτα σε ένα διαιτολόγο για να σας δώσει ένα πρόγραμμα μεσογειακής διατροφής. Αυτό θα περιλαμβάνει άφθονο ψάρι, απο αυτό που έχουμε υπεραλιεύσει, άφθονα φρούτα, χόρτα & λαχανικά, ας πούμε βιολογικής προέλευσης, ξηρούς καρπούς, κοτοπουλάκι και όσπρια. Στη συνέχεια να πάτε στη βαρβάκειο αγορά για να δείτε πόσο κοστίζουν τα αγαθά αυτά σε σχέση με τη μπριζόλα και τα λοιπά τσικνίσματα που φάγατε εχθές. Με έκπληξη θα δείτε ότι μάλλον οι πλούσιοι μπορούνε να ακολουθήσουν επι μακρόν το πρόγραμμα της μεσογειακής διατροφής. Για τους υπόλοιπους, είναι πιο φτηνό να τους αφήσει το κράτος να αρρωστήσουν και να λάβουν φαρμακευτική αγωγή (απο τις φτηνότερες στην Ευρώπη) παρά να στηρίξει την πρόληψη.

Είμαι επιστήμονας και επαγγελματίας. Δεν είμαι πολιτικός. Γι αυτό και όταν μου λένε για υγιεινή διατροφή, σφυρίζω αδιάφορα και συστήνω χωρίς τύψεις πολυβιταμινούχα χαμηλής περιεκτικότητας σε βιταμίνες σε άτομα οικονομικά αδύνατα. Και ναι, κοιμάμαι καλά στο κρεβάτι μου με αυτά που λέω και γράφω. Θα τα αλλάξω μόνο όταν η πολιτεία θεσμοθετήσει έμπρακτα την πρόληψη. Για να δώ ποιός θα τολμήσει να "ψήσει" τους καπνοπαραγωγούς να κόψουν τις καλλιέργειες καπνού. Σοβαρολογούμε; Το κράτος εισπράτει περισσότερα απο τη φορολογία του καπνού σε σχέση με τη φορολογία απο το Spiriva! Το κράτος εξάγει πορτοκάλια, και εισάγει βιταμίνες!

Και μια που λέω για πορτοκάλια, μια μικρή , τοσο δα μικρή παρατήρηση για όσους απο εσας φοράτε ή έχετε φορέσει λευκή μπλούζα: Πηγαίνετε σε ένα φαρμακείο. Ζητήστε απο το φαρμακοποιό να σας δώσει να δοκιμάσετε καθαρό ασκορβικό οξύ. Με εκπληξη θα παρατηρήσετε ότι είναι εξαιρετικά ξινό. Μετά, φάτε ένα πορτοκάλι. Αμα γευθείτε ξινή γευση να μου τρυπήσετε τη μύτη! Τα ξινοπορτόκαλα έχουν ψιλοεξαφανιστεί απο την αγορά. Εχουν αντικατασταθεί απο τα γλυκά πορτοκάλια, που ο χυμός τους πίνεται ευκολα, αλλά δεν έχει τόση βιταμίνη C όσο το ξινό πορτοκάλι. Θυμάστε τι σας έλεγα παραπάνω; Η όρεξη είναι ένα αίσθημα που μαθαίνεται! Κι αυτό το ξέρει πολύ καλά το marketing των εταιριών διατροφής.

Και κάτι τελευταίο: Αλήθεια, μηπως έχετε προσέξει ότι οι περισσότεροι πλούσιοι είναι άδύνατοι και οι περισσότεροι φτωχοί είναι παχύσαρκοι απο το πολύ (και φτηνό).....μπριζόγαλο;


Σας εύχομαι καλή "αποτσίκνωση" και καλό Σαββατοκύριακο












19/2/09

Η φαρμακοδιατροφική της τσικνοπέμπτης



Τσικνοπέμπτη σήμερα και λέω να μην το βαρύνουμε! Θα πρότεινα απλά να υπενθυμησετε στους ασθενείς σας να τηρήσουν απόψε όσο γίνεται πιστότερα τις οδηγίες του ιατρού τους σε σχέση με το εαν θα λάβουν το φάρμακο τους πρίν ή μετά το φαγητό και να αποφύγουν κατα το δοκούν την κατανάλωση οινοπνεύματος.

Επειδή με ενημέρωσαν οι συνάδελφοι ότι "κυκλοφορούν" πολλές λοιμώξεις, και οι συνταγές θεοφυλλίνης εχουν την τιμητική τους σας παρακαλώ να έχετε κατα νου τα παρακάτω:

  1. Η ταυτόχρονη λήψη θεοφυλλίνης με τροφή πλούσια σε λιπαρά μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της απορρόφησης της.
  2. Αντίθετα, η ταυτόχρονη λήψη θεοφυλλίνης με τροφή πλούσια σε υδατάνθρακες μπορεί να οδηγήσει σε ελάττωση της απορρόφησης της.
  3. Επίσης η ταυτόχρονη λήψη του φαρμάκου με κρέας που έχει ψηθεί στα κάρβουνα μπορεί να οδηγήσει σε ελάττωση των επιπέδων θεοφυλλίνης στο πλάσμα λόγω επιτάχυνσης του μεταβολισμού της.

Εαν έχετε ψυχιατρικούς ασθενείς που βρίσκονται σε αγωγή με λίθιο, ζητείστε τους να μην πιουν σόδα: Το διττανθρακικό νάτριο αυξάνει την κάθαρση του φαρμάκου με συνέπεια την άμεση απορύθμιση του ασθενή.

Για τους ασθενείς σας που βρίσκονται σε αγωγή με αντιθυρεοειδικά φάρμακα όπως η καρβιμαζόλη, ύπενθυμίστε τους να αποφεύγουν ψάρια και θαλασσινά, καθώς και την κατανάλωση θυμαριου, θαλασσινού αλατιου, και κόκκινου πιπεριού.

Για όσους ασθενείς παίρνουν φάρμακα που εμφανίζουν κεφαλγία ως ανεπιθύμητη ενέργεια, καθώς και για τους ασθενείς που πάσχουν απο ημικρανία, σας παραθέτω μια λίστα απο τροφές που μπορούν να επιφέρουν ή να επιτείνουν τον πονοκέφαλο:

  • αλλαντικά -λόγω του νιτρώδους νατρίου (συντηρητικό)
  • ασπαρτάμη
  • γλουταμινικό μονονάτριο (συντηρητικό που χρησιμοποιείται σε κινέζικα εστιατόρια)
  • καπνιστό κρέας
  • καφεΐνη
  • κόκκινο κρασί, ξηροί καρποί, ξινόγαλο (τροφές που περιέχουν αμίνες)
  • παγωτό
  • ρέγκα
  • σοκολάτα
  • σταφίδες
  • σύκα
  • τυρί ροκφόρ
  • χουρμάδες
  • αλκοόλ

Σας εύχομαι καλό τσίκνισμα!

18/2/09

Είπεν ο Κύριος: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι bloggers!






H περασμένη εβδομάδα περιλάμβανε μια ημέρα αφιερωμένη στον Καρκίνο. Θέλησα να γράψω κάτι γι αυτό στο Ιστολόγιο. Εχοντας έτοιμες τις σημειώσεις μου στο πρόχειρο, κατι με εμπόδισε να τις αναρτήσω. Θέλησα πρώτα να σερφάρω. Και σερφάροντας έφτασα μέχρι τη Λυδία που πολεμάει τον καρκίνο (http://lydia-tigria.blogspot.com/).
Συγκινήθηκα. Εκτός απο επιστήμονας, manager, blogger,και ότι αλλες ταμπέλες μπορεί να έχω είμαι και πατέρας. Και όταν είσαι γονιός, η συναισθηματική σου νοημοσύνη είναι πολύ αυξημένη σε σχέση με το χαρούμενο και γεμάτο επιστημονικές ανησυχίες Ιστολόγιο. Η συγκίνηση μου γρήγορα μετατράπηκε σε ντροπή. Αποφάσισα να μην αναρτήσω τίποτα. Και συνέχισα να σερφάρω σε θέματα καρκίνου.

Ωσπου ξαφνικά, Bingoooo, είδα το φώς! Καμμιά εικοσαριά bloggers είχαν δεχθεί το βράδυ την επίσκεψη του Κυρίου στο κρεβάτι τους, στον υπολογιστή τους, η δεν ξέρω εγώ πού αλλού.

Και είπεν ο Κύριος: Αδελφοί (για να μην πεί αδερφές). Ακούσατε το του Κυρίου το αποψινόν νέον. Ευρέθη η θεραπεία του Καρκίνου τον οποίον εγώ σας έστειλα λες και δεν είχα με τι άλλο να ασχοληθώ. Η θεραπεία εστί το του ξυδιού παράγωγον μετά δυο χλωρίων ονόματι διχλωροξικόν οξύ το απο των Σαδουκαίων DCA αποκαλούμενον. Και τουτο μου εστί το φάρμακον το της ανθρωπότητας ευρημα που καταράστηκαν οι φαρμακευτικές εταιρείες (λέγε με σατανά) να μη σωσει και κυκλοφορήσει ποτέ! Το αμόλυντον! το άσπιλον! Το που μηδενούς ανεπιθύμητης ενεργείας κέκτηται. Το λαλήσαν δια των bloggers προφητών!!!


Και τότε φίλοι μου αναγνώστες, άρχισαν οι προφήτες να διαδίδουν στο διαδίκτυο το φάρμακο του πενταστάγματος του καρκίνου: Το DCA. Και το έκαναν, αναμεταδίδοντας το βίντεο του Ελληνα Ιατρού Δρ. Μιχελάκη που ζεί στην Αμερική και πειραματίζεται με την ουσία αυτή. Παρακολούθησα το βίντεο με πολύ προσοχή. Περιείχε δυο άτομα: Εναν "δημοσιογράφο" που ή ήταν ψωνισμένος (ω, ναι μπροστά του είμαι αγγελούδι) ή ήταν βαλτός. Οι ερωτήσεις του ήταν τοποθετήσεις και όχι ερωτήσεις. Προσπαθούσε να κάνει το ιατρό να πεί ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες υποθάλπουν την ανάπτυξη του μορίου. Τον προκαλούσε να του πεί τη φράση "ναι σώζει" και ο συνετός επιστήμονας του απάντησε ότι θα χρειαστούν πολλές και δαπανηρές κλινικές μελέτες για να αποδειχτεί αυτό.


Αυτό δεν εμπόδισε τους μπλογκοπροφήτες να βγάλουν στη φόρα τις ειδήσεις ότι το DCA είναι εδω, ενωμένο δυνατό. Διαδώστε το, λάβετε φάγετε, τούτο εστίν το φάρμακον το ακόμα και προλαμβάνον τη νόσον το της προσοχής του σατανά εξερχόμενον και αρα διαφυγέν.



Ποιά είναι η αποψη μου; Θα σας απαντήσω κι εγώ με τα λόγια του Κυρίου: Ουαι υμίν γραμματείς και φαρισσαίοι υποκριτές! Και να τα επιχειρήματα μου:


1. Οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν κάθε συμφέρον να ανακαλυφθεί το φάρμακο του καρκίνου. Και τούτο διότι όποιος τη "σκαπουλάρει" απο τη νόσο αυτή, τον περιμένουν τα χρόνια νοσήματα όπως οι καρδιοπάθειες, οι ρευματισμοί, και το Alzheimer. Οταν μιλάμε για καρκίνο, "παίζουμε" για την πενταετή επιβίωση. Οταν μιλάμε για τα νοσήματα φθοράς, "παίζουμε" για το 1/3 εως το 1/2 της ζωής του ανθρώπου. Αρα τα κέρδη είναι περισσότερα. Αρα συμφέρει να βρεθεί το φάρμακο του καρκίνου.



2. Οι φαρμακευτικές εταιρείες μπορούν να πατεντάρουν εαν θέλουν ακόμα και το γάλα της μάνας σας. Φτάνει πια με το μύθο του απλού μορίου. Οσοι ξέρετε απο φαρμακευτική χημεία ανοίξτε ενα κ@λοβιβλίο επιτέλους, και τότε θα παρατηρήσετε ότι τα περισσότερα αντικαρκινικά φάρμακα είναι απλά μόρια . Για παράδειγμα, η καημένη η cis-platine που έκανε κάποτε τον Νίξον να αναφονήσει το νενικήκαμεν τον καρκίνον είναι παραπροιόν ηλεκτρόλυσης της αμμωνίας σε ηλεκτρόδιο Λευκόχρυσου! Δεν είναι το μόριο το πρόβλημα. Ειναι οι μηχανισμοί δράσης που δεν ξέρουμε. Εαν ξέραμε παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς θα φτιάχναμε τα κατάλληλα μόρια.



3. Εαν δεν έχετε πιστεί ακόμα με το Νο 2, τότε να σας πώ ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες ευκολα μπορούν να πάρουν το οποιοδήποτε απλό μόριο, να του "μπουκώσουν" δυο μεθύλια και να' σου ενα πατενταρισμένο φάρμακο. Στη γλώσσα της φαρμακευτικής αγοράς τα φάρμακα αυτά αποκαλούνται me toos. Αρα: Εαν ήταν σίγουρες ότι υπάρχει φώς, οι φαρμακευτικές εταιρείες θα ήχαν πατήσει το διακόπτη για να ανάψει η λάμπα.


4. Βαριέμαι τους μύθους του απλού και ασφαλούς. Φάρμακο που δεν έχει παρενέργειες δεν είναι φάρμακο! Αλήθεια αγαπητές μου ιέρειες του DCA πώς τσεκάρατε ότι το φάρμακο είναι ασφαλές; Και-ρε γαμώ το απλή καθαρή σκέψη χρειάζεται-πως προεξοφλείτε ότι μια ουσία που είναι ατοξική σε έναν υγιή, θα είναι ατοξική και για τον καρκινοπαθή που το μεταβολικό του και το ανοσοποιητικό του σύστημα έχει γίνει σπαράλια; Με τι κλινικές δοκιμές και σε ποιά δόση; Κι αν σας πώ ότι η βιβλιογραφία του καταλογίζει πιθανή ενοχοποίηση για πρόκληση καρκίνου στο ήπαρ τι θα πείτε στη μητέρα της κάθε Λυδίας που εμπιστευθηκε το blog σας;


5. Επειδή είστε επαγγελματίες αδιάβαστοι, πουθενά -ρε γαμώ το- δεν έχετε διαβάσει ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν την ιδιότητα να προξενούν ανοχή μετά απο κάποιες δόσεις αντικαρκινικών φαρμάκων αδρανοποιόντας τα; Αυτό να μη μελετηθεί; Γιατί; επειδή τσούζει;



6. Γιατί κανένας bloggoπροφήτης δεν δημοσίευσε ότι το δηλητήριο του σκορπιού ήταν μια ακόμα μπαρούφα; Ξέρετε τι θα είχε συμβεί εαν λειτουργούσε το δηλητήριο του σκορπιού; Η Aμερική θα είχε κάνει απόβαση στην Κούβα!


7. Οσοι είστε οπαδοί της συνωμοσιολογίας, ψαξτε στο διαδίκτυο και θα βρείτε ότι κάποια έταιρεία κυκλοφορεί DCA, ελευθερο συνταγής γιατρού. Πάμε πάλι την ερώτηση μικρά μου πόνυ: Ο δημοσιογράφος ενος εμπορικού καναλιού που κανει βεβιασμένες ερωτήσεις στον Δρ Μιχελάκη άραγε το γνωρίζει αυτό ή όχι;

Επιστημονικώς τελείωσα για σήμερα: Η θέση μου για το DCA είναι ότι δεν ξέρω εαν λειτουργεί, θα χρειαστεί να γίνουν τα κατάλληλα κλινικά πειράματα. Εαν αυτά αποδείξουν ότι το φάρμακο λειτουργεί σας υπόσχομαι ότι θα είμαι ο πρωτος που θα το δημοσιεύσει και θα το βρωντοφωνάξει.Μέχρι τότε όμως έχω κάτι για τους bloggoπροφήτες, που δυστυχώς μερικοί απο αυτούς λένε ότι είναι και γιατροί:


ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΠΑΙΞΕΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΣΑΣ!


Γιατί με τη στάση σας δίνετε ψεύτικες ελπίδες στη κάθε Λυδία, την αποπροσανατολίζετε με κίνδυνο να μη συμμορφωθεί στα θεραπευτικά σχήματα, και να πεθάνει απο τα σκουπίδια που δημοσιεύετε στο διαδίκτυο.



Καλή μου Λυδία, να ξέρεις ότι σε αγαπώ, σε σκέφτομαι και επισκέπτομαι το blog του μπαμπά σου καθημερινά. αλλα δεν θα θα δηλώσω ποτέ μόνιμος αναγνώστης σου γιατί φοβάμαι μηπως μάθεις το ιστολόγιο μου και άθελα μου να σου δώσω ελπίδα εκεί που δεν γίνεται, και απελπισία εκεί που δεν πρέπει. Ειμαι πατέρας βλέπεις, και ξέρω ότι ο κρεμασμένος απο τα μαλιά του πιάνεται. Θέλω μόνο να γίνεις καλά, όπως και εκατοντάδες άτομα που σου στέλνουν καθημερινές επιστολές συμπαράστασης. Κλείσε μόνο τα αυτιά σου στους μακάριους τω πνευματι. Και σε παρακαλώ: Κάνε λιγάκι ακόμα υπομονή. Λιγάκι ακόμα.....




17/2/09

απο τη φύση, στην παρα φύσιν πληροφόρηση






Καθημερινά έρχομαι σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Μορφωμένους ανθρώπους. Με δομημένη σκέψη. Με άποψη. Με μεράκι για δημιουργία στη ζωή τους. Με όνειρα και ιδανικά. Με νιάτα που πέρασαν στην αμφισβήτηση. Με γνώσεις. Ατελειώτες γνώσεις, εφαρμόσιμες και μή. Και η ώρα περνάει εξαιρετικά ευχάριστα. Δινω σε αυτούς, και παίρνω απο αυτούς. Μέχρι που κάποια στιγμή με ρωτάνε τι επαγγέλομαι. Κι όταν τους λέω ότι είμαι φαρμακοποιός, το μισό τους πρόσωπο σκοτεινιάζει, και το άλλο μισό φωτίζεται: Τοποθετούνται αμέσως κατηγορώντας το φάρμακο. Στην πορεία της συζήτησης αρχίζουν και μπερδεύονται. Θέλουν να κατηγορήσουν τις φαρμακευτικές εταιρείες, χωρίς απαραίτητα να κατηγορήσουν το φάρμακο. Και μετά, δειλά δειλά, σου το σκάνε το παραμύθι:




Να, εγώ παίρνω φυσικά φάρμακα!





Είμαι ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας. Και όπως καταλαβαίνετε, τα φάρμακα φυσικής προέλευσης είναι για μένα βούτυρο στο ψωμί μου. Τα λατρεύω, τα πιστεύω, τα διαβάζω, τα προτείνω όπου έχουν ένδειξη και θεραπευτική θέση βασισμένη σε επιστημονική βιβλιογραφία. Η ρομάντζα όμως σταματάει κάπου εδώ. Δεν μπορώ να ακούω σαχλαμάρες γιατί με κάτι τέτοια εκτοπίζεται η θεραπευτική τους χρήση στην Ελλάδα απο τους σοβαρούς γιατρούς. Και πριν μου αρχίσετε τις διαμαρτυρίες για τους τρόπους προώθησης των φαρμακευτικών εταιρειών, θέλω να σας θυμίσω ότι και τα "φυσικά" απο εταιρείες παράγονται!





Μου λέει λοιπόν ο φίλος μου: Τα χημικά σου δρούν "χημικά", και τα "φυσικά" μου δρουν φυσικά! Μεγαλύτερη επιστημονική σαχλαμάρα δεν έχω ξανακούσει. Και τούτο διότι ΚΑΝΕΝΑ φάρμακο με εξαίρεση τα αντιβιοτικά δεν επιφέρει καινούργια λειτουργία στον οργανισμό. Ολα, μα όλα, να το ξαναπώ, ΟΛΑ μιμούνται τις λειτουργίες της φύσης και μοιάζουν με τα φυσικά μόρια διότι αυτά αποτέλεσαν το μόριο της φυσης. Τσάκα τσάκα, να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ή σαλβουταμόλη που υπάρχει στο Aerolin και στο Berovent μοιάζει καταπληκτικά με την αδρεναλίνη και κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά. Με μια διαφορά. Η φύση μας έδωσε την αδρεναλίνη για να διαστέλει τους βρόγχους μας για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Οσο χρειάζεται για να ξεφύγει ένα θύραμα απο τον κυνηγό του. Στη φύση, εαν ένα ζωάκι πάσχει απο άσθμα είναι καταδικασμένο να φαγωθεί απο τον κυνηγό του. Αντίθετα, στον ανθρώπινο πολιτισμό, τροποιώντας το μόριο της αδρεναλίνης φτιάχθηκε η σαλβουταμόλη η οποία έχει την ιδιότητα να έχει μεγαλύτερη διάρκεια δράσης σε σχέση με τη γρήγορα αποδομούμενη αδρεναλίνη. Και αυτό έγινε για να χρησιμοποιηθεί μόνο απο τους ασθενείς που πάσχουν απο άσθμα. Η σαλβουταμόλη δρά στους ίδιους υποδοχείς που δρά και η αδρεναλίνη επειδή το σώμα καταλαβαίνει τι θέλει να κάνει το μοριο αυτό επειδη το σώμα έχει....ιδίαν πείρα. Εαν το σώμα μας δεν διέθεται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, και εαν στις απολήξεις του δεν εκλυόταν αδρεναλίνη, η σαλβουταμόλη δεν θα υπήρχε, δεν θα ήταν φάρμακο. Τα άλλα είναι για αφελείς! Κι αν σας παραζορίσουν δείξτε τους το Digoxin, και ρωτείστε τους εαν θα το έκαναν OTC μια που έχει φυσική προέλευση!






Ενα άλλο επιχείρημα που ισχυρίζονται οι.....φυσικόπληκτοι είναι ότι είναι καλό να παίρνουν φυσικές βιταμίνες και όχι συνθετικές. Δεν είναι το ίδιο-ισχυρίζονται. Και μου το λένε αυτό άνθρωποι που έχουν σπουδάσει χημεία!






Σε αυτήν την κατηγορία φυσικόπληκτων, αφου δεχτώ ότι οι βιταμίνες μπορούν να παρασκευαστούν και συνθετικά, τους κάνω μια απλή ερώτηση: Με ποιό τρόπο οι παρασκευάστριες εταιρείες "φυσικών βιταμινών" αφαιρούν τις φυσικές βιταμίνες απο τα φρούτα και τα λαχανικά; Με κοιτάνε σαν χαζοί, ιδίως οι έχοντες σπουδάσει χημεία, γιατί καταλαβαίνουν ότι τους τσάκωσα αδιάβαστους: Οι φυσικές βιταμίνες απομονώνονται απο τα φυτά με χημικές μεθόδους όπως η εκχύλιση, στις οποίες χρησιμοποιούνται διάφοροι οργανικοί και ανόργανοι διαλύτες. Αρα που φαίνεται το φυσικόν της προέλευσης;






Συχνά μετά το πρωτο σοκ, επανέρχονται δρυμίτεροι: Μου λένε ότι υπάρχουν και ιδιοσκευάσματα που περιέχουν κομμάτια φυτών και έτσι οι επιμέρους συστάσεις τους σε βιταμίνες είναι ίδιες με αυτές που υπάρχουν επάνω στο ζων φυτό. Μπά; και με ποια μέθοδο συντηρείται το ξηρό φυτό στην κάψουλα; Γιατι δεν μουχλιάζει; Και απο πότε οι αναλογίες συστατικών μιας αποξηραμένης δρόγης είναι ίδιες με τις αντίστοιχες μιας φρέσκιας; Εκτός κι αν η αποξηραμένη δρόγη εμπλουτίζεται σε βιταμίνες μέχρι να έρθει στα ισια της. Και με τι βιταμίνη εμπλουτίζεται; φυσικής ή χημικής προέλευσης; Και εαν δούλευα σε εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου πως θα καταλάβαινα τη διαφορά αφου οι φασματογράφοι καταγράφουν τις ίδιες ενδείξεις τόσο για τις ¨φυσικές" όσο και για τις συνθετικές βιταμίνες;



Στο τέλος, αφου δεν μπορούν να με πείσουν, μου το ρίχνουν στην "αύρα". Και τοτε καταλαβαίνω ότι ήρθε η ώρα να το ρίξω στο τσάμικο. Γιατί άν τολμήσω να τους ρωτήσω εαν οι πολυκατοικίες που κτίζουν με τα μπετά και τα τσιμέντα έχουν "αύρα"μια που τα συστατικά αυτά είναι φυσικής προέλευσης, όπως και το πετρέλαιο, τότε γελάνε αλλά δεν απαντούν.


Τελικά, μόνο στο φάρμακο η παραπληροφόριση δεν έχει όρια. Εδω, το παρα φύσιν φαίνεται απόλυτα λογικό. Φυσικά, αφου πουλάει ακόμα και στους πιο μορφωμένους! Αντε, και καλό σχεδιασμό της καψουλας με βάση τις αρχές του....Φεγκ Σουι!

16/2/09

Η κατάχρηση της κατάχρησης






Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει της μόδας να μιλάνε όλοι για κατάχρηση αντιβιοτικών. Και καλά κάνουν. Τα περισσότερα αίτια είναι γνωστά, έχουν αναφερθεί χιλιάδες φορές απο τα ΜΜΕ και δεν θέλω να προσθέσω ένα ακόμα άρθρο που να αναθεματίζει την κατάχρηση.


Απο την άλλη μεριά, ο όρος κατάχρηση στα φάρμακα έχει ένα "ιδεολογικό" υπόβαθρο το οποίο λησμονείται συχνά απο τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με θέματα υγείας χωρίς να έχουν ανοίξει ποτέ το ταπεινότερο βιβλίο φαρμακολογίας που υπάρχει στον πλανήτη. Ποιό είναι αυτό το "ιδεολογικό" υπόβαθρο; Η διαφορά μεταξύ ενός ισχυρού και ενός αποτελεσματικού φαρμάκου.


Ετσι, εαν για παράδειγμα ο ιατρός συνταγογραφήσει ένα οποιοδήποτε άλλο αντιβιοτικό απο τήν ταπεινή αμοξυκιλίνη των 500 mg και ο ασθενής διαπιστώσει ότι η περιεκτικότητα του αντιβιοτικού του είναι πχ 1000 mg θεωρεί αμέσως ότι ο ιατρός του έγραψε "βαρύτερο" αντιβιοτικό και άρα, η ή κατάσταση του είναι πολύ άσχημη, ή ο ιατρός καταχράζεται.


Μια τέτοια σύγκριση θα κατέληγε στην παραπάνω ερμηνεία μόνο εαν τα δυο ιδιοσκευάσματα περιέχουν την ίδια δραστική ουσία. Οταν τα δυο ιδιοσκευάσματα περιέχουν διαφορετικές δραστικές ουσίες οι ασθενείς δεν μπορούν να το καταλάβουν και συχνά οδηγούνται σε παρερμηνεία.


Οι έννοιες όμως της ισχύος και της αποτελεσματικότητας συγχέονται πολύ συχνά και από τους γιατρούς: Ένα φάρμακο θεωρείται ισχυρό όταν χαρακτηρίζεται από μεγάλη αποτελεσματικότητα ανά μονάδα βάρους. Η ισχύς όμως δυο φαρμάκων μπορεί να συγκριθεί βάσει της δόσης του καθενός που παράγει το ίδιο κλινικό αποτέλεσμα και όχι συγκρίνοντας τα μεγέθη του κλινικού αποτελέσματος που προκύπτουν από την ίδια δόση. Η ισχύς από μόνη της δεν εμφανίζει σημαντικά πλεονεκτήματα. Εάν το φάρμακο Α είναι 10 φορές πιο ισχυρό από ένα φάρμακο Β, χωρίς να εμφανίζει άλλα ιδιαίτερα πλεονεκτήματα, αυτό σημαίνει ότι απλά ο ασθενής θα πάρει δισκία μικρότερου μεγέθους!


Οι έννοιες της ισχύος και της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων είναι ένα καλό εργαλείο για να μπορεί ο υγειονομικός επιστήμονας να διακρίνει την ποιότητα της επιστημονικής ενημέρωσης του φαρμάκου. Διαβάζοντας τα έντυπα καταλαβαίνει εαν αυτός που τα έγραψε ακολουθεί τους νόμους της φαρμακολογίας ή τους νόμους της φαρμακευτικής αγοράς. Η διάφορά ανάμεσα στους δύο αυτούς νόμους ονομάζεται "έκπτωση και πίστωση".

13/2/09

Ο Φαραώ Ραμσής ΙΙ και οι ιστορίες των νυχιών




Η μούμια της παραπάνω φωτογραφίας ανήκει σίγουρα στις πιο διάσημες μούμιες του κόσμου διότι ανήκει στον Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσή ΙΙ. Ο Φαραώ Ραμσής ΙΙ πέθανε το 1213π.Χ.
Χάρις τους δεινούς Αιγυπτίους ταριχευτές, το σώμα του Ραμσή μας έδωσε πολύτιμες πληροφορίες, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και κοσμετολογικού τύπου πληροφορίες.


Η γυναίκα της φωτογραφίας που χτυπάει με τα νύχια της το τζάμι που προστατεύει τον Ραμσή, ίσως να μη γνωρίζει ότι με βάση την εξέταση που έγινε βρέθηκε ότι η υγεία του Φαραώ ήταν σε πολύ καλή κατάσταση για την ηλικία του. Εκείνο που είναι όμως εντυπωσιακό, είναι η κατάσταση των νυχιών του που είναι αρκετά μακριά. Εκείνοι που σύλησαν τον τάφο του, πίστεψαν ότι πρόκειται για μια μορφή κατάρας, έτοιμης να τους κατασπαράξει.Ο μύθος δεν άργησε να πλαστεί: Τα νύχια του ανθρώπου εξακολουθούν να μεγαλώνουν για κάποιο διάστημα μετά το θάνατό του.


Αρκετοί Φαρμακοποιοί ακούν καθημερινά τέτοιες ιστορίες τόσο από τους ηλικιωμένους όσο και από τους αμόρφωτους πελάτες τους. Μερικοί πελάτες μάλιστα, που για διάφορους λόγους είναι σχετικοί με τη γνώση της Ανατομίας είχαν μια αληθοφανή θεωρία για την αύξηση αυτή: Η μεταθανάτια συρρίκνωση των μαλακών ιστών γύρω από το νύχι προκαλεί αύξηση των νυχιών.


Η αλήθεια όμως είναι ότι τα νύχια παύουν να αναπτύσσονται μετά το θάνατο. Αυτό αποδείχτηκε με τη βοήθεια του Ραδιοφαρμάκου 3Η – θυμιδίνη. Μετά το θάνατο, τα κύτταρα της μήτρας δεν μπορούν να προσλάβουν το Ραδιοφάρμακο στον πυρήνα τους, επειδή δεν μπορούν να συνθέσουν DNA. Έτσι, η αναπαραγωγή των κυττάρων σταματά, και ο όνυχας παύει να αυξάνεται.


Επειδή όμως στα φαρμακεία δεν είναι δυνατόν να χορηγούμε ραδιοφάρμακα στους πελάτες μας για να τους εξηγούμε ότι τα κύτταρα των νυχιών τους έχουν ακόμη πολλά χρόνια για να ζήσουν, είναι καλύτερα να μεταφέρει ο φαρμακοποιός μια τέτοια κουβέντα προς την κατεύθυνση της ζωής, που σημαίνει υγεία και ομορφιά.


Εάν πραγματικά πιστεύετε ότι όλα στη ζωή είναι μια ματαιότητα, δεν χρειάζεται ούτε να εξειδικευτείτε στην κοσμετολογία ούτε να διαβάζετε φαρμακολογία. Εάν όμως πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε αξιόλογα πράγματα στο φαρμακείο σας για να συνεισφέρετε στο «ευ ζην» του πελάτη-ασθενή σας, είναι προτιμητέο να ελέγξετε το χρώμα των νυχιών του (που ενίοτε υποκρύπτει είτε συστηματικά νοσήματα είτε ηλικιακές καταπονήσεις - που όμως διορθώνονται ή επικαλύπτονται) από το να συν-ασχοληθείτε με τον πελάτη σας για το τι θα γίνει με τα νύχια του όταν πεθάνει.


Ο επαγγελματίας φαρμακοποιός γνωρίζει ότι όταν ο πελάτης του θέτει τέτοια συζήτηση, το πρόβλημά του δεν είναι τα νύχια του, αλλά ο μεταφυσικός του φόβος. Και το αντίδοτο του μεταφυσικού φόβου είναι η ενίσχυση της ζωής, και μάλιστα της καλής ζωής.


Ας αφήσουμε άλλους να μιλάνε για θάνατο. Το επάγγελμα του φαρμακοποιού και ο χώρος του φαρμακείου είναι συνυφασμένα μόνο με την (καλή) ζωή. Αλήθεια, υπάρχει κανείς στον υπαρκτό κόσμο που να γνωρίζει την μαθηματική εξίσωση που μας βρίσκει το πότε ακριβώς θα πεθάνουμε; Μην προσπαθείτε να λύνετε τέτοιες εξισώσεις με τον πελάτη σας γιατί πραγματικά δεν είναι δική σας δουλειά αυτή. Ανήκει σε Άλλον…..

12/2/09

Το πλαστό το πασαπόρτι.....




Πρίν από κάποιες ημέρες σας περιέγραψα τις απόψεις μου για τον ταλαντούχο κύριο Χάνεμαν. Σήμερα λέω να σας γράψω για ένα «μόρτη» : Τον Antônio Egas Moniz (1874-1955) από την Πορτογαλία. Ο μόρτης αυτός αγαπητοί μου αναγνώστες ήταν γιατρός- νευρολόγος για την ακρίβεια. Ο πατέρας του ήταν πολιτικός και τον είχε βάλει να κάνει τον πρέσβη. Όπως καταλάβατε αυτό εδωσε στο «μόρτη» τη δυνατότητα να έχει απειρα επιστημονικά και πολιτικά “connaits”. Ο μόρτης ήταν ήδη γνωστός από το 1930 για την ικανότητα του να απεικονίζει αγγεία του εγκεφάλου μέσω έγχυσης ραδιοφαρμάκων σε αυτά. Ήλπιζε μάλιστα να λάβει το βραβείο Nobel για την τεχνική του αυτή και απογοητεύτηκε όταν αυτό δεν ήρθε.

Το 1935 σε ένα διεθνές νευρολογικό συνέδριο παρακολούθησε μια ανακοίνωση ενός πειράματος που έγινε σε χιμπατζήδες στους οποίους είχαν αφαιρεθεί οι δύο πρόσθιοι λοβοί του εγκεφάλου τους και φρόντισε να διαρρεύσει ότι και αυτός είχε σκεφτεί να προβεί σε παραπλήσια πειράματα σε ζώα, έχοντας παρατηρήσει το πόσο ήρεμα γίνονται μετά την επέμβαση.


Ο μόρτης λοιπόν σκέφτηκε να το εφαρμόσει σε ανθρώπους που έπασχαν από ψυχιατρικές διαταραχές όπως η μανιοκατάθλιψη με το σκεπτικό ότι εάν κατέστρεφε τα νεύρα που υπερλειτουργούν το ψυχιατρικό πρόβλημα θα λυνόταν. Στην αρχή δοκίμασε να εγχύσει οινόπνευμα μέσα στα νεύρα των ασθενών. Γρήγορα προχώρησε στην καταστροφή των δυο πρόσθιων λοβών με τη χρήση αιχμηρού αντικειμένου, μια διαδικασία που έγινε γνωστή ως λοβοτομή.






Έτσι, το 1936 ο Moniz δημοσίευσε τα «πολύ θετικά του αποτελέσματα» της λοβοτομής σε 20 ασθενείς που έπασχαν από άγχος, κατάθλιψη ή σχιζοφρένεια. Επειδή βιαζόταν να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα του και να τα κελαηδήσει στα κοννέ του, ο μόρτης μας περιορίστηκε στην παρατήρηση των ασθενών μόνο για λίγες μέρες μετά την επέμβαση ανακοινώνοντας περίτρανα τη μείωση της παράνοιας. Το γεγονός ότι οι ασθενείς εμφάνιζαν απάθεια δεν τον πολυαπασχόλησε. Έτσι, ο μόρτης έβαλε λυτούς και δεμένους να κελαηδήσουν την ανακάλυψη του που μετέτρεπε τα θηρία σε φυτά.


Στις ΗΠΑ περίπου 5000 ασθενείς το χρόνο υπέστησαν λοβοτομή κατά την περίοδο 1946-1949. Τον ίδιο χρόνο ο Μόρτης κύριος Moniz κέρδισε επιτέλους το Nobel Ιατρικής. Και θα του πήγαιναν όλα καλά εάν ένα ατυχές γι αυτόν περιστατικό δεν του χάλαγε τη μαγιά: Το 1950, σε κάποιον ασθενή που περίμενε να λοβοτομηθεί κάποια νοσοκόμα χορήγησε παραπάνω προμεθαζίνη (ω, ναι! Το ταπεινό Phenergan των 2 και κάτι Ευρώ!), και παρατήρησε ότι τα συμπτώματα του ασθενή ελαττώνονταν λες κι είχε κάνει λοβοτομή, χωρίς όμως να εμφανίζει τα συμπτώματα απάθειας (λέγε με φυτό) που προκαλούσε η λοβοτομή. Ήταν ο πρώτος ασθενής που σώθηκε, μέσα σε μια εποχή που η Μακαρθική Αμερική ετοιμαζόταν να κάνει λοβοτομή σε όσους ισχυρίζονταν ότι είναι .....κομμουνιστές!


Ο Φαρμακοποιός Paul Charpentier αποφάσησε να μελετήσει το ταπεινό μόριο της προμεθαζίνης και να το κάνει ισχυρότερο, με στόχο να ενισχύσει τις αντικαταθλιπτικές του ιδιότητες επεμβαίνοντας στο δακτύλιο της φαινοθειαζίνης. Έτσι, γεννήθηκε η χρωροπρομαζίνη, που έστειλε τη λοβοτομή και το μόρτη στο σπίτι τους.



Στο διαφημιστικό έντυπο εποχής που βλέπετε παραπάνω, η κοπέλα εκμυστηρεύεται στο γιατρό της ότι νομίζει οτι το γραφείο της είναι γεμμάτο κομμουνιστές. Λαμβάνοντας χλωροπρομαζίνη, τα συμπτώματα διακόπτονται και η ασθενής γλυτώνει τη λοβοτομή. Μια τέτοια διαφήμιση σήμερα θα απαγορευόταν. Εκείνη την εποχή όμως το συγκεκριμένο έντυπο έσωσε χιλιάδες υποψήφιους για λοβοτομή που χαρακτηρίζονταν άδικα ως κομμουνιστές και παράφρονοι.


Η ανακάλυψη της χλωροπρομαζίνης αποτέλεσε την πρώτη νίκη του φαρμάκου εναντίον του νυστεριού. Η δεύτερη νίκη του ήταν η ανακάλυψη της ρανιτιδίνης που έκανε αρκετούς χειρουργούς να ξεχάσουν πως γίνεται η εγχείρηση έλκους.


Τελειώνοντας για σήμερα φίλοι αναγνώστες θέλω να σας πώ ότι στην ιστορία του το φάρμακο ήταν και είναι άσπονδος φίλος του νυστεριού. Από τη μια μεριά, το φάρμακο κάνει ότι μπορεί για να στείλει το νυστέρι στο σπίτι του. Από την άλλη μεριά επειδή οι κρατούντες το νυστέρι, οι χειρουργοί δουλεύουν επίσης για το καλό του ανθρώπου, το φάρμακο κάνει ότι μπορεί για να τους βοηθήσει.
Όλοι αυτοί οι μεγάλοι και γενναίοι και πρωτοπόροι της χειρουργικής δεν θα είχαν κάνει την παραμικρή επέμβαση εάν δεν υπήρχαν τα αναισθητικά, τα γαγγλιοπληγικά, τα αντιαρρυθμικά , τα αντιβιοτικά, τα βροχοδιασταλτικά κι ένα σωρό άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης.
Εκτός εάν ανήκουν σε μόρτηδες όπως ο κύριος Moniz. Που το πασαπόρτι της καρδιάς τους τους είναι πλαστό……

11/2/09

αν τα φαρμακευτικά έντυπα μιλούσαν.....

Έσβησε το φως του δωματίου του. Δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει πως γίνεται όλες οι μελέτες να βγάζουν τους λαμπτήρες φθορισμού καλύτερους για την υγεία των ματιών κι εκείνου να του κάνουν τα μάτια σμπαράλια. Άναψε τη λάμπα του γραφείου του. Ααα, μάλιστα! Αυτή που κάνει σκιές επάνω στο χαρτί. Άναψε ακόμη ένα τσιγάρο, και φύσηξε τον καπνό προς τη λάμπα. Πάντα του φαινόταν ότι αυτό του έφτιαχνε την ατμόσφαιρα. Ξαναεξυσε το μολύβι του. Από το πολύ ξύσιμο όλο το απόγευμα του είχε μείνει το μισό. Και τι δεν θα 'δινε να το βάλει στ΄ αφτί του όπως οι μάστορες, αλλά θες το big company syndrome, θες η μόδα να χουνε όλοι -μανατζαρέοι και μη – κομπολόγια για να παριστάνουν το μάγκα, τον αποθάρρυνε από το να νοιώσει λίγο μάστορας. Και το χρειαζόταν πολύ ετούτη τη στιγμή. Έντυπο έφτιαχνε, πώς να μη νοιώσει έτσι; Έλα όμως που δεν του’ βγαινε το παραμύθι! Γιατί οι μάστορες ξέρουν τι κάνουν, δηλαδή κάνουν ότι θέλουν, και τους κοιτάς με σεβασμό, ακόμη και στα λάθη τους. Εδώ δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Το φάρμακο το ήξερε καλά. Κι εκείνο τον ήξερε καλά. Τίποτα δεν είχε αλλάξει στη μεταξύ τους σχέση. Κι όμως! Κάθε φορά που έπρεπε να φτιάξει έντυπο, όλη αυτή η μεταξύ τους σχέση επαναδιαπραγματευόταν. Κι αυτό γιατί η φαρμακολογική διάσταση που έχει το φάρμακο δεν είναι απαραίτητα ταυτόσημη με την αντιληπτή διάσταση που εχει στους ιατρούς.
Αυτά έλεγε και ξανάλεγε μέσα του. Κάπνιζε και ξανακάπνιζε. Έξυνε και ξανέξυνε. Άναβε τη λάμπα και την ξανάσβηνε. Έβγαζε τα γυαλιά του και τα ξανάβαζε. Έγραφε κι έσβηνε. Χαιρόταν και βλαστήμαγε. Κοιτούσε τα χαρτιά του και χάζευε στο ταβάνι. Ήθελε κάποιον να του μιλήσει, για να του απαντήσει ευγενικά ότι θέλει να μείνει μόνος. Το καταραμένο ρολόι του φαινόταν ότι έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κι ας ήταν quartz. Και το φάρμακο του, ευχή και κατάρα, τον κοιτούσε πάντα από τη θέση που το είχε τοποθετήσει δίπλα στη μολυβοθήκη του, με το ύφος της γυναίκας εκείνης που δεν θα μπορέσει ποτέ να κατακτήσει, ότι κι αν πει, ότι κι αν γράψει , ότι κι αν κάνει για εκείνη. Έκανε να σηκωθεί και ν’ ανοίξει την πόρτα για να ξεκαπνίσει ο τόπος, αλλά ένας θόρυβος από το γραφείο του τον σταμάτησε. Του φάνηκε ότι έπεσε κάποιο μολύβι, αλλά δεν ήταν και σίγουρος. Το μόνο σίγουρο ήταν όχι είχε ζαλιστεί από τον καπνό και τα τσιγάρα. Κι όμως…..φωνή ήταν. Αλλά ποιος; Από πού; Τι να θέλει νυχτιάτικα στα γραφεία;
-Τι θα γίνει με σένα κύριε προύχοντα του φαρμακευτικού μάρκετινγκ; Κάθε φορά που είναι να με φτιάξεις θα μου στρογγυλοκάθεσαι και πρέπει να σε βγάζουμε σηκωτό από ‘δω μέσα; Άντε άνθρωπε μου τελείωνε με μένα να φύγω από δω να πάω κι εγώ να δω κάνα ιατρό! Αμάν πια! Μ’ έπρηξες!
- Ποιος είναι; Δεν έχω όρεξη για πλάκα συνάδελφε…. Έλα αύριο να πιούμε καφέ. Φτιάχνω έντυπο και πρέπει να το έχω παραδώσει το πρωί, αλλιώς θα με κρεμάσουν!
-Ναι, σιγά! Tomorrow never dies!
-Αυτό πάλι τι είναι;
-Τίτλος από ταινία του James Bond, με πρωταγωνιστή τον James Bond.
- Δεν γίνεται! Ο James Bond είναι ένα μυθικό πρόσωπο που τον ρόλο του υποδύεται ένα πραγματικό πρόσωπο. Τέλος πάντων έλα μέσα να κάνουμε διάλειμμα. Κι εγώ το έχω ανάγκη.
-Να κάτσεις στ αυγά σου. Τόση ώρα μόνο διάλειμμα έκανες! Καιρός να δουλέψετε και λιγάκι κύριεεεε……σλογκανατζή!
-Μα ποιος είσαι; Που ξέρεις τι σκέφτομαι; Κύριε Διευθυντά, εσείς είστε;
-κεριά και λιβάνια! Διάλεξε αν θέλεις να είσαι το καλό παιδί ή το άξιο παλικάρι. Και τα δυο μαζί δεν πάνε. Χαλάει η μόστρα. Κι αν θες τη γνώμη μου, δουλειά σου είναι να είσαι το άξιο παλικάρι κι όχι το καλό παιδί, μικρό μου …πόνυ!
-Μα τι λαϊκισμός είναι αυτός κύριε! Σας παρακαλώ! Μιλάτε στον product manager του Skotomycesten®. Του νέου προϊόντος της εταιρείας που θα γίνει Blockbuster! Εσείς ποιος είστε;
- Είμαι η φωνή του εντύπου που πας να φτιάξεις τόση ώρα. Και σου ζητώ σεμνά και ταπεινά να πάψεις να με βασανίζεις και να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει αντί να το βάζεις να χορέψει. Φάρμακο διαφημίζεις, όχι τσιχλόφουσκα.
-Τι θες να πεις, δε σου αρέσουν τα μηνύματα μου; Αλλά εσύ τι ξέρεις από αυτά; Ένα κομμάτι χαρτί είσαι, και μάλιστα με ημερομηνία λήξης. Για να μη σου πω τι σου κάνουν οι ιατρικοί επισκέπτες και οι ιατροί συχνά-πυκνά…..
-Για πες….
-Σε πετάνε στο καλάθι των αχρήστων !
-Τις πταίει;
-Δεν έχω χρόνο να σου πω. Χαρτί είσαι .
-Ναι αλλά είμαι το χαρτί της σκέψης σου.
-Ε, τότε να κάνεις και τη ρεκλαμαντζού. Για να δω πόσο καλά με ξέρεις.
-Τι φάρμακο είπες ότι προωθείς;
-Το Skotomycesten® . Είναι ένα κολπικό αντιμυκητιασικό με πολύ καλά αποτελέσματα, και ασφάλεια που σκίζει.
-και τι μήνυμα του έβαλες;
- Skotomycesten®: το μόνο με αποτελεσματικότητα που «απογειώνει», και ασφάλεια που «ξεσκίζει».
- Έκτακτο! Επιθετικό και σεξουλιάρικο εεε; Πονηρούλη!!!
-Ε, καλά τώρα, σε τα μας…..Όλοι εκεί το πάνε το πράγμα, στο sex. Εκεί δεν κρύβεται η ποιότητα ζωής; Δεν κατάλαβα δηλαδή! Έρχεται ο άλλος και σου βάζει ρεκλάμα ότι το τάδε φάρμακο, που είναι για άντρες, κάνει αυτό που θέλουν οι γυναίκες! Έρχεται ο τρίτος, βάζει δυο μεσήλικες να χορεύουν, και ο μόνος που λείπει είναι ο Αττίκ και το άστα τα μαλάκια σου. Εγώ θα μείνω πίσω επειδή έχω αντιμυκητιασικό δηλαδή; Καλά όλα αυτά τα βιαγκροειδή, αλλά για να γίνει το sex πρέπει ο κόλπος να είναι στείρος μικροβίων. Γιατί δηλαδή το αντιμυκητιασικό μου να μην έχει μήνυμα που να παραπέμπει και λιγάκι στο….αυτό που θέλουν οι άντρες! Για να σε δω λοιπόν μικρή μου ρεκλαματζού: Εσύ τι καλύτερο μήνυμα θα έφτιαχνες με βάση το briefing που σου έκανα;
- Με βάση αυτά που μου πες, το μήνυμα μου θα ήταν το εξής: Skotomycesten®: κι αφήστε το να σέρνει καράβια.
- Παλάβωσες εντελώς; Θέλεις να με απολύσουνε;
- Αν είναι να σου κάνει καλό…..Γιατί σήμερα κατάλαβα δυο πράγματα δεν ξέρεις στη ζωή σου: Να φτιάχνεις μηνύματα και να καταλαβαίνεις τις γυναίκες.
- Για το δεύτερο δε σου πέφτει λόγος. Για το πρώτο να μου πεις.
-Κάνεις λάθος μικρέ μου προύχοντα. Εάν θέλεις να μάθεις για μηνύματα πρέπει να μάθεις για τις γυναίκες
-Εγώ δεν ξέρω από γυναίκες; Κάτσε να σου βγάλω φωτογραφίες να δεις πόσες γκόμενες είχα στη ζωή μου!
-Μη δυσκολεύεις περισσότερο τη θέση σου. Γιατί από ένα σημείο και μετά όσο περισσότερες είχες, τόσο λιγότερο ξέρεις να διαλέγεις. Αλλά εγώ δε μιλάω για σχέσεις. Σε ρωτώ ευθέως: Που έχεις μάθει εσύ, πως νοιώθει μια γυναίκα με κολπικές λοιμώξεις; Στη βιβλιογραφία; Στο άντρο της επίσημα καταγεγραμμένης πνευματικής εμμηνόπαυσης όπως θα έλεγε και ο Derrida; Δε μου λες μαρκετιστα μου; Σε γυναικοπαρέες έχεις βρεθεί; Γυναικοκουβέντες έχεις ακούσει;
-Όχι. Βαριέμαι και δεν έχω χρόνο γι αυτά.
-Γι αυτό δεν μπορείς να φτιάξεις μηνύματα για το αντιμυκητιασικό σου. Γιατί για να φτιάξεις ένα μήνυμα χρειάζεται να έχεις αυτό που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν empathy. Έκλεψαν την ελληνική λέξη εμπάθεια για να περιγράψουν την κατάσταση εκείνη που καταλαβαίνεις και αφουγκράζεσαι τόσο πολύ τον άλλον που μπορείς να τον υποδυθείς σαν ηθοποιός και να γνωρίζεις επακριβώς πως σκέφτεται, πως νοιώθει και πως αντιδρά. Μόνο έτσι μπορείς να προσεγγίσεις τον άλλο πραγματικά
-Μα αυτά είναι για τους πωλητές! Εξάλλου, το έντυπο απευθύνεται στον ιατρό και όχι στην ασθενή.
-Ε, τώρα αρχίζεις να καταλαβαίνεις γιατί τα έντυπα σου τα πετάνε κι οι δύο στο καλάθι των αχρήστων! Γιατί δεν έχουν να τους δώσουν τίποτα χρήσιμο. Εάν τα έντυπα ήταν γραμμένα στη γλώσσα των ασθενών, ο ιατρός θα αναγνώριζε την αλήθεια των μηνυμάτων τους. Δυστυχώς, τα περισσότερα έντυπα του φαρμάκου γράφονται από υγιείς πιτσιρικάδες που η μόνη τους σχέση με τον πραγματικό κόσμο της ασθένειας είναι….η βιβλιογραφική υποστήριξη. Εάν θες να φτιάξεις έντυπο για ένα φάρμακο που καταπολεμά μια νόσο θα πρέπει πρώτα να τη γνωρίσεις, και να νοιώσεις σαν να είσαι ο ίδιος άρρωστος από αυτή τη νόσο. Ένα τέτοιο έντυπο θα βοηθούσε τον ιατρό να εξοικειωθεί με τη φρασεολογία των ασθενών του και να συλλέγει περισσότερα στοιχεία από το ιστορικό τους. Τα άλλα του τα κουβαλάτε και με το Lancet.
-Και γιατί όλα αυτά θα πρέπει να ξεκινούν από το μήνυμα;
-Ξέρεις τι είναι μήνυμα;
-Φυσικά! Άνθρωπος του marketing είμαι! Μήνυμα είναι….η γραπτή απόδειξη του positioning ενός προϊόντος. Κάτσε να στο πω καλύτερα: Μήνυμα είναι….αυτό που μετατρέπει τις ιδιότητες ενός προϊόντος σε οφέλη. Δεν μ’ έπιασες πάλι ε; Να στο πω αλλιώς: Μήνυμα είναι…αυτό που του λες και του μένει στην γκλάβα του κεφαλιού του. Αυτό το μέρος που οι ιατροί αποκαλούν αμυγδαλωτό σώμα του εγκεφάλου.
-Τελείωσες;
-Ναι!
-Μην τραβάς το καζανάκι. Στην Αφρική διψάνε. Και μια που ούτε γι αυτά έχεις χρόνο, άκου τι έλεγε ο Αριστοτέλης: Μήνυμα, είναι μια πρόταση που όταν ειπωθεί ή διαβαστεί, προκαλεί την μήνυν, δηλαδή την έκδηλη αντίδραση του αποδέκτη. Με άλλα λόγια η διαφορά του μηνύματος από μια οποιαδήποτε άλλη πρόταση είναι ότι ενεργοποιεί άμεσα τον εγκέφαλο του παραλήπτη με τρόπο μοναδικό και μη αντιστρεπτό παρά μόνο εάν υπάρξει ένα ισχυρότερο μήνυμα. Κι εσύ φίλε μου, αντί να ψάξεις να βρεις πως θα φτιάξεις το σωστό μήνυμα και πως θα καταφέρεις να το περάσεις στον ιατρό, κάνεις ότι μπορείς για να το αποδυναμώσεις
-Τι θες να πεις, τώρα ότι δεν ξέρω τη δουλειά μου; Μήπως έχεις αλλεργία στα χρώματα που σε βάφω; Να το κάνουμε παστελάκι; Άντε , χαλάλι σου! Κάτι έμαθα από σένα απόψε!
-Να σου πω εγώ τι θα έπρεπε να μάθεις; Ότι είσαι εγωιστής και κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου. Το βλέπω στα μάτια σου. Φωνάζουν από μακριά: Βάλτε μπογιά μπόλικη στα έντυπα. Οι ιατροί είναι και άνθρωποι. Αυτό τους ξεκουράζει κι έτσι το μήνυμα γίνεται πιο εύπεπτο! Πάρτε κι ένα καλό στιλουδάκι στα παιδιά του sales force. Να δείχνουν με το στυλό στον ιατρό τα αποτελέσματα της μελέτης γιατί από μόνος του είναι βλάκας και δεν θα καταλάβει. Βάλτε και λίγο περφορέ! Να εντυπωσιάζεται από το πάνω κάτω, πήγαινε έλα στο έντυπο! Παιγνίδι θα του φαίνεται το σερφάρισμα στο internet! Μη μου κλαίγεσαι όμως μετά όταν θα βλέπεις το sales force να σε «ξεμπατζετιάζει». Γιατί όλα αυτά που κάνει, τα κάνει επειδή εσύ προσωπικά, είσαι ανίκανος να προστατέψεις το ίδιο σου το έντυπο. Θα το προστάτευες εάν μπορούσε να αναγνωριστεί από τον ιατρό ως βοήθημα πραγματικό και όχι ως διαφημιστική φυλλάδα. Για να γίνει βέβαια αυτό θα έπρεπε το έντυπο να έχει το χρώμα της ακτινογραφίας, και του σοβαρού περιοδικού αναφοράς. Τι; Θα είναι λιγότερο εντυπωσιακό; Να πας να δεις τη λίστα του Σίντλερ. Αποφάσισε εσύ τι θέλεις πραγματικά να κάνεις, και να είσαι σίγουρος ότι οι ρεκλαματζούδες που κυκλοφοράνε στις εταιρείες-τάχα μου περαστικές- θα προσαρμοστούνε γρήγορα στα νέα δεδομένα. Γιατί η αλήθεια είναι μία: Ο ιατρός όταν σκέφτεται ως ιατρός, δουλεύει σύμφωνα με τον Hermann στο επίπεδο του κάτω αριστερού τεταρτημορίου του εγκεφάλου του. Είναι το τεταρτημόριο εκείνο που χρησιμοποιεί για να πάρει ιστορικό και να λάβει αποφάσεις βασισμένο σε συστηματικά τακτοποιημένα στο μυαλό του στοιχεία. Έρχεσαι εσύ λοιπόν, του πασάρεις ένα έντυπο μουλτικολορ στα χρώματα και Μπωντλαιρ στα μηνύματα που το έφτιαξε μια άσχετη ρεκλαμαντζου του κέντρου των Αθηνών έχοντας πριν φτιάξει το νέο έντυπο μιας μπύρας, ενώ μετά έρχεται και το έντυπο της νέας σερβιέτας. Εκείνοι όμως δεν ξέρουν τον πελάτη τους, και προσπαθούν να τον μαντέψουν. Σε μας όμως ο πελάτης εχει ονοματεπώνυμο. Τους ξέρουμε έναν προς έναν. Επιτρέπεται τέτοια προσέγγιση; Το φάρμακο ανήκει στο βιομηχανικό μάρκετινγκ και όχι στο καταναλωτικό. Τώρα ξέρεις τι πραγματικά πιστεύω για σένα.
-Μα πως είναι δυνατόν να πιστεύεις αυτά για μένα, αφού εσύ είσαι…εγώ!
-Και λοιπόν; Θυμήσου πόσο φλύαρος είσαι όταν μιλάς για την καθημερινή σου δουλειά και πόσο σαφής, περιεκτικός και λάκωνας γίνεσαι όταν μιλάς για την επιστήμη που σπούδασες. Το ίδιο άτομο δεν είσαι;
-Ε και;
-Το λάθος που κάνεις στα έντυπα σου είναι ότι δεν μπορείς κατά βάθος να καταλάβεις τις ανάγκες του ιατρού. Εκεί που θα έπρεπε να πας να πιεις καφέ μαζί του, προτιμάς τις έρευνες αγοράς. Κι εκεί που πραγματικά χρειάζεσαι έρευνα αγοράς, φτιάχνεις μια που να σου δίνει τα αποτελέσματα που σε ανακουφίζουν γιατί βλέπεις η αλήθεια τσούζει. Ρωτάς τον ιατρό αν τον ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια λες και για να πάρει ένα φάρμακο έγκριση δεν χρειάζεται να εχει και τα δυο. Τα βάζεις λοιπόν στο έντυπο σου. Πλάκα του κάνεις; Στη συνέχεια γράφεις στο ιατρό ότι η τάδε νόσος είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Και του βάζεις για φωτογραφία κάτι εξωπραγματικούς ασθενείς. Μου θυμίζεις τους καημένους τους μαύρους χριστιανούς της Αφρικής που μέχρι κι ο θεός τους λευκός είναι! Και στο τέλος, μου τραβάς και μια ζελατίνα για να με κάνεις γυαλιστερό . Η ευαισθησία σου για το περιβάλλον που πήγε; Έχω βαρεθεί να σε ακούω να μου μιλάς για το πόσο μεγάλη είναι η εταιρεία σου. Το πιπιλίζεις συνέχεια στο στόμα γιατί ακόμη δεν έχεις καταλάβει ότι η εταιρεία σε προσέλαβε για να γίνει μεγαλύτερη, κι όχι για να προστατεύει εσένα τον μικρό με το μεγάλο της όνομα. Λοιπόν: Καλό παιδί ή άξιο παλικάρι; Διάλεξε και πάρε. Και που’ σαι! Σέρνει καράβια και χωρίς το κολπικό σου υπόθετο. Δεν χρειάζονται λεφτά!
Παράτησε το γραφείο του ασυμμάζευτο. Παράτησε και τ’ αυτοκίνητο του στην εταιρεία. Πήρε το λεωφορείο και κατέβηκε στου Γκύζη. Στην Ελένη. Την Ελένη του IMS είκοσι κάτι. Την Ελένη τη δερματολόγο. Την Ελένη τη γυναίκα. Την Ελένη τη φίλη του. Την Ελένη -πελάτη του. Την Ελένη σύμμαχο του στη μάχη για καλύτερη ποιότητα ζωής. Απόψε θα μάθαινε ότι κάθε καλό έντυπο, σε κάποια Δρ Ελένη αρχίζει και τελειώνει! Κι όχι στα γραφεία των εταιρειών και τα studios των ρεκλαματζήδων!

10/2/09

Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό


Ακούω καθημερινά παράπονα απο φαρμακοποιούς ότι για ένα ιδιοσκευασμα εξαιρετικά χαμηλής αξίας δαπανούν ατέλειωτες εργατοώρες στην προσπάθεια τους να συμβουλέψουν έναν ασθενή που αρνείται να δεχτεί τη συμβουλή τους, παραγκωνίζοντας άλλους ασθενείς που ευχαρίστως θα την άκουγαν. Ανεξάρτητα απο το τι πιστεύω (οτι δηλαδή ακόμα και αυτούς οφείλουμε να τους συμβουλέψουμε γιατί αυτή είναι η δουλειά μας, και αυτή πρέπει να είναι εαν δεν θέλουμε να δούμε κάποια μέρα τα φάρμακα να πουλιώνται σε σουπερ μάρκετ), οφείλω να πώ ότι δεν εργάζομαι σε φαρμακείο, και άρα είμαι έξω απο το χορό. Ετσι, σκέφτηκα να σας μεταφέρω μια πραγματική ιστορία που κελαιδήθηκε στο διαδίκτυο.



Κάποτε ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης, ενώ καλλιεργούσε το χωράφι του, άκουσε τη φωνή ενός παιδιού που κλαίγοντας ζητούσε βοήθεια… Αμέσως παράτησε τα εργαλεία του κι έτρεξε προς το μέρος ενός βούρκου, απ'όπου προέρχονταν οι φωνές. Τι να δεί; Ένα τρομοκρατημένο αγόρι, βυθισμένο κιόλας μέχρι τη μέση στη λάσπη, πάλευε μάταια να ελευθερωθεί ουρλιάζοντας. Χωρίς αργοπορία ο αγρότης έσωσε το αγόρι, που σίγουρα θα πέθαινε αργά και βασανιστικά..Την επομένη, μια φανταχτερή άμαξα με δύο άλογα σταμάτησε μπροστά από την αγροικία του. Κατέβηκε ένας καλοντυμένος ευγενής κύριος, που του συστήθηκε ως ο πατέρας του αγοριού που είχε σώσει ο αγρότης.- Θα ήθελα να σας ανταμείψω για την πράξη σας, είπε ο κύριος. Σώσατε τη ζωή του γιου μου.- Όχι, δεν είναι δυνατόν να πληρωθώ για ότι έκανα, απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης, απορρίπτοντας την προσφορά.Την ίδια στιγμή, στην πόρτα του χαμόσπιτου εμφανίστηκε ο γιός του αγρότη.- Αυτός είναι ο γιός σας; Ρώτησε ο καλοντυμένος κύριος.- Μάλιστα, απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.- Θα κάνουμε μια συμφωνία. Αφήστε με να προσφέρω στο γιο σας το ίδιο επίπεδο μόρφωσης που απολαμβάνει ο δικός μου.Αν ο μικρός μοιάζει στον πατέρα του τότε, χωρίς αμφιβολία, μεγαλώνοντας θα γίνει κάτι για το οποίο και οι δυο μας θα υπερηφανευόμαστε.
Έτσι κι έγινε …Ο γιος του αγρότη παρακολούθησε τα καλύτερα σχολεία και αποφοίτησε από τη φημισμένη ιατρική σχολή του νοσοκομείου της Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο.Είναι αυτός που κάποια στιγμή θα γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, ο πατέρας της πενικιλίνης!Έπειτα από χρόνια, ο γιος του ευγενούς κυρίου, που σώθηκε από το βούρκο, χτυπήθηκε από βαριά πνευμονία. Ποιός του έσωσε αυτή τη φορά τη ζωή; Η πενικιλίνη!Ποιό ήταν το όνομα εκείνου του ευγενούς κυρίου; Λόρδος Ράντολφ Τσώρτσιλ. Το όνομα του γιού του; Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ!Πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή… Ο αμόρφωτος αγρότης, πατέρας του πατέρα της πενικιλίνης, έσωσε τη ζωή ενός παιδιού, που, μεγαλώνοντας, θα κυβερνούσε τη Μεγάλη Βρετανία και θα ονομαζόταν, διεθνώς, «Πατέρας της Νίκης» του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.Η έμπρακτη ευγνωμοσύνη του Λόρδου Ράντολφ Τσώρτσιλ άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία του Φλέμινγκ, που ανακάλυψε την πενικιλίνη, που θα έσωζε - για δεύτερη φορά - τη ζωή του γιου του Ουίνστον Τσώρτσιλ…Μια θαυμαστή ιστορία δυο διάσημων προσωπικοτήτων, που – κι επειδή ήταν διάσημοι - έγινε γνωστή.
Πόσες χιλιάδες κι εκατομμύρια ιστορίες ασήμων ή αγνώστων υπήρξαν, που γλύτωσαν - λόγω Τσώρτσιλ - από τη φρίκη ενός Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, που είτε θα παρατεινόταν σε διπλάσια χρόνια είτε θα οδηγούσε στη ήττα των συμμάχων και θα βύθιζε όλη την ανθρωπότητα στη άβυσσο της ναζιστικής σκλαβιάς! … Πραγματικά, ο φτωχός Σκωτσέζος αγρότης έκανε ένα καλό με αγνότητα καρδιάς, χωρίς υπολογισμό, γιατί πίστευε απλά στη δύναμή του. Και το καλό αυτό πήγε ανυπολόγιστα μακριά…
Αυτό εκφράζει και ο λαός μας με τη γνωστή παρότρυνση «Κάνε το καλό και ρίχ'το στο γιαλό». Πιστεύεις ότι θα το πάει μακριά… Ποτέ δεν ξέρεις σε πόσες και ποιες ακρογιαλιές θα το ταξιδέψει η μαγευτική, απέραντη, μυστηριώδης θάλασσα… Απλά την εμπιστεύεσαι, όπως το θείο Φως – του Ελύτη

8/2/09

O ταλαντούχος κύριος Hahnemann



Μου αρέσει φοβερά να διαβάζω παλιά βιβλία Φαρμακολογίας. Για την ακρίβεια καταβροχθίζω ότι κυκλοφόρησε μετά το 1900 και πρίν απο το 1950. Και το κάνω γνωρίζοντας ότι τα βιβλία αυτά είναι πλεόν ξεπερασμένα, ανακριβή, σε μερικα σημεία λανθασμένα με βάση τη γνώση που έχουμε σήμερα. Θα με ρωτήσετε τότε τι τους βρίσκω και τα διαβάζω. Να σας πώ: Τους βρίσκω ηρωισμό! Τι ηρωισμό; Του τύπου "ήρθε η ώρα να στείλουμε την αρρώστια σπίτι της". Για χρόνια δεν ξέραμε απο τι πραγματικά πέθαινε ο ασθενής. Το βρήκαμε. Κι ύστερα, για χρόνια δεν ξεραμε πως να φτιάξουμε ένα φάρμακο που να δουλεύει πραγματικά. Το μάθαμε. Και μετά, για χρόνια δεν ξέραμε το μηχανισμό δράσης του. Διαβάστε μας να σας πούμε!
Στην αρχή ο αναγνώστης των βιβλίων αυτών νομίζει ότι τα βιβλία έχουν γραφτεί απο λογοτέχνες κι όχι απο επιστήμονες. Μια προσεκτικότερη ανάγνωση τους θα τον πείσει ότι σφάλει στην κρίση του. Και τούτο διότι οι "λογοτέχνες" όπως ο Ιωακειμόγλου, ο Χρηστομάνος, ο Σάββας, κλπ κατάφεραν με τα φάρμακα της εποχής τους να καταπολεμήσουν την ελονοσία, να εμβολιάσουν τον πληθυσμό, να τον ανακουφίσουν απο τον πόνο, και όλα αυτά που σήμερα θεωρούνται τετριμένα. Διαβάζω στα βιβλία αυτά για τις πρώτες αντιβιώσεις, και καταλαβαίνω το πάθος του συγγραφέα να στείλει τα μικρόβια στο πυρ το εξώτερο. Και μαζί με αυτά, να στείλει στο διάβολο όλες τις προλήψεις, τις δησιδαιμονίες, τις προκαταλήψεις και τα ¨συμπαραμαρτούντα νοσήματα" που ταλιάνιζαν απο τους πολέμους και την πολιτική τον Ελληνικό πληθυσμό της εποχής εκείνης.

Κι ύστερα έρχεται η ώρα που σαν επαγγελματίας πρέπει να διαβάσω ένα σύγχονο βιβλίο φαρμακολογίας για να είμαι πάντοτε ενημερωμένος. Και τότε, δεν σας το κρύβω, ξενερώνω. Οι συγγραφείς τους είναι φοβισμένοι. Για κάθε γραμμή που γράφουν , πέρα απο την ψυχρή επιστημονική ουδετερότητα, την πλουμίζουν με 500 βιβλιογραφικές παραπομπές. Ο κόσμος τους είναι δύσπιστος. Το ότι το φάρμακο έχει παρατείνει το προσδοκιμο επιβίωσης και για το λόγο αυτό απειλεί κάθετα και οριζόντια το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων τους φαντάζει εκ των ουκ άνευ. Σημασία γι αυτούς έχει το να καταφέρουν να μην σχολιαστουν δυσμενώς απο διάφορους ταλαντούχους φωστήρες του φαρμάκου.

Εναν τέτοιο ταλαντούχο τύπο θεωρώ τον κύριο Σαμιουελ Χάνεμαν, ιδρυτή της ομοιοπαθητικής. Αηδιασμένος-λένε- απο την αποτυχία της ιατρικής να δώσει λύση στις ασθένειες των ανθρώπων το 19ο αιώνα, ανακάλυψε τα δικά του φάρμακα. Πού όσο τα αραιώνεις τόσο εκείνα δυναμοποιούνται! Τι λε-ρε-παιδι μου! Ούτε η λερναία υδρα του Ηρακλή δεν είχε τέτοιο τσαμπουκά (αγγλιστί potence). Και που λόγω της εξαιρετικής αραίωσης δεν ανιχνεύονται στο αίμα!

Λοιπόν, μικροί υποψήφιοι ταλαντούχοι, διαβάστε ιδέα: Οσοι απο σας πιάνει το χέρι σας στο γουδί είστε να ψάξουμε για ομοιοπαθητικό Doping και να τα ΄κονομήσουμε; Τι διστάζετε; Δεν θα σας ανακαλύψουν ποτέ, αφού τα ομοιοπαθητικά δεν κάνουν επίπεδα στο αίμα!!!! Και μη φοβάστε για το πως θα προχωρήσει το κλινικό μέρος: "Αθλητές" έχουμε!

Πως είπατε; Δεν γίνονται αυτά που λέω; Δεν άκουσα; Υπάρχει η θεωρία των υποδοχέων; Δεν ακούω τίποτα! Αφου ο ταλαντούχος κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει ένα σορό γιατρούς και φαρμακοποιούς να διαβάζουν στη φυσιολογία και τη βιοχημεία για τους υποδοχείς και μετά να χορηγούν φάρμακα που δεν ξέρουν πως δρούν αλλά εικάζουν γι αυτό , ποιός είμαι εγώ να φωνάζω; Ταπεινός φαρμακοποιός γαρ. Κι αφού ο κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει μορφωμένους ανθρώπους που σκέφτονται με τους νόμους αιτίου-αιτιατού να χρησιμοποιούν χημικές λερναίες υδρες και αυτό να το βαφτίζουν ολιστική αντιμετώπιση , ε τοτε εγω είμαι πραγματικά μικρός και ασήμαντος, και έτσι είναι, ενω ο κύριος Χανεμαν ήταν αν μη τι άλλο ταλαντούχος!

Υποκλινόμενος στό ταλέντο του κυρίου Χανεμαν οφείλω να σας πώ ότι εαν είχα φαρμακείο και μου ερχονταν οι ομοιοπαθητικώς ψωνισμένοι φίλοι μου δεν θα έκανα τίποτε για να τους αλλάξω τη γνώμη. Δουλεια μου είναι να είμαι συνεπής και να παρασκευάζω επιστημονικά σωστά το οποιοδήποτε φάρμακο, ακόμη και το ομοιοπαθητικό. Και τούτο διότι μπορεί κάποια μέρα να ανακαλυφθεί ότι εγώ εχω λάθος, και ο ταλαντούχος κύριος Χανεμαν τελικά είχε δίκιο. Μέχρι τότε όμως, όλες οι καλοσχεδιασμένες κλινικές μελέτες που δημοσιεύονται σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά δίνουν δίκιο στον κο Χανεμαν μόνο κατα 10%. Οσο δίκιο δηλαδή δίνουν και στο placebo.

Εκείνο όμως που τη δίνει με τους ομοιοπαθητικούς δότες και αποδέκτες είναι η φαινομενική παρθενιά του κόσμου τους που ορίζεται ως εξής: Οι φαρμακευτικές εταιρείες σπέρνουν μόνο τον όλεθρο, και το μόνο που κάνουν είναι να ρημάζουν τα λεφτά του κοσμάκη. Εμεις είμαστε οι αγνοί και ολιστικοί.

Χμ! κατι δεν μ΄αρέσει σε αυτό. Και για να μην γράψω κάτι ανακριβές, θα ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής:


  1. Ειναι αλήθεια ότι υπάρχουν πάρα πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα που εισάγονται έτοιμα απο φαρμακευτικές εταιρείες που ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή ομοιοπαθητικών φαρμάκων;

  2. Η επίσκεψη στον ομοιοπαθητικό ιατρό αποζημιώνεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία;

  3. Ο ασθενής πληρώνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο μετρητοίς για όλη του την αξία, ή ενα μέρος της δαπάνης του καλύπτεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία όπως γίνεται με το ¨δυτικό¨;

  4. Μπορεί να μου αναφέρει κάποιος ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο για τον καρκίνο, την ασταθή στηθάγχη, την κυστική ίνωση, τη νόσο του Gaucher, τη νόσο του parkinson, το AIDS, την πνευμονία απο πνευμονιόκοκκο, την απόρριψη μοσχεύματος; Σας παρακαλώ στην απάντηση μη χρησιμοποιήσετε φυτοθεραπευτικά ιδιοσκευάσματα διότι όπως γνωρίζετε αυτά περιέχουν φαρμακολογικά ενεργές ουσίες οι οποίες δρούν σε γνωστούς και μελετημένους υποδοχείς, και κατα συνέπεια η φυτοθεραπεία κακώς κατατάσσεται (στην Ελλάδα) στη συμπληρωματική Ιατρική.

Οτι και να μου απαντήσετε, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ο κύριος Χάνεμαν ήταν πραγματικά ταλαντούχος. Με την αγνότητα του βοήθησε πολλούς απο εμάς τους επαγγελματίες υγείας να βγάλουμε μπόλικο ζεστό παραδάκι "κάνοντας το καλό "στον ασθενή εις βάρος του καταραμένου χημικού δυτικότροπου πολυεθνικού αποικιοκρατικού φαρμάκου! Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά καλέ μου κύριε Χάνεμαν, που κι απο τη φωτογραφία σου και μόνο κοντεύεις να μας δείρεις: Ερχεται η γονιδιακή θεραπεία. Που της εύχομαι ολόψυχα να σε στείλει μια για πάντα στον παράδεισο. Μαζί με τον εξίσου "αθώο" πνευματικό, και τον κατα φαντασίαν "αθώο" ψυχολόγο.

Μέχρι τότε, ταλαντούχε μου κύρις Χάνεμαν, κερδίζεις κι εσύ επάξια μια θέση στο ταπεινό ιστολόγιο του φαρμάκου. Ελπίζω μόνο να μη με παρεξηγήσεις που θα σε κατατάξω στην ετικέτα φαρμακευτικό marketing αντί για την ετικέτα της φαρμακευτικής χημείας και της μοριακής φαρμακολογίας........Αλλωστε, λίγο το χεις με μπουρδες να θεραπευεις το 10% των ασθενών; Και βέβαια όχι! Αρκεί να μην έχω την ατυχία να ανήκω στο υπόλοιπο 90% που την πάτησε!

6/2/09

Μαθήματα ασφάλειας φαρμάκων απο τον Ανδρέα Καρκαβίτσα


Οπως θα έχετε καταλάβει μιλάω συχνά για το φάρμακο και έξω απο την εργασία μου. Είναι μια μοναδική ευκαιρεία για μενα να μαθαίνω και να αφουκράζομαι τη γνώμη των χρηστών των φαρμάκων. Να ακούσω τι λένε γι αυτό. Και συχνά-πυκνά μένω έκπληκτος απο αυτά που ακούω και μαθαίνω.

Τις προάλες, κατα τη διάρκεια μιας καλής βραδυάς, ένα φιλικό μας ζευγάρι μας κράτησε συντροφιά στο σπίτι μου. Κάποια στιγμή, η γυναίκα του φίλου μου κατέβασε απο τη βιβλιοθήκη μου ένα παλιό βιβλίο βοτανικής. Το ξεφύλλησε αχόρταγα διαβάζοντας και τις σημειώσεις μου στο χαρτάκι. Με κοίταξε με ανύποτο θαυμασμό.

-Μπράβο Μανώλη! Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν τα βότανα. Φαντάζομαι τι ζόρι θα τραβάς καθε μέρα στην εταιρεία με τα φάρμακα. Τι γυρεύεις εσύ εκεί; Εσύ είσαι δικό μας παιδί!

Μου την έδωσε. Πράγματι λατρευω τη φυτοθεραπεία. Και τούτο γιατι δεν πιστεύω ότι αξίζει να σκοτώσουμε ένα κουνούπι με ένα κανόνι. Αυτό όμως δεν θα με κάνει ποτέ να απομακρυνθώ απο τις αρχές της επιστήμης του οποιουδήποτε φαρμάκου (συμπεριλαμβανομένων και των "φυτικών") που δεν είναι άλλες απο το ωφελείειν ή μη βλάπτειν. Ρώτησα λοιπόν τη φίλη μου τι εννοούσε με το δικό μας παιδί. Κι εκείνη αρχισε να μου αραδιάζει τη θεωρεία του ότι καθε τι φυτικής προέλευσης είναι και ασφαλές. Και τότε , για να μην πώ καμμιά κουβέντα και δυναμιτίσω τη βραδυά, της έδωσα να διαβάσει-μια που ήταν φιλόλογος -ένα απόσπασμα απο το ζητιάνο του Ανδρέα Καρκαβίτσα


Στο διήγημα αυτό ο Καρκαβίτσας περιγράφει ένα φυτό με το όνομα βρίζα. Είναι επίσης γνωστό με το όνομα τρεμόχορτο επειδή τρέμουν τα σταχίδια των ταξιανθιών του. Κατά την πορεια της εξέλιξης της νουβέλας, η «Κρυστάλλω του Μαγουλά" πήρε το εκτρωτικό σκονάκι βρίζας του Τζιριτόκωστα και δηλητηριάστηκε από αυτό. Σας παραθέτω την περιγραφή του Καρκαβίτσα:

«….Της βρίζας η ενέργεια γινόταν από στιγμή σε στιγμή ισχυρότερη. Τα συμπτώματα έρχονταν πλέον φοβερά και ακράτητα. Οι σπίθες κατάντησαν αμέτρητες και κουραστικές εμπρός στα μάτια της. Το σπίτι ολόκληρο έμοιαζε πύρινο καμίνι, ερεθισμένο από χίλια φυσερά. Η βουή των αυτιών της αγριότερη και πλέον ενοχλητική και επίμονη κατέβαινε στις αισθήσεις της. Οι πόνοι του κορμιού, των σκελών, και του κεφαλιού τα τριβελίσματα, του δερμάτου η φαγούρα, την έφεραν σε απελπισία. Τρελή έτρεχε εδώ κι εκεί, εδερνόταν με τα χέρια της, εκινούσε τα ράθυμα πόδια της. Αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τα τόσα δεινά. Κι άξαφνα σε μια στιγμή μανίας και απελπισίας μεγάλης, εκατέβασε την καλάθα, έκαμε βρόχο το σχοινί, κι επαραδόθηκε τυφλή στο θάνατο……»


Με το που το διάβασε της κόπηκε λίγο η όρεξη γιατί ήξερε που το πήγαινα. Αλλά η εκδίκηση της γνώσης είναι γλυκιά. Της έδειξα ενα βιβλίο φαρμακογνωσίας, και της απαρίθμησα μέσα απο αυτό πόσα "κουπονάτα" φάρμακα έχει λάβει στη ζωή της που χωρίς να το ξέρει προέρχονται απο φυτά. Μετά της έδειξα κάποιες ανεπιθύμητες ενέργειες που παρουσιάζει η χρήση βοτάνων σαν αυτά που πωλούνται στα βοτανατζίδικα γύρω απο τη βαρβάκειο αγορά. Με κοιτούσε έκπληκτη λες και της μίλαγα κινέζικα.

Αρχισε δειλά δειλά να μου μιλάει για κάποια συμπτώματα που είχε, και με ρωτούσε μήπως έχει σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του και φταίνε τα μαντζούνια που παίρνει. Και τι να δώ; Απο το πολύ φασκόμηλο που έπερνε επειδή είχε ακούσει ότι έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες ο καταμήνιος κύκλος της ήτανε άλλα ΄ντ΄άλλων. Αυτό για να το διορθώσει "μπλαστρώθηκε" σε άλλα φυτικά. Αυτά της έφεραν "ακεφιές". Αυτές για να τις διορθώσει "κατέβασε" τσαι βαλσαμόχορτου. Αυτό της τάραξε το δέρμα. Αυτό για να το διορθώσει πήγε στον ομοιοπαθητικό της (όπως λέμε στον πνευματικό της). Αυτός της έδωσε, αντε να μην πώ τι, που φυσικά και δεν την έπιασε, γιατί το υπερικό είναι υπερικό, τελεία και παύλα. Κι έτσι αποκαμωμένη όπως ήταν, το ευχάριστο κατα τά άλλα προχθεσινό βράδυ, με κοιτάει με νόημα και μου λέει: Κανενα καλό "φυτικό" για την περίπτωση μου έχεις; Για ποιά απ΄ 'ολες; -της απάντησα σεχδόν αυτόματα.
Μου ρθε να της δώσω κανένα τηλέφωνο ψυχολόγου, αλλά λυπήθηκα το φίλο μου, το πτυχίο μου, και τη βραδυά. Ετσι, της έδωσα να διαβάσει όλο το βιβλίο του Καρκαβίτσα και μετά θα της απαντούσα τι να πάρει. Ο “Ζητιάνος” (1896) είναι το καλύτερο ίσως έργο του Ανδρέα Καρκαβίτσα και ένα από τα πιο γνωστά της ελληνικής λογοτεχνίας. Αναφέρεται στις συνθήκες εξαθλίωσης στη Θεσσαλική επαρχία, προβάλλοντας έναν τερατόμορφο αδίστακτο ζητιάνο ως πνεύμα του κακού. Κυριαρχεί λοιπόν η μορφή ενός “αντιήρωα” που εκμεταλλεύεται αναίσχυντα τις προλήψεις, την αθλιότητα, τη μιζέρια και την κακία των χωρικών, εξαπατώντας τον έναν μετά τον άλλο, επιδιδόμενος σε μάγια και μαγγανείες, φθάνοντας μέχρι το έγκλημα και καταφέρνοντας στο τέλος να ξεφύγει, πλουσιότερος και θριαμβευτής. Η κακία, η ζήλια, το μίσος και τα πλέον ποταπά ανθρώπινα συναισθήματα, σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν η φτώχεια και οι προλήψεις, απεικονίζονται με ζωντάνια και σκληρότητα που σοκάρει. Το μυθιστόρημα αποτελεί μια πικρόχολη σάτιρα της κοινωνίας των προλήψεων και δεισιδαιμονιών στη νεώτερη Ελλάδα.


Σήμερα το πρωί μου τηλεφώνησε λέγοντας μου ότι έκοψε οικιοθελώς όλα τα μαντζούνια που αγόρασε απο τα βοτανατζίδικα της Βαρβάκειου. Της είπα να πάει στο φαρμακοποιό της να συζητήσει για θέματα αυτοθεραπείας . Γιατί δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ φυτικού και μη φυτικού φαρμάκου. Τα φάρμακα χωρίζονται σε ασφαλή και σε μη ασφαλή, Όπως και σε κατάλληλα για τον συγκεκριμένο ασθενή και μη κατάλληλα για το συγκεκριμένο ασθενή. Τό ιδιο ισχύει και με τις συμβουλές: Μπορούμε να τις δώσουμε και είμαστε σίγουροι ότι με την κατάλληλη OTC αγωγή αντιμετωπίζεται το περιστατικό; Δικός μας ο ασθενής. Δεν μπορούμε; Κατευθείαν το περιστατικό στο γιατρό. Και γι όσους πελάτες σας είναι δίσπιστοι, αγαπητοί μου φαρμακοποιοί και ιατροί αναγνώστες .....έχετε καλού κακού απο ένα Καρκαβίτσα στο φαρμακείο ή το ιατρείο σας!

5/2/09

Οι τρίχες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη



Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ανήκει αναμφίβολα στις μεγάλες μορφές της Ιστορίας. Τόσο η στρατηγική του σκέψη όσο και οι πολιτικές του απόψεις έδωσαν στον Γάλλο στρατηγό αμέτρητους πιστούς, πολλούς φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς. Ο Ναπολέων εξορίστηκε μετά τη μάχη του Βατερλώ στο νησάκι Έλβα όπου και πέθανε. Κάποιο δείγμα όμως από τα μαλλιά του διασώθηκε. Το δείγμα αυτό υποβλήθηκε αργότερα σε λεπτομερή χημική ανάλυση στην οποία βρέθηκε αρσενικό. Έτσι, δημιουργήθηκε η υποψία ότι ο Ναπολέων είτε αυτοκτόνησε, είτε τον δηλητηρίασαν από φόβο μήπως επιστρέψει ενεργά στη Γαλλία.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι στην τρίχα μπορεί να παγιδευτεί η πλειοψηφία σχεδόν των φαρμάκων. Το αίτιο αυτού του φαινομένου εστιάζεται στην ιστολογική δομή της τρίχας. H τρίχα σχηματίζεται από μια εγκόλπωση της επιδερμίδας, στην οποία αναπτύσσεται αγγειακό σύστημα για την θρέψη της τρίχας. Τα φάρμακα επομένως που φτάνουν με την κυκλοφορία στο δέρμα και την τρίχα, και μπορούν να διαχυθούν στο τριχοθυλάκιο. Εκεί όμως, καθώς τα κύτταρα ανεβαίνουν προς τα πάνω για να κερατινοποιηθούν, παγιδεύουν τα φάρμακα τα οποία έτσι δεν μπορούν να αποβληθούν όπως συμβαίνει με τα ούρα. Για το λόγο αυτό, η ανάλυση των φαρμάκων στην τρίχα τείνει να γίνει πιο αξιόπιστη από την ανάλυση τους στα ούρα και το αίμα. Πράγματι, μετά από 5 ημέρες από την έναρξη της λήψης ενός φαρμάκου, μπορούμε να το ανιχνεύσουμε αξιόπιστα (από ποσοτικής άποψης) στην τρίχα..
Εάν σε μια τέτοια ανάλυση ανεβρεθούν στην τρίχα φάρμακα που προκαλούν τριχόπτωση η υπερτρίχωση, τότε ο ασθενής έχει κερδίσει άπειρο χρόνο στην αντιμετώπιση του τριχοπτωτικού η δασυτριχικού προβλήματος του. Για παράδειγμα , σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις επιδράσεις των αντισυλληπτικών στην τρίχα τόσο per se όσο και σε επίπεδο ιχνοστοιχείων της τρίχας. Σας παραθέτω μια μικρή λίστα επίδρασης των φαρμάκων στην τρίχα. Για περισσότερες πληροφορίες, θα χρειαστεί να ανατρέξετε σε σχετικά επιστημονικά βιβλία άρθρα, και φυσικά στα φυλλα οδηγιών των φαρμάκων που λαμβάνει ο ασθενής σας

Φάρμακα που προκαλούν υπερτρίχωση: μινοξιδίλη, νικοτινικό οξύ,φιναστερίδη, προγεστερόνη, μεντροξυπρογεστερόνη, υδροξυπρογεστερόνη, λινοιστρενόλη, φαινυλυδαντοινη, μεφαινυτοινη, Φλοιοτρόπος ορμόνη (ACTH)

Φάρμακα που προκαλούν τριχόπτωση & αλλωπεκία: Ανδρογόνα (τεστοστερόνη, μεθυλτεστοστερόνη, φλουοξυμεστερόνη), αντισυλληπτικά,Βιταμίνη Α σε υψηλές δόσεις, εθειοναμίδη, Ηπαρίνη & Ηπαρινοειδή, Θάλλιο,κολχικίνη, Κουμαρίνες ( δισκουμοξεικό αιθύλιο, ασενοκουμαρόλη), κυτταροστατικά, μεθυσεργίδη,νοβοβιοκίνη, μερικά υποχοληστεριναιμικά, χλωροκίνη, αντιθυρεοειδικά (προπυλθειοουρακίλη, μεθιμαζόλη,καρβιμαζόλη), κεντρικά μυοχαλαρωτικά ( μεφενεσίνη, φαινυραμιδόλη), Κορτικοειδή, προπρανολόλη.

Το έχω ξαναδηλώσει και θα το ξαναδηλώσω άπειρες φορές μέσα στο blog αυτό: Εαν δεν υπήρχε η λέξη ασθενής δεν θα υπήρχε η φαρμακευτική. Οσο υπάρχουν όμως ασθενείς, μην αφήνετε την κάθε Αγάπη Ομόρφογλου, παρα τρίχα αισθητικό πολυκαταστημάτων να λέει.....τρίχες στον ασθενή και να του πουλάει "τρίχες" για τις τρίχες του:

  1. Πρώτη σας ενέργεια πρέπει να είναι η ερώτηση: "Πες μου τι φάρμακα παίρνεις"
  2. Δεύτερη σας ενέργεια είναι να ενημερώσετε τον ασθενή ότι πιθανώς η υπερτρίχωση ή η τριχόπτωση του μπορεί να οφείλεται στα φάρμακα που λαμβάνει
  3. Τρίτη σας ενέργεια πρέπει να είναι να τον ρωτήσετε εαν έχει αναφέρει στον γιατρό του ότι λαμβάνει τα φάρμακα αυτά
  4. Τέταρτη σας ενέργεια πρέπει να είναι η κοσμητική φροντίδα της τρίχας του ασθενή σας με τον τρόπο που συνάδει με τα βιβλία της φαρμακευτικής κοσμητολογίας και φαρμακολογίας.

Κάντε το και θα κερδίσετε τον ασθενή αυτό ως πελάτη σας. Εκτός εαν πιστεύετε οτι η δίμετρη Αγάπη Ομόρφογλου η οποία όταν εσεις διαβάζατε, εκείνη έξυνε...τις τρίχες της , κατέχει τη φαρμακευτική κοσμητολογία καλύτερα απο εσας. Η πάλι εκτός εαν πιστευετε ότι ο κοσμητικός ασθενής ήρθε στο φαρμακείο σας για να αγοράσει ενα καλλυντικό ως δώρο. Οχι για τον εαυτό του, αλλά γι την καημένη τη μανούλα του που της κλέψανε την περούκα στο πολυκατάστημα!