8/2/09

O ταλαντούχος κύριος Hahnemann



Μου αρέσει φοβερά να διαβάζω παλιά βιβλία Φαρμακολογίας. Για την ακρίβεια καταβροχθίζω ότι κυκλοφόρησε μετά το 1900 και πρίν απο το 1950. Και το κάνω γνωρίζοντας ότι τα βιβλία αυτά είναι πλεόν ξεπερασμένα, ανακριβή, σε μερικα σημεία λανθασμένα με βάση τη γνώση που έχουμε σήμερα. Θα με ρωτήσετε τότε τι τους βρίσκω και τα διαβάζω. Να σας πώ: Τους βρίσκω ηρωισμό! Τι ηρωισμό; Του τύπου "ήρθε η ώρα να στείλουμε την αρρώστια σπίτι της". Για χρόνια δεν ξέραμε απο τι πραγματικά πέθαινε ο ασθενής. Το βρήκαμε. Κι ύστερα, για χρόνια δεν ξεραμε πως να φτιάξουμε ένα φάρμακο που να δουλεύει πραγματικά. Το μάθαμε. Και μετά, για χρόνια δεν ξέραμε το μηχανισμό δράσης του. Διαβάστε μας να σας πούμε!
Στην αρχή ο αναγνώστης των βιβλίων αυτών νομίζει ότι τα βιβλία έχουν γραφτεί απο λογοτέχνες κι όχι απο επιστήμονες. Μια προσεκτικότερη ανάγνωση τους θα τον πείσει ότι σφάλει στην κρίση του. Και τούτο διότι οι "λογοτέχνες" όπως ο Ιωακειμόγλου, ο Χρηστομάνος, ο Σάββας, κλπ κατάφεραν με τα φάρμακα της εποχής τους να καταπολεμήσουν την ελονοσία, να εμβολιάσουν τον πληθυσμό, να τον ανακουφίσουν απο τον πόνο, και όλα αυτά που σήμερα θεωρούνται τετριμένα. Διαβάζω στα βιβλία αυτά για τις πρώτες αντιβιώσεις, και καταλαβαίνω το πάθος του συγγραφέα να στείλει τα μικρόβια στο πυρ το εξώτερο. Και μαζί με αυτά, να στείλει στο διάβολο όλες τις προλήψεις, τις δησιδαιμονίες, τις προκαταλήψεις και τα ¨συμπαραμαρτούντα νοσήματα" που ταλιάνιζαν απο τους πολέμους και την πολιτική τον Ελληνικό πληθυσμό της εποχής εκείνης.

Κι ύστερα έρχεται η ώρα που σαν επαγγελματίας πρέπει να διαβάσω ένα σύγχονο βιβλίο φαρμακολογίας για να είμαι πάντοτε ενημερωμένος. Και τότε, δεν σας το κρύβω, ξενερώνω. Οι συγγραφείς τους είναι φοβισμένοι. Για κάθε γραμμή που γράφουν , πέρα απο την ψυχρή επιστημονική ουδετερότητα, την πλουμίζουν με 500 βιβλιογραφικές παραπομπές. Ο κόσμος τους είναι δύσπιστος. Το ότι το φάρμακο έχει παρατείνει το προσδοκιμο επιβίωσης και για το λόγο αυτό απειλεί κάθετα και οριζόντια το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων τους φαντάζει εκ των ουκ άνευ. Σημασία γι αυτούς έχει το να καταφέρουν να μην σχολιαστουν δυσμενώς απο διάφορους ταλαντούχους φωστήρες του φαρμάκου.

Εναν τέτοιο ταλαντούχο τύπο θεωρώ τον κύριο Σαμιουελ Χάνεμαν, ιδρυτή της ομοιοπαθητικής. Αηδιασμένος-λένε- απο την αποτυχία της ιατρικής να δώσει λύση στις ασθένειες των ανθρώπων το 19ο αιώνα, ανακάλυψε τα δικά του φάρμακα. Πού όσο τα αραιώνεις τόσο εκείνα δυναμοποιούνται! Τι λε-ρε-παιδι μου! Ούτε η λερναία υδρα του Ηρακλή δεν είχε τέτοιο τσαμπουκά (αγγλιστί potence). Και που λόγω της εξαιρετικής αραίωσης δεν ανιχνεύονται στο αίμα!

Λοιπόν, μικροί υποψήφιοι ταλαντούχοι, διαβάστε ιδέα: Οσοι απο σας πιάνει το χέρι σας στο γουδί είστε να ψάξουμε για ομοιοπαθητικό Doping και να τα ΄κονομήσουμε; Τι διστάζετε; Δεν θα σας ανακαλύψουν ποτέ, αφού τα ομοιοπαθητικά δεν κάνουν επίπεδα στο αίμα!!!! Και μη φοβάστε για το πως θα προχωρήσει το κλινικό μέρος: "Αθλητές" έχουμε!

Πως είπατε; Δεν γίνονται αυτά που λέω; Δεν άκουσα; Υπάρχει η θεωρία των υποδοχέων; Δεν ακούω τίποτα! Αφου ο ταλαντούχος κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει ένα σορό γιατρούς και φαρμακοποιούς να διαβάζουν στη φυσιολογία και τη βιοχημεία για τους υποδοχείς και μετά να χορηγούν φάρμακα που δεν ξέρουν πως δρούν αλλά εικάζουν γι αυτό , ποιός είμαι εγώ να φωνάζω; Ταπεινός φαρμακοποιός γαρ. Κι αφού ο κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει μορφωμένους ανθρώπους που σκέφτονται με τους νόμους αιτίου-αιτιατού να χρησιμοποιούν χημικές λερναίες υδρες και αυτό να το βαφτίζουν ολιστική αντιμετώπιση , ε τοτε εγω είμαι πραγματικά μικρός και ασήμαντος, και έτσι είναι, ενω ο κύριος Χανεμαν ήταν αν μη τι άλλο ταλαντούχος!

Υποκλινόμενος στό ταλέντο του κυρίου Χανεμαν οφείλω να σας πώ ότι εαν είχα φαρμακείο και μου ερχονταν οι ομοιοπαθητικώς ψωνισμένοι φίλοι μου δεν θα έκανα τίποτε για να τους αλλάξω τη γνώμη. Δουλεια μου είναι να είμαι συνεπής και να παρασκευάζω επιστημονικά σωστά το οποιοδήποτε φάρμακο, ακόμη και το ομοιοπαθητικό. Και τούτο διότι μπορεί κάποια μέρα να ανακαλυφθεί ότι εγώ εχω λάθος, και ο ταλαντούχος κύριος Χανεμαν τελικά είχε δίκιο. Μέχρι τότε όμως, όλες οι καλοσχεδιασμένες κλινικές μελέτες που δημοσιεύονται σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά δίνουν δίκιο στον κο Χανεμαν μόνο κατα 10%. Οσο δίκιο δηλαδή δίνουν και στο placebo.

Εκείνο όμως που τη δίνει με τους ομοιοπαθητικούς δότες και αποδέκτες είναι η φαινομενική παρθενιά του κόσμου τους που ορίζεται ως εξής: Οι φαρμακευτικές εταιρείες σπέρνουν μόνο τον όλεθρο, και το μόνο που κάνουν είναι να ρημάζουν τα λεφτά του κοσμάκη. Εμεις είμαστε οι αγνοί και ολιστικοί.

Χμ! κατι δεν μ΄αρέσει σε αυτό. Και για να μην γράψω κάτι ανακριβές, θα ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής:


  1. Ειναι αλήθεια ότι υπάρχουν πάρα πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα που εισάγονται έτοιμα απο φαρμακευτικές εταιρείες που ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή ομοιοπαθητικών φαρμάκων;

  2. Η επίσκεψη στον ομοιοπαθητικό ιατρό αποζημιώνεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία;

  3. Ο ασθενής πληρώνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο μετρητοίς για όλη του την αξία, ή ενα μέρος της δαπάνης του καλύπτεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία όπως γίνεται με το ¨δυτικό¨;

  4. Μπορεί να μου αναφέρει κάποιος ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο για τον καρκίνο, την ασταθή στηθάγχη, την κυστική ίνωση, τη νόσο του Gaucher, τη νόσο του parkinson, το AIDS, την πνευμονία απο πνευμονιόκοκκο, την απόρριψη μοσχεύματος; Σας παρακαλώ στην απάντηση μη χρησιμοποιήσετε φυτοθεραπευτικά ιδιοσκευάσματα διότι όπως γνωρίζετε αυτά περιέχουν φαρμακολογικά ενεργές ουσίες οι οποίες δρούν σε γνωστούς και μελετημένους υποδοχείς, και κατα συνέπεια η φυτοθεραπεία κακώς κατατάσσεται (στην Ελλάδα) στη συμπληρωματική Ιατρική.

Οτι και να μου απαντήσετε, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ο κύριος Χάνεμαν ήταν πραγματικά ταλαντούχος. Με την αγνότητα του βοήθησε πολλούς απο εμάς τους επαγγελματίες υγείας να βγάλουμε μπόλικο ζεστό παραδάκι "κάνοντας το καλό "στον ασθενή εις βάρος του καταραμένου χημικού δυτικότροπου πολυεθνικού αποικιοκρατικού φαρμάκου! Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά καλέ μου κύριε Χάνεμαν, που κι απο τη φωτογραφία σου και μόνο κοντεύεις να μας δείρεις: Ερχεται η γονιδιακή θεραπεία. Που της εύχομαι ολόψυχα να σε στείλει μια για πάντα στον παράδεισο. Μαζί με τον εξίσου "αθώο" πνευματικό, και τον κατα φαντασίαν "αθώο" ψυχολόγο.

Μέχρι τότε, ταλαντούχε μου κύρις Χάνεμαν, κερδίζεις κι εσύ επάξια μια θέση στο ταπεινό ιστολόγιο του φαρμάκου. Ελπίζω μόνο να μη με παρεξηγήσεις που θα σε κατατάξω στην ετικέτα φαρμακευτικό marketing αντί για την ετικέτα της φαρμακευτικής χημείας και της μοριακής φαρμακολογίας........Αλλωστε, λίγο το χεις με μπουρδες να θεραπευεις το 10% των ασθενών; Και βέβαια όχι! Αρκεί να μην έχω την ατυχία να ανήκω στο υπόλοιπο 90% που την πάτησε!

12 σχόλια:

  1. Για άλλη μια φορά θα συμφωνήσω εν γένει μαζί σου, αλλά θα σε πικάρω τώρα :) λέγοντάς σου πως τουλάχιστον ο κος Hahnemann δεν χρησιμοποίησε αφρικανικούς πληθυσμούς για να τεστάρει τα παρασκευάσματά του...

    Φιλικά (πάντα)
    Μάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μανο μου σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου.Κι όσο για το πικάρισμα δεν πειράζει, διάλογος είναι αυτός! Μάνο μου σου έχω δυο ερωτήσεις για το πικάρισμα:
    1.Πως εβρισκε ο Χάνεμαν ποια απο τις συγκεντρώσεις του διαλύματος ήταν η πιο αποτελεσματική και συνάμα η πιο ασφαλής;

    2.Ποσα καινούργια ομοιοπαθητικά εχουν βρεθεί απο την εποχή του χανεμαν και μετα που να δικαιολογούν έρευνες και κάποιες θυσίες;

    Αυτες οι ερωτήσεις σε καμμά περίπτωση δεν τίθενται για να ισοσκελήσουν την οποιαδήποτε μη ηθική ερευνα για την ανακάλυψη ενός νέου φαρμάκου. Η θαλιδομήδη δεν έχει ξεχαστεί ακόμα φιλε μάνο, και σεευχαριστώ που μου το θύμησες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μανώλη, ο λόγος που σε πικάρω είναι όντως αυτός που αναφέρεις, του διαλόγου.
    Και όπως είπα στο προηγούμενο σχόλιο, συμφωνώ με τα λεγόμενά σου, για την τακτική του κυρίου αυτού, για την εκμετάλλευση κτλ.
    Απλά επειδή είπες στο άλλο post πως θα μου απαντούσες στο σχόλιο μου με αυτή την ανάρτηση περίμενα πως θα επικεντρωθείς στις μεγάλες φαρμακευτικές και ίσως στο παράδειγμα που ανέφερες. Τα κατορθώματα δηλαδή του κου Χάνεμαν μου φαίνονται ερασιτεχνισμοί μπροστά σε όσα γίνονται σήμερα από διάφορες πολυεθνικές του φαρμάκου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μάνο έχεις δίκιο. Απο τη στιγμή που μπήκε το χρηματιστήριο στη μέση έχει γίνει κι αυτό. Αυτό δεν σημάινει ότι καθε φαρμακευτική εταιρεία το κάνει. Δεν αποτελεί νόμο. Αποτελεί εξαίρεση. Σε άλλες βιομηχανίες θα βρείς χειρότερα χάλια. Κοιτα για παράδειγμα τι τσαμπουνα η αυτοκινητοβιομηχανία σε όλο τον κόσμο.Το ηλεκτρικόο αυτοκίνητο θα έπρεπε να είναι πραγματικότητα εδώ και 50 τουλάχιστον χρόνια. Αυτοί δεν σκοτώνουν λόγω ρύπανσης; Τι, επειδή σου πετάνε δυο ζώνες ασφαλείας; Η βιομηχανία τροφίμων δεν εισάγει μεταλλαγμένα; Με τα κινητά τι γίνεται; Δεν έφτασαν ως εμας μετά τον πόλεμο του κόλπου; Με τα καπνά τι γίνεται; Τολμάς να τα βάλεις με τους καπνοπαραγωγούς και καπνοβιομηχάνους; Τσέκαρε λίγο καλύτερα, και θα δείς ότι αυτά που κάνουν μερικές φαρμακοβιομηχανίες είναι ερασιτεχνισμοί μπροστά στη βιομηχανία καταναλωτικών προιόντων φίλε Μάνο! Και κλείνοντας να σου θυμήσω κάτι καλά παιδιά που έλεγαν στον ασθενή ότι πρέπει να βάλει stend και στην ακτινογραφία δεν το έβρισκαν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σίγουρα δε λέω πως οι υπόλοιποι βιομηχανικοί τομείς είναι αθώοι. Άλλωστε δεν πιστεύω πως υπάρχει αθωότητα εν γένει στις μέρες μας. Το πρόβλημα νομίζω είναι βαθύτερο και δεν περιορίζεται στην παραγωγή αυτοκινήτων, φαρμάκων, καλλυντικών κτλ. Όπως είπες κι εσύ, το θέμα έχει πολιτικές ρίζες. Εδώ μιλάμε για την τριπλέτα καπιταλισμού-αμοραλισμού-υπερκέρδους που κυριαρχεί χρόνια και που τώρα ελαφρά κλυδωνίζεται.
    Επίσης, δε μου αρέσει να είμαι μηδενιστής και να γενικεύω, οπότε δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν εταιρίες που εφαρμόζουν υγιείς μεθόδους R&D. Αλλά αυτό δε θα πρέπει να είναι ο κανόνας και το αυτονόητο; Δυστυχώς φθάνουμε στο σημείο να επιβραβεύουμε εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον κρισιμότατο τομέα υγείας επειδή...δεν εκμεταλλεύονται ανθρώπινες ζωές. Και να σου πω κάτι Μανώλη, μακάρι αυτές οι εταιρίες να είναι η συντριπτική πλειοψηφία, αλλά χωρίς να είμαι μανιακός συνομοσιών και πλεκτανών, φοβάμαι πως πολλά από όσα γίνονται στο χώρο σε μακρινές περιοχές άλλων ηπείρων δεν τα μαθαίνουμε ποτέ.
    Και για να μην κουράζω, το δικό μου σχόλιο ήταν πάνω στις φαρμακευτικές επειδή γι'αυτές συζητάμε. Δε με καθησυχάζει το γεγονός ότι "άλλοι κάνουν χειρότερα". Άλλωστε σε αυτές τις εταιρίες η ανοχή σε λάθη είναι, και πρέπει να είναι, μικρότερη, γιατί παίζουν με τις ζωές ανθρώπων. Και φυσικά για να είμαι σαφής, δεν κρίνω την αναμφίβολη προσφορά τους στην ανθρωπότητα τις τελευταίες δεκαετίες, διότι αυτό είναι άλλο ζήτημα.

    ΥΓ. Έχει πέσει τόσος "Μανώλης" στα σχόλια που θα νομίζει κανείς ότι ένας Μανώλης κάθεται και λέει μόνος του... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντε να μπει και ο coolplatanos για να μην είναι μόνο μανώληδες... Ο ταλαντούχος κύριος Χάνεμαν αν διαβάσεις το σχετικό βιβλίο αναφέρει ότι δοκίμαζε τις ουσίες στον εαυτό του. Δεν θυμάμαι αν λέει ότι δεν ανιχνεύονται στο αίμα, αλλά σε αντίθεση με ομοιοπαθητικούς του σήμερα θεωρούσε νομίζω πως κάποιες ουσίες μπορούσαν και να βλάψουν.
    Κατά τα άλλα ίσως ανήκω στο 10% που έχει ωφεληθεί από την ομοιοπαθητική ίσως όντας επιρρεπής στο placebo, αν τελικά αποδειχθεί και στο διηνεκές μέλλον ότι η ομοιοπαθητική δρα όπως υποστηρίζουν.
    Πάντως οι σοβαροί ομοιπαθητικοί γιατροί ποτέ δεν έχουν υποστηρίξει ότι θεραπεύουν σοβαρές ασθένειες (πλην σπανίων περιπτώσεων που ίσως επίσης ανάγονται στο φαινόμενο placebo και δεν έχουν ποτέ δημοσιοποιηθεί, αλλά συζητούνται μεταξύ γνωστών και φίλων) και δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι η ομοιοπαθητική είναι κυρίως προληπτική αγωγή. Ποτέ π.χ. ο Βυθούλκας δεν υποστήριξε ότι θεραπεύει το AIDS ή τον καρκίνο.
    Επίσης το γεγονός ότι υπάρχει ισχυρότατη προκατάληψη για μία άποψη εκτός του επικρατούντος Paradigm (κατά Kuhn)νομίζω ότι ποτέ δεν έχουν γίνει σοβαρές έρευνες για το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Και κατηγορούν τους ομοιοπαθητικούς ότι δεν δέχονται τη διπλή τυφλή δοκιμή (λέω σωστά τον όρο;). Κάνω λάθος; Μα η διπλή τυφλή δοκιμή δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη φαρμακολογία της Ομοιοπαθητικής εφόσον για την ίδια ασθένεια χορηγείται διαφορετικό φάρμακο (βάση της ιδιαιτερότητας του ιστορικού του καθενός) για την ίδια ασθένεια. Πώς θα βάλεις, λοιπόν, δέκα ή 20 ή 30 διαφορετικούς ανθρώπους να δοκιμάσεις κάποια ουσία; Πώς θα επιτύχεις να έχουν ακριβώς ίδιες ιδιοσυγκρασίες και ιστορικό;

    σπάω το σχόλιο γιατί είναι τεράστιο και δεν το δέχεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χα έχεις έγκριση και δεν θυμάμαι που το έκοψα. Φτου!


    Κατά τα άλλα ίσως ανήκω στο 10% που έχει ωφεληθεί από την ομοιοπαθητική ίσως όντας επιρρεπής στο placebo, αν τελικά αποδειχθεί και στο διηνεκές μέλλον ότι η ομοιοπαθητική δρα όπως υποστηρίζουν.
    Πάντως οι σοβαροί ομοιπαθητικοί γιατροί ποτέ δεν έχουν υποστηρίξει ότι θεραπεύουν σοβαρές ασθένειες (πλην σπανίων περιπτώσεων που ίσως επίσης ανάγονται στο φαινόμενο placebo και δεν έχουν ποτέ δημοσιοποιηθεί, αλλά συζητούνται μεταξύ γνωστών και φίλων) και δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι η ομοιοπαθητική είναι κυρίως προληπτική αγωγή. Ποτέ π.χ. ο Βυθούλκας δεν υποστήριξε ότι θεραπεύει το AIDS ή τον καρκίνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επίσης το γεγονός ότι υπάρχει ισχυρότατη προκατάληψη για μία άποψη εκτός του επικρατούντος Paradigm (κατά Kuhn)νομίζω ότι ποτέ δεν έχουν γίνει σοβαρές έρευνες για το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Και κατηγορούν τους ομοιοπαθητικούς ότι δεν δέχονται τη διπλή τυφλή δοκιμή (λέω σωστά τον όρο;). Κάνω λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα η διπλή τυφλή δοκιμή δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη φαρμακολογία της Ομοιοπαθητικής εφόσον για την ίδια ασθένεια χορηγείται διαφορετικό φάρμακο (βάση της ιδιαιτερότητας του ιστορικού του καθενός) για την ίδια ασθένεια. Πώς θα βάλεις, λοιπόν, δέκα ή 20 ή 30 διαφορετικούς ανθρώπους να δοκιμάσεις κάποια ουσία; Πώς θα επιτύχεις να έχουν ακριβώς ίδιες ιδιοσυγκρασίες και ιστορικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επομένως θα έπρεπε να βρεθεί ένας διαφορετικός τρόπος ελέγχου. Ομως έως σήμερα κανένας μη ομοιοπαθητικός δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με την Ομοιοπαθητική ώστε να καθίσει και να ψάξει πώς θα μπορούσε να γίνει ο έλεγχος. Και όσοι γιατροί της επίσημης ιατρικής "ασπάστηκαν" την Ομοιοπαθητική μοιάζει λες και έπαθαν αφασία και ξέχασαν όσα ξέρανε. Συμβαίνει όντως αυτό ή βλέπουν κάτι που τους πείθει τελικά και επειδή δεν έχουν τα μέσα να ερευνήσουν δεν το κάνουν; Διότι δεν νομίζω ότι όλοι αυτοί είναι οπωσδήποτε ανέντιμοι και απλά θησαυρίζουν και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν την απάτη. Αν ισχύει αυτό τότε αντίστοιχα θα λέγαμε ότι και όλοι οι γιατροί της επίσημης ιατρικής είναι "πουλημένοι" γιατί και εκεί "είναι πολλά τα λεφτά Αρη μου"! Δεν νομίζω όμως επίσης ότι ισχύει αυτό. Σίγουρα υπάρχουν οι πουλημένοι, αλλά υπάρχουν και οι έντιμοι. Ομως νομίζω πως λειτουργεί αυτό που έλεγε ο Κuhn, πως όταν ανήκεις σε ένα ισχύον Paradigm και όσο δεν παρατηρούνται σοβαρές ανωμαλίες (μη επιβεβείωση δεδομένων) δεν διανοείσαι καν να σκεφθείς έξω από τα πλαίσια αυτού του Paradigm διότι απλά θα σε αποβάλει ως ξένο σώμα όπως έχει γίνει με όσους κλασικούς γιατρούς ασχολήθηκαν με την Ομοιοπαθητική. Και φυσικά είναι λίγοι αυτοί που ασχολήθηκαν διότι δεν είναι εύκολο να περνάς στο περιθώριο, έστω και αν αυτό το περιθώριο είναι λαμπρό και με χρήμα... Ολοι τους βρίζουν και τους θεωρούν γραφικούς και αντιεπιστημονικούς, απατεώνες, τσαρλατάνους (σίγουρα υπάρχουν και τέτοιοι και στα δύο "στρατόπεδα") και περίπου "προδότες" του όρκου τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παράδειγμα ο Πέτρος Γαρζώνης κλικ εδώ στο σύνδεσμο να δεις το βιογραφικό του
    Το να τον κρίνεις εσύ που έχεις και την κατάλληλη γνώση θα το καταλάβαινα, αλλά έχω δει να τον βρίζουν ασύστολα όλοι οι άσχετοι με τα ιατρικά θέματα ακριβώς επειδή έχει τη ρετσινιά του Ομοιοπαθητικού. Άλλος της κλασικής ο Γιώργος Τσαντάκης που είχε επιμεληθεί και την έκδοση κάποιων τόμων για την Ομοιοπαθητική. Κλικ εδώ για κείμενο του. Αλλος, νευρολόγος Κλικ εδώ για κείμενο του
    Θα μου πεις ότι οι ιδιότητες που παραθέτω δεν αφορούν χειρούργους ή άλλες ειδικότητες. Μα φυσικά διότι όπως είπα και παραπάνω οι σοβαροί Ομοιοπαθητικοί γιατροί ποτέ δεν θεώρησαν ότι υποκαθιστούν την κλασική ιατρική, αλλά ότι βοηθάνε στην πρόληψη. Ποτέ, σε όσους ομοιοπαθητικούς πήγα προσωπικά δεν άκουσα υποσχέσεις για θεραπεία σε χρόνιες και σοβαρές παθήσεις, αλλά για ενοχλήσεις σε διάφορα όργανα και πριν φτάσουν να γίνουν σοβαρές ναι είχα αποτέλεσμα.
    Κι έχω και μία τυχαία απόδειξη αποτελέσματος, που όμως σε άλλους δεν λέει κάτι αν δεν υπάρξει τρόπος να ελεγχθεί το ομοιπαθητικό φάρμακο. Είχα μολυνθεί από παθογόνο σταφυλόκκοκο που είχε φανεί σε μικροβιακές εξετάσεις. Έκανα ομοιοπαθητική και δεν είπα τίποτα στην μικροβιολόγο που ήταν κάθετα κατά της Ομοιοπαθητικής και σούπερ ντούπερ υπέρ των αντιβιοτικών, διότι ήξερα ότι θα με βρίσει και θα προσπαθήσει να με τρομοκρατήσει. Μετά τη θεραπεία πήγα και έκανα ξανά μικροβιολογική εξέταση. Η ίδια, θεωρώντας ότι είχα πάρει αντιβίωση, μου είπε: Εχεις κάποιες αποικίες ακόμα, αλλά μη παθογόνες, μην πάρεις άλλα αντιβιωτικά.
    Placebo; Ίσως, αλλά για μένα ήταν σημαντικό που γλίτωσα τα αντιβιοτικά που είχα κατεβάσει τόνους από αυτά ως την εφηβεία μου λόγω αμυγδαλών. Στα 17 μου τις έβγαλα και ησύχασα.
    Αλλά αν κάποιος με γνώσεις και κλασικής ιατρικής και ομοιοπαθητικής και χωρίς παρωπίδες δεν ασχοληθεί με έρευνα για το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν νομίζω ότι θα ξέρουμε ποτέ αν όντως είναι επίδραση placebo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ελπίζω να κατάφερα να το περάσω όλο, αλλά μάλλον κάτι διπλό θα έχει γραφτεί ή κάτι θα λείπει. Θα επανέλθω να το δω

    ΑπάντησηΔιαγραφή