8/2/09

O ταλαντούχος κύριος Hahnemann



Μου αρέσει φοβερά να διαβάζω παλιά βιβλία Φαρμακολογίας. Για την ακρίβεια καταβροχθίζω ότι κυκλοφόρησε μετά το 1900 και πρίν απο το 1950. Και το κάνω γνωρίζοντας ότι τα βιβλία αυτά είναι πλεόν ξεπερασμένα, ανακριβή, σε μερικα σημεία λανθασμένα με βάση τη γνώση που έχουμε σήμερα. Θα με ρωτήσετε τότε τι τους βρίσκω και τα διαβάζω. Να σας πώ: Τους βρίσκω ηρωισμό! Τι ηρωισμό; Του τύπου "ήρθε η ώρα να στείλουμε την αρρώστια σπίτι της". Για χρόνια δεν ξέραμε απο τι πραγματικά πέθαινε ο ασθενής. Το βρήκαμε. Κι ύστερα, για χρόνια δεν ξεραμε πως να φτιάξουμε ένα φάρμακο που να δουλεύει πραγματικά. Το μάθαμε. Και μετά, για χρόνια δεν ξέραμε το μηχανισμό δράσης του. Διαβάστε μας να σας πούμε!
Στην αρχή ο αναγνώστης των βιβλίων αυτών νομίζει ότι τα βιβλία έχουν γραφτεί απο λογοτέχνες κι όχι απο επιστήμονες. Μια προσεκτικότερη ανάγνωση τους θα τον πείσει ότι σφάλει στην κρίση του. Και τούτο διότι οι "λογοτέχνες" όπως ο Ιωακειμόγλου, ο Χρηστομάνος, ο Σάββας, κλπ κατάφεραν με τα φάρμακα της εποχής τους να καταπολεμήσουν την ελονοσία, να εμβολιάσουν τον πληθυσμό, να τον ανακουφίσουν απο τον πόνο, και όλα αυτά που σήμερα θεωρούνται τετριμένα. Διαβάζω στα βιβλία αυτά για τις πρώτες αντιβιώσεις, και καταλαβαίνω το πάθος του συγγραφέα να στείλει τα μικρόβια στο πυρ το εξώτερο. Και μαζί με αυτά, να στείλει στο διάβολο όλες τις προλήψεις, τις δησιδαιμονίες, τις προκαταλήψεις και τα ¨συμπαραμαρτούντα νοσήματα" που ταλιάνιζαν απο τους πολέμους και την πολιτική τον Ελληνικό πληθυσμό της εποχής εκείνης.

Κι ύστερα έρχεται η ώρα που σαν επαγγελματίας πρέπει να διαβάσω ένα σύγχονο βιβλίο φαρμακολογίας για να είμαι πάντοτε ενημερωμένος. Και τότε, δεν σας το κρύβω, ξενερώνω. Οι συγγραφείς τους είναι φοβισμένοι. Για κάθε γραμμή που γράφουν , πέρα απο την ψυχρή επιστημονική ουδετερότητα, την πλουμίζουν με 500 βιβλιογραφικές παραπομπές. Ο κόσμος τους είναι δύσπιστος. Το ότι το φάρμακο έχει παρατείνει το προσδοκιμο επιβίωσης και για το λόγο αυτό απειλεί κάθετα και οριζόντια το μέλλον των ασφαλιστικών ταμείων τους φαντάζει εκ των ουκ άνευ. Σημασία γι αυτούς έχει το να καταφέρουν να μην σχολιαστουν δυσμενώς απο διάφορους ταλαντούχους φωστήρες του φαρμάκου.

Εναν τέτοιο ταλαντούχο τύπο θεωρώ τον κύριο Σαμιουελ Χάνεμαν, ιδρυτή της ομοιοπαθητικής. Αηδιασμένος-λένε- απο την αποτυχία της ιατρικής να δώσει λύση στις ασθένειες των ανθρώπων το 19ο αιώνα, ανακάλυψε τα δικά του φάρμακα. Πού όσο τα αραιώνεις τόσο εκείνα δυναμοποιούνται! Τι λε-ρε-παιδι μου! Ούτε η λερναία υδρα του Ηρακλή δεν είχε τέτοιο τσαμπουκά (αγγλιστί potence). Και που λόγω της εξαιρετικής αραίωσης δεν ανιχνεύονται στο αίμα!

Λοιπόν, μικροί υποψήφιοι ταλαντούχοι, διαβάστε ιδέα: Οσοι απο σας πιάνει το χέρι σας στο γουδί είστε να ψάξουμε για ομοιοπαθητικό Doping και να τα ΄κονομήσουμε; Τι διστάζετε; Δεν θα σας ανακαλύψουν ποτέ, αφού τα ομοιοπαθητικά δεν κάνουν επίπεδα στο αίμα!!!! Και μη φοβάστε για το πως θα προχωρήσει το κλινικό μέρος: "Αθλητές" έχουμε!

Πως είπατε; Δεν γίνονται αυτά που λέω; Δεν άκουσα; Υπάρχει η θεωρία των υποδοχέων; Δεν ακούω τίποτα! Αφου ο ταλαντούχος κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει ένα σορό γιατρούς και φαρμακοποιούς να διαβάζουν στη φυσιολογία και τη βιοχημεία για τους υποδοχείς και μετά να χορηγούν φάρμακα που δεν ξέρουν πως δρούν αλλά εικάζουν γι αυτό , ποιός είμαι εγώ να φωνάζω; Ταπεινός φαρμακοποιός γαρ. Κι αφού ο κύριος Χάνεμαν κατάφερε να πείσει μορφωμένους ανθρώπους που σκέφτονται με τους νόμους αιτίου-αιτιατού να χρησιμοποιούν χημικές λερναίες υδρες και αυτό να το βαφτίζουν ολιστική αντιμετώπιση , ε τοτε εγω είμαι πραγματικά μικρός και ασήμαντος, και έτσι είναι, ενω ο κύριος Χανεμαν ήταν αν μη τι άλλο ταλαντούχος!

Υποκλινόμενος στό ταλέντο του κυρίου Χανεμαν οφείλω να σας πώ ότι εαν είχα φαρμακείο και μου ερχονταν οι ομοιοπαθητικώς ψωνισμένοι φίλοι μου δεν θα έκανα τίποτε για να τους αλλάξω τη γνώμη. Δουλεια μου είναι να είμαι συνεπής και να παρασκευάζω επιστημονικά σωστά το οποιοδήποτε φάρμακο, ακόμη και το ομοιοπαθητικό. Και τούτο διότι μπορεί κάποια μέρα να ανακαλυφθεί ότι εγώ εχω λάθος, και ο ταλαντούχος κύριος Χανεμαν τελικά είχε δίκιο. Μέχρι τότε όμως, όλες οι καλοσχεδιασμένες κλινικές μελέτες που δημοσιεύονται σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά δίνουν δίκιο στον κο Χανεμαν μόνο κατα 10%. Οσο δίκιο δηλαδή δίνουν και στο placebo.

Εκείνο όμως που τη δίνει με τους ομοιοπαθητικούς δότες και αποδέκτες είναι η φαινομενική παρθενιά του κόσμου τους που ορίζεται ως εξής: Οι φαρμακευτικές εταιρείες σπέρνουν μόνο τον όλεθρο, και το μόνο που κάνουν είναι να ρημάζουν τα λεφτά του κοσμάκη. Εμεις είμαστε οι αγνοί και ολιστικοί.

Χμ! κατι δεν μ΄αρέσει σε αυτό. Και για να μην γράψω κάτι ανακριβές, θα ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής:


  1. Ειναι αλήθεια ότι υπάρχουν πάρα πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα που εισάγονται έτοιμα απο φαρμακευτικές εταιρείες που ασχολούνται αποκλειστικά με την παραγωγή ομοιοπαθητικών φαρμάκων;

  2. Η επίσκεψη στον ομοιοπαθητικό ιατρό αποζημιώνεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία;

  3. Ο ασθενής πληρώνει το ομοιοπαθητικό φάρμακο μετρητοίς για όλη του την αξία, ή ενα μέρος της δαπάνης του καλύπτεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία όπως γίνεται με το ¨δυτικό¨;

  4. Μπορεί να μου αναφέρει κάποιος ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο για τον καρκίνο, την ασταθή στηθάγχη, την κυστική ίνωση, τη νόσο του Gaucher, τη νόσο του parkinson, το AIDS, την πνευμονία απο πνευμονιόκοκκο, την απόρριψη μοσχεύματος; Σας παρακαλώ στην απάντηση μη χρησιμοποιήσετε φυτοθεραπευτικά ιδιοσκευάσματα διότι όπως γνωρίζετε αυτά περιέχουν φαρμακολογικά ενεργές ουσίες οι οποίες δρούν σε γνωστούς και μελετημένους υποδοχείς, και κατα συνέπεια η φυτοθεραπεία κακώς κατατάσσεται (στην Ελλάδα) στη συμπληρωματική Ιατρική.

Οτι και να μου απαντήσετε, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι ο κύριος Χάνεμαν ήταν πραγματικά ταλαντούχος. Με την αγνότητα του βοήθησε πολλούς απο εμάς τους επαγγελματίες υγείας να βγάλουμε μπόλικο ζεστό παραδάκι "κάνοντας το καλό "στον ασθενή εις βάρος του καταραμένου χημικού δυτικότροπου πολυεθνικού αποικιοκρατικού φαρμάκου! Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά καλέ μου κύριε Χάνεμαν, που κι απο τη φωτογραφία σου και μόνο κοντεύεις να μας δείρεις: Ερχεται η γονιδιακή θεραπεία. Που της εύχομαι ολόψυχα να σε στείλει μια για πάντα στον παράδεισο. Μαζί με τον εξίσου "αθώο" πνευματικό, και τον κατα φαντασίαν "αθώο" ψυχολόγο.

Μέχρι τότε, ταλαντούχε μου κύρις Χάνεμαν, κερδίζεις κι εσύ επάξια μια θέση στο ταπεινό ιστολόγιο του φαρμάκου. Ελπίζω μόνο να μη με παρεξηγήσεις που θα σε κατατάξω στην ετικέτα φαρμακευτικό marketing αντί για την ετικέτα της φαρμακευτικής χημείας και της μοριακής φαρμακολογίας........Αλλωστε, λίγο το χεις με μπουρδες να θεραπευεις το 10% των ασθενών; Και βέβαια όχι! Αρκεί να μην έχω την ατυχία να ανήκω στο υπόλοιπο 90% που την πάτησε!