27/12/09

Η τελευταία εφημερία


Τον κοίταζε κατευθείαν στα μάτια. Θα έδινε όρκο ότι του έβγαζε και τη γλώσσα έξω για να τον κοροϊδέψει εάν δεν ήταν σίγουρος ότι δεν είχε πιει ούτε σταγόνα. Και πώς να πιει; Το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου ο κύριος Ματθαίος, ή Μαθιός όπως τον φώναζαν οι ηλικιωμένοι πελάτες του, θα έκανε την τελευταία του διανυκτέρευση στο φαρμακείο. Αυτό ήταν! Επιτέλους τέλος! Τελεία και παύλα, πώς το λένε... Αυτή η νύχτα μένει! Ή έτσι τουλάχιστον το είχε σχεδιάσει ο κύριος Μαθιός. Tην άλλη μέρα, θα έβαζε λουκέτο στο φαρμακείο μαζί με το «Πωλείται». Και γιατί όχι άλλωστε; Η κόρη του δήλωσε ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το φαρμακείο, γιατί πρώτον δεν είχε πάρει πτυχίο ακόμα. Χρωστούσε ένα μάθημα. Αυτό τουλάχιστον του τσαμπουνάει εδώ και πέντε χρόνια. Κατά βάθος όμως ήξερε την αλήθεια. Η κόρη του φοβόταν την πλήξη του φαρμακείου, και σ’ αυτό έφταιγε εκείνος. Κάθε βράδυ γύρναγε μουτρωμένος. Τα πρώτα χρόνια όταν δεν του πετύχαινε η αλοιφή. Τα επόμενα χρόνια, επειδή σπάνια του ζητούσαν αλοιφή. Τα τελευταία χρόνια επειδή είχε γίνει ο ίδιος «αλοιφή». Ξέρεις τι είναι να’ χεις να κρατάς ένα φαρμακείο, να χτίσεις ένα σπίτι για τα παιδιά σου και να τα μορφώσεις στην Ελλάδα; Και το σκασμένο το παιδί σου να μη λεει να πάρει το πτυχίο του γιατί έτσι, διαπίστωσε ξαφνικά ότι η φαρμακευτική δεν έχει υπόσταση στην Ελλάδα; Και ποια επιστήμη έχει; Ε, όχι να συγκρίνουμε και τα επαγγέλματα με τα λειτουργήματα!

Αυτά έλεγε και ξανάλεγε μέσα του ο κυρ-Μαθιός, εκείνο το βράδυ της τελευταίας εφημερίας του, μέχρι που το βλέμμα του καρφώθηκε σ΄εκείνη την τρύπα, στη γωνία του φαρμακείου του. Τριάντα χρόνια δεν έλεγε να την κλείσει. Ούτε κι αυτός ήξερε γιατί. Ή μάλλον ήξερε: Βαριόταν. Εκείνο το βράδυ όμως, τα δύο πονηρά μάτια που τον κοίταζαν βλοσυρά και ειρωνικά, του τράβηξαν το βλέμμα. Ο κυρ-Μαθιός μονολόγησε με εκνευρισμό:
- Ποντικός!!! Αϊ στο διάολο!!
- Μη λες ονόματα άνθρωπέ μου!! Και οι τοίχοι έχουν αυτιά!!!
Ο κυρ-Μαθιός πάνιασε.
- Τι;; Μιλάει; Θεέ μου, δεν είμαι καλά! Ένα γιατρό!!! Που τα’ χω τα τηλέφωνα;
- Άσ’ το τηλέφωνο κάτω γέρο Μαθιέ! Δεν θα σου χρειαστεί! Τετρακόσια τα έχεις!
- Μα τι είσαι εσύ; Ποιος είσαι; Από που έρχεσαι;
- Α, ναι! Ξέχασα να σου συστηθώ: Σπερματσέτος, Καλικάντζαρος!
- Τι καλικάντζαρος; Θεέ μου! Κάτι θα κατάπια, δεν μπορεί!!
Ο κυρ-Μαθιός έτριψε τα μάτια του. Ξανά κοίταξε μέσα στην τρύπα. Τίποτα! Ουφ! Οπτασία ήταν. Μάλλον από το ξενύχτι. Έκανε ένα διστακτικό βήμα για να πάει στο γραφείο του. Εντάξει! Έκανε και δεύτερο. Εντάξει. Πατάει στα πόδια του. Έκανε και τρίτο. Εντάξει, δεν είχε τρελαθεί! Έκατσε στο γραφείο του και έψαξε να βρει τις σφραγίδες του, τάχα μου για να τις βάλει σε τάξη. Ώσπου, ξανά ακούει την ίδια φωνή, να έρχεται από την τρύπα:
- Δεν σου’ πα να μη λες ονόματα; Ούτε Θεούς, ούτε δαίμονες;
Υστερία έπιασε το Μαθιό. Τρεκλίζοντας ξαναπήγε στην τρύπα, που τον περίμεναν τα ίδια μάτια και η ίδια φωνή:
- Καλά, που ζεις; Δεν έχεις ακούσει για καλικάτζαρους;
- Καλικάντζαρους......και μάλιστα με όνομα Σπερματσέτου....ε, λοιπόν, όχι! Μόνο η γιαγιά μου, μου έλεγε για δαύτους. Σιγά μην είσαι καλικάντζαρος! Τριάντα χρόνια έχω ανοιχτή αυτή τη τρύπα, γιατί δεν έκανες την εμφάνισή σου, για να πειστώ και εγώ ότι υπάρχεις;
- Γιατί κάθε φορά έφερνες αγιασμό. Φέτος που αποφάσισες να το κλείσεις το φαρμακείο δεν έφερες αγιασμένο νερό, κι έτσι, είπα να κατέβω για να τα πούμε. Α! Επί τη ευκαιρία, δεν θα με κεράσεις κάτι;
- Πώς! Έκανε σαστισμένος ο Μαθιός. Τι θα πάρεις;;
- Σπερματσέτο, τι άλλο; Είπε ο καλικάντζαρος.

Του έβαλε και έφαγε. Θα πρέπει να έφαγε τόσο σπερματσέτο, όσο δεν κατάφερε να του κλέψει για τριάντα χρόνια. Τελικά οι φαρμακοποιοί κάνουν καλό σε όλους! Και καλικάντζαρος να είσαι «φχαριστημένος» θα φύγεις απ’ το φαρμακείο.

- Λοιπόν; Φώναξε τώρα ξεθαρρεμένος ο Μαθιός.
- Ωραίο το σπερματσέτο σου, απάντησε ο καλικάντζαρος. Λοιπόν...θα θέλεις να μάθεις τι είμαι και γιατί ήρθα, έτσι;
- Ναι.
- Καταρχήν, μάθε ότι είμαι δαίμονας. Γι’ αυτό σου είπα να μη λες ανταγωνιστικά ονόματα. Είμαι ο δαίμονας του συμβόλου σου. Ξέρεις Μαθιέ το σύμβολο των φαρμακοποιών;
- Ναι. Είναι το γουδί και το φίδι. Συμβολίζουν την Υγεία, τον Ασκληπ.....
- Μπούρδες!
- Μα το αναφέρει η Ιστορ....
- Μπούρδες!
- Ε, τότε πες μου εσύ!
- Το φίδι είναι αναπαράσταση του δαίμονα της ζωής . Συμβολίζει την αιώνια νιότη. Κι’ αυτό γιατί το φίδι αναγεννάται. Και μάλιστα κάθε Άνοιξη. Γι’ αυτό και το φίδι στους αρχαίους Έλληνες έγινε σύμβολο της γονιμότητας και της σοφίας. Και τα δύο βλέπεις παραπέμπουν σε αναγέννηση. Γι’ αυτό έγινε σύμβολο του Ασκληπιού. Γι’ αυτό έγινε σύμβολο των φαρμακοποιών. Για να φτιάξεις φάρμακο, θα πρέπει να έχεις γόνιμη σκέψη και σοφή εκτέλεση.
- Σωστά. Για να φτιάξεις φάρμακο....και δε μου λες καλικάντζαρε, για να «κρατήσεις» φαρμακείο, τα ίδια θες ή απλά μια γερή δόση υπομονής και από ένα ηρεμιστικό την ημέρα;
- Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αυτοσεβασμό πρέπει να έχεις και σεβασμό σε αυτό που κάνεις.
- Τι λες καλικάντζαρε; Πας καλά; Να σου πω... Στο βιβλίο αυτό, θα βρεις την ιστορία του φάρμακου. Μάθε λοιπόν ότι σαν κι αυτό κυκλοφορούν χιλιάδες. Για την ιστορία του φαρμακείου ξέρεις τίποτα; Έτσι, για να πειστώ και εγώ δηλαδή...
- Ξέρω. Αλλά για να σου πω, πρέπει να με ακούσεις χωρίς πολλές διακοπές. Δεν πρέπει, βλέπεις να με βρει ο ήλιος εδώ….
- Καλά, καλικαντζαράκι μου, σε ακούω. Εξάλλου, η νύχτα είναι μακριά, και άλλη παρέα δεν έχω. Λέγε λοιπόν.
- Άκου λοιπόν Μαθιέ. Οι γιατροί ανά τον κόσμο, λίγο πριν ξεστομίσουν τη λέξη Ιπποκράτης, αναφέρουν τη λέξη Ασκληπιός για να ζεσταθεί ο στόμας τους.
- Το στόμα τους εννοείς...
- Ο στόμας τους! Καλικάντζαρος είμαι, όπως θέλω το λεω. Άκου λοιπόν: Ο Ασκληπιός είχε το φιδάκι που σου’ πα παραπάνω γιατί έπρεπε να εφευρεθεί ένας Θεός να κρατάει τη γνώση που συμβολίζει. Στα χρόνια του βλέπεις, οι Θεοί ευθύνονταν για την Υγεία και για την αρρώστια και για τη ζωή και για το θάνατο. Ο μάγκας ο Ασκληπιός όμως, δεν θα μπορούσε να γίνει ο Θεός της Ιατρικής, εάν δεν του είχε εμπιστευτεί ένας καλικάντζαρος της εποχής του, ο Κένταυρος Χείρωνας πώς να φτιάχνει τα φάρμακα. Ο πρώτος φαρμακοποιός λοιπόν στην Ιστορία ήταν ο Κένταυρος Χείρωνας.
- Άστα ψόφια! Πάμε στο ζουμί!
- Καλά. Ασήμωσε εσύ σπερματσέτο, και εγώ θα σου λεω. Τα χρόνια λοιπόν συνεχίζουν ομαλά. Οι καλικάντζαροι που κατέβαιναν τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς, έβλεπαν τους γιατρούς να είναι και φαρμακοποιοί συνάμα. Τα χρόνια όμως πέρασαν, και ο Πλίνιος μας πληροφορεί ότι οι ιατροί αρχίζουν να αναθέτουν σε άλλους την παρασκευή των φαρμάκων.
- Λογικό! Κάποιος πρέπει να ξέρει να κάνει διάγνωση, και κάποιος άλλος πρέπει να ξέρει να φτιάξει και να φυλάξει το φάρμακο.
- Καλά τα πας! Ο πρώτος γνωστός «άλλος» είναι ο Άγιος Δαμιανός, κολλητός του ιατρού Άγιου Κοσμά. Το δίδυμο γιατρού-φαρμακοποιού, έδρασε στα χρόνια του Διοκλητιανού, αλλά και οι δύο μαρτύρησαν γιατί ήταν Χριστιανοί. Χμ...ο Χριστιανισμός επέζησε ως ιδέα γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι αξίζει να πεθάνει κανείς για την ιδέα αυτή.
- Άστα αυτά καλικάντζαρε! Δεν είναι το ισχυρό σου σημείο. Λέγε για την ιστορία των φαρμακείων!
- Καλά... Όπως θα ξέρεις, η εξουσία είναι γλυκιά. Μόλις λοιπόν επικράτησε ο Χριστιανισμός, άρχισαν οι αιρέσεις. Μια από αυτές ήταν ο Νεστοριανισμός. Οι οπαδοί του Νεστόριου, αφού έφαγαν το ξύλο της ζωής τους κατέφυγαν στη Συρία και τη Μεσοποταμία. Εκεί παρέδωσαν όλη την αρχαία Ελληνική γνώση, μαζί με τη Φαρμακευτική στους Άραβες. Άλλοι συμβολιστές και αυτοί!
- Γιατί το λες αυτό καλικάντζαρε;
- Να, πάρε παράδειγμα του καφέ που πίνανε. Το ξέρεις ότι η λέξη καφές είναι Αραβική και σημαίνει «ισχυρός»;
- Έλα, δεν με ενδιαφέρει η Ιστορία των τονωτικών! Μπες στο θέμα σου!
- Καλά! Οι Άραβες έκαναν την πρώτη απόπειρα διαχωρισμού του επαγγέλματος του φαρμακοποιού από αυτό του ιατρού, μέσω ενός κωδικοποιημένου προγράμματος εργασίας και για τους δύο, που λεγόταν krabbadin. Και πώς να μην το’ καναν δηλαδή; Οι άνθρωποι ανακάλυψαν τον άμβυκα της απόσταξης (el- embik), το ελιξίριο (el- eksir=λίθος της γνώσης), την αλκοόλη (al-kohol), το σιρόπι (scarab) και δε συμμαζεύεται. Ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Οι ιατροί; Αυτοί είχαν μείνει στο να κόβουν μαργαρίτες (μ’ αγαπά, δεν μ’ αγαπά) με βάση τα βιβλία του Διοσκουρίδη. Έτσι λοιπόν, να σου και το πρώτο φαρμακείο του κόσμου. Στη Βαγδάτη, το 766μ.Χ.
- Μα αυτοί έχουν σφάξει κόσμο και κοσμάκη.
- Ενώ οι Χριστιανοί είναι άγιοι ε;; Έχεις ακούσει το περίφημο «κολλημένος με το Σταυρό»; Άντε, να μη σου θυμίσω όλη την ιστορία από τις Σταυροφορίες μέχρι το Ιράκ! Το ζήτημα είναι ότι τους Άραβες πολλοί εμίσησαν, τις γνώσεις και τις απόψεις τους όμως, ουδείς! Έτσι, ο βασιλιάς Ρογήρος ο Β΄(1093-1154), γνωστός και για την άλωση της Ελληνόφωνης κάτω Ιταλίας, ιδρύει στη Νάπολη, το 1ο Ευρωπαϊκό φαρμακείο. Που αλλού να το ίδρυε; Εκεί κοντά, στο Σαλέρνο, υπήρχε πανεπιστήμιο ξακουστό, που διέθετε την 1η φαρμακευτική σχολή, με βούλα του Καρλομάγνου. Εξακολουθούσε όμως το πρόβλημα του μπεζαχτά. Γιατί οι γιατροί βλέπεις, όταν κατάλαβαν ότι σε λίγο θα έχαναν τον έλεγχο της παρασκευής των φαρμάκων, άρχισαν να εκτοξεύουν μύδρους εναντίον των φαρμακοποιών. Η ιστορία τιμώρησε την αλαζονεία τους. Ο βασιλιάς της κάτω Ιταλίας, Φρειδερίκος ο ΙΙ ορίζει με νόμο την υπόσταση του φαρμακείου, απαγορεύοντας στους μεν ιατρούς να παρασκευάζουν φάρμακα, στους δε φαρμακοποιούς να δίνουν ιατρικές διαγνώσεις...
- Αν μου πεις ότι οι ιατροί «αποχώρησαν ήρεμα από τη διαδήλωση», θα πιστέψω ότι σε πείραξε το πολύ σπερματσέτο που έφαγες.
- Μωρέ μια χαρά ήταν το σπερματσέτο. Οι συνάδελφοί σου δεν ήταν. Γιατί έφαγαν τέτοια λάσπη από τους Ιατρούς, που οδηγήθηκαν στην δημιουργία των πρώτων σωματείων. Στην Ιταλία, αυτό έγινε το 1300 στο Μιλάνο. Τα σωματεία διεκδικούσαν και αναβάθμιση των γνώσεων του φαρμακοποιού μαζί με το ρόλο του, όχι μόνο να κερδίσουν τη μάχη της δραχμομυκίνης! Έτσι, στη Βενετία καθιερώνονταν από 1480 οι εξετάσεις για να γίνει κανείς φαρμακοποιός. Ο πρώτος φαρμακευτικός σύλλογος έγινε το 1548 στη Γαλλία. Τα σωματεία των Φαρμακοποιών πάλεψαν όλο το 15ο-16ο αιώνα για την αναβάθμιση του επαγγέλματός τους.
- Και δηλαδή τι έγινε όταν το πέτυχαν;
- Άνθισαν όλες οι επιστήμες του Ντουνιά! Δεν υπάρχει Μαθιέ θετική επιστήμη που να μη πέρασε, γεννήθηκε, ή επηρεάστηκε από το χώρο του φαρμακείου: Η ιατρική, η Χημεία, η Βιολογία, η Φυσική, η Θεολογία , τα Μαθηματικά, από τα κόσκινα των φαρμακείων πέρασαν για να πάρουν επιστημονική υπόσταση. Τι θες, παραδείγματα; Η πτώση της Αλχημείας ταυτίζεται με την ανάπτυξη Φαρμακοποιίας, η Συστηματική Ζωολογία και Βοτανική, με τη συγκεκριμενοποίηση του μέρους του φυτού ή του ζώου που βρίσκεται το δραστικό συστατικό, η ανακάλυψη των στοιχείων... ας είναι καλά ο φαρμακοποιός Scheele που αρνήθηκε να παει στο Πανεπιστήμιο, κλπ, κλπ, κλπ....
- Καλικάντζαρε από επιστήμη καλά πας. Από Νομοθεσία ξέρεις να μου πεις;
- Χμ! Το 1336, στις 22 Μαΐου, ο βασιλιάς Φίλιππος VI της Γαλλίας βγάζει το πρώτο φιρμάνι για έλεγχο ιδιοσκευασμάτων, μαζί με κριτήρια για την ανάγνωση των συνταγών. Το 1350 στην Νυρεμβέργη βγαίνει το πρώτο διάταγμα που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ Ιατρού και Φαρμακοποιού, και επιβάλλει πρόστιμο στους Ιατρούς, που και συνταγές εκτελούν, και ακριβότερα από τους Φαρμακοποιούς τις πουλάνε. Το 1605 βγαίνει, με απαίτηση των ίδιων των σωματείων, το πρώτο διάταγμα που απαγορεύει την εκτέλεση συνταγής εάν ο ιατρός είναι άγνωστος στο φαρμακοποιό.
- Α, ώστε γι’ αυτό έχω πήξει στη σφραγίδα...
- Ξέχασα να σου πω ότι από το 1633 καθιερώνεται με διάταγμα το βιβλίο εργαστηρίου. Και όλα αυτά, σ΄ ένα κόσμο που απαγόρευε (μέχρι και το 19ο αιώνα) στις γυναίκες ν’ ανοίξουν φαρμακεία.
- Αμάν βρε καλικάντζαρε! Πάλι αλοιφή έγινα απόψε. Έρχεσαι λοιπόν να μου πεις ότι για πράγματα που με κάνουν και βαριέμαι, έγινε τόσος σαματάς, και μάχες, και σωματεία, και όλα τα συμπαρομαρτούντα νοσήματα;
- Ναι φίλε μου. Τα φαρμακεία άρχισαν να αναπνέουν από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά. Πρώτοι οι Γάλλοι επαναστάτες αναγνώρισαν πραγματικά το ρόλο, την αξία και την υπόσταση του φαρμακοποιού.

- Και δε μου λες καλικαντζαράκι, πότε έγινε το.... Μα που πήγες;
- Φεύγω φίλε μου. Ξημέρωσε. Να θυμάσαι ότι είναι εύκολο να έχεις το φίδι της γνώσης για σύμβολο. Το δύσκολο είναι να το κρατήσεις. Πάψε λοιπόν να γκρινιάζεις κι εσύ κι η κόρη σου, και κάνε κάτι για να έχω κι εγώ να λεω στους νεότερους φαρμακοποιούς στα επόμενα χρόνια. Πτυχίο θα πάρει, να’ σαι σίγουρος. Μην περιμένεις όμως να την κάνουν φαρμακοποιό οι καθηγητές της. Γιατί πολλοί από αυτούς ούτε σπούδασαν φαρμακευτική, ούτε θα κάνουν ποτέ εφημερία σε φαρμακείο. Εσύ θα την κάνεις να σκέφτεται σαν φαρμακοποιός. Εσύ, και μόνο εσύ!!! Άντε, και του χρόνου!!!

9/12/09

Μορφίνη και καρκίνος


Θυμάστε τον όρο παρηγορική θεραπεία; Τον χρησιμοποιούμε συχνά όταν θέλουμε να περιγράψουμε την αναλγητική αγωγή που χορηγηται σε τελικά στάδια του καρκίνου όταν οποιοδ΄δηποτε χημειοθεραπεία ή άλλη θεραπευτική μέθοδος δεν αναμένεται να επιφέρει βελτίωση στην κατάσταση της υγείας του καρκινοπαθή. Συνήθως τα αναλγητικά που χορηγούνται είναι οπιουχα Ενα τέτοιο αναλγητικό η μορφίνη, χορηγείται συχνά στους ασθενείς για να ανακουφίσει τους πόνους τους από μια χειρουργική επέμβαση ή από τους καρκινικούς όγκους.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του BBC, διαπιστώθηκε απο Αμερικανούς ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, ότι η μορφίνη μπορεί στην πραγματικότητα να ενθαρρύνει και να συμβάλλει στην εξάπλωση του καρκίνου στο σώμα του ασθενούς Ο μηχανισμός της δράσης αυτής της μορφίνης είναι η συνεισφορά στην αγγειογένεση (Η μορφίνη βοηθά στην ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τους όγκους με οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες, συμβάλλοντας έτσι στην περαιτέρω ανάπτυξή των όγκων). Με τον τρόπο αυτό, υποστηρίζεται ότι , η μορφίνη διευκολύνει τα καρκινικά κύτταρα να επεκταθούν σε άλλους ιστούς και έτσι να εξαπλωθούν.

Μιλώντας σε συνέδριο του Αμερικανικού Συλλόγου Ερευνών για τον Καρκίνο, στη Βοστώνη, οι ερευνητές ανέφεραν επίσης ότι έχουν βρει ένα φάρμακο που καταπολεμά αυτές τις παρενέργειες της μορφίνης. Σύμφωνα με τον δρα Σίγκλετον, ένα φάρμακο, η μεθυλοναλτρεξόνη, που είχε ανακαλυφθεί στη δεκαετία του΄80, για να καταπολεμήσει τη δυσκοιλιότητα που φέρνει η μορφίνη, φαίνεται να βοηθά επίσης στην καταπολέμηση των ανεπιθυμήτων ενεργειών της ουσίας, χωρίς αυτή να χάνει τη βασική ιδιότητα ανακούφισης από τον πόνο.







Πειράματα που έγιναν από τους ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο σε ποντίκια με καρκίνο των πνευμόνων, έδειξαν ότι το συγκεκριμένο φάρμακο εμπόδισε την μορφίνη να επάγει την ανάπτυξη των όγκων και μείωσε κατά 90% την εξάπλωση του καρκίνου στα πειραματόζωα.

«Αν αυτό επιβεβαιωθεί κλινικά, τότε μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που κάνουμε χειρουργική αναισθησία για τους ασθενείς με καρκίνο», δήλωσε ο Σίγκλετον, που πρόσθεσε ότι παράλληλα «θα μπορούσαν να αναζητηθούν δυνητικές νέες εφαρμογές γι' αυτή τη νέα τάξη φαρμάκων» .

Όμως, όπως εκτιμούν άλλοι ειδικοί, θα χρειαστούν και άλλες έρευνες, πριν αποφασιστούν οποιεσδήποτε αλλαγές στην χρήση της μορφίνης στη θεραπεία των ασθενών.

25/11/09

Ιστορία των εμβολίων


Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, κακό ψόφο να έχετε!

Ξέρω ότι για σας δεν έχει σημασία αν με λένε μικρόβιο ή ιό.
Εσείς με βαφτίσατε, έτσι, με τα χειρότερα ονόματα στην ιστορία των βαπτισμάτων. Ακούς εκεί μικρόβιο! Τι φταιω εγώ αν εσείς είστε στραβοί; Θα σας άρεσε να σας αποκαλούν ζωύφια οι ελέφαντες; Και είσαστε και αχάριστοι, τρομάρα σας! Δεν έχω βρει θρησκεία, πολιτική και τέχνη που να μην εξυμνεί την ιερότητα και χρησιμότητα κάποιων ζώων. Για μένα που ταΐζω τα λουλούδια σας με άζωτο, που τρώω τα σκουπίδια σας, που σας ξεβρομίζω από τα ψοφίμια, κουβέντα δε λέτε! Έτσι μου είστε; Αποφάσισα λοιπόν να γίνω κι εγώ λεκές του ιμπεριαλισμού των μικροοργανισμών.
Διαφέρουμε από τους λακέδες, στο ότι εμείς ενίοτε βρωμίζουμε με τις αποικίες μας από το ψωμί που τρώτε μέχρι τα πουκάμισα που φοράτε. Αντίθετα οι λακέδες κάνουν την δουλειά τους με καθαρά ρούχα. Πώς να το πω πιο λαϊκά για να το καταλάβετε; Ανήκω στους φονιάδες των λαών! Για να πάρετε μια γεύση του ποιος είμαι, ρωτήστε τα παππούδια σας, (αν δεν έχετε, Θεός σχωρέσ’ τα πεθαμένα σας) για το τι πάθανε με την γρίπη του 1918. τότε θα καταλάβετε τι εννοώ, και θα αρχίσετε να με φοβάστε, πριν καν σας πλησιάσω.


Χαίρομαι όταν με φοβάστε, παλιάνθρωποι! Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από το φόβο σας για μένα. Τι πληγές στους Φαραώ, τι αρρώστιες στις φυλές του Ισραήλ, τι Σόδομα και Γόμορρα έχω κάνει δε λέγεται. Όλα μου πήγαιναν δεξιά, παρόλο που είμαι κουμμούνι γιατί σκοτώνω πλούσιους και φτωχούς χωρίς ταξική διάκριση. Και θα συνέχιζαν να πηγαίνουν όλα δεξιά, εάν δεν τα θαλάσσωνε αυτός ο αρχαίος Έλληνας Ιστορικός, ο Θουκυδίδης. Επειδή έγραφε καλά και αντικειμενικά, τον προσκάλεσα να μου φτιάξει την αυτοβιογραφία μου και να την βάλει στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου. Εγώ, για αντάλλαγμα τον άφησα να ζήσει από τον λοιμό που προκάλεσα στους Αθηναίους και τους ξέκανα. Αυτός ο ηλίθιος όμως, πήγε και το ανέφερε στην ιστορία του γιατί ήταν αντικειμενικός. Όταν λοιπόν έγραψε ότι μερικοί άνθρωποι που κατάφεραν να επιβιώσουν από τον λοιμό δεν ξαναπρoσβλήθηκαν, κατάφεραν γίνουν άνοσοι δηλαδή, οι άνθρωποι άρχισαν να μη με φοβούνται. Ευτυχώς που ήρθε ο μεσαίωνας και φόρτωσαν στο Θεό τις ασθένειες, και ξανάσφιξαν...τα λουριά τους. Όχι, δεν θα πω τι πραγματικά έσφιξε, γιατί το κολοβακτηρίδιο (E. Coli) είναι ξαδερφάκι μου και δεν θέλω να ακούσω κακιά κουβέντα γι’ αυτό!



Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να με ανακαλύψει ο Λέβενχουκ. Από έμπορα τι περιμένεις! Τουλάχιστον αυτός, χαιρόταν να με βλέπει να χορεύω στο μικροσκόπιο. Φαίνεται ότι οι έμποροι τελικά, βάζουν την σφραγίδα τους στην επιστήμη. Η λέξη ανοσία του Θουκυδίδη δεν τους άρεσε, και δανείστηκαν την λέξη Immunity από τους Άγγλους. Όχι , με την λέξη αυτή , δεν εννοούμε αυτό που σέρνει καράβια ! Οι Άγγλοι έμποροι του κράτους εννοούσαν αυτόν που είναι απαλλαγμένος από φόρους Στις μέρες μας άνοσο (immune) λένε έτσι αυτόν που δεν μπορώ να προσβάλω για δεύτερη φορά, γιατί έχει μάθει τα κόλπα μου, και μπορεί να με εξοντώνει.
Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει για μας τα μικρόβια και τους ιούς , και έχουν έτοιμα αντίμετρα που τα λένε εμβόλια. Εγώ πάλι, τα λέω προβοκάτσιες, διότι το παιχνίδι είναι στημένο. Πριν καν επιτεθώ, εσείς ξέρετε τι θα κάνω, χάρη στα εμβόλια τα οποία μόλις ενεθούν στο σώμα σας, στρατολογούν πληρωμένους δολοφόνους, τα κύτταρα –Τ του αίματος. Αυτοί, με συλλαμβάνουν και με τρώνε. Για να γίνει αυτό, με αναγνωρίζουν πρώτα οι απόγονοι του Ιούδα του Ισκαριώτη, τα κύτταρα Β, που μου μπλαστρώνουν στην μεμβράνη μου τα αντισώματα, για να οδηγήσουν εκεί τα φονικά κύτταρα -Τ του αίματος, αυτούς τους μικροσκοπικούς διασπαστές του κινήματος των μικροβίων. Δυστυχία μου! Μου θυμίζει Ελληνική Ιστορία του 1821, με τους γενίτσαρους, τους πιο φανατικούς Οθωμανούς, που οι πατεράδες τους ηταν Χριστιανοί! Τα κύτταρα αυτά που σας είπα παραπάνω , είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι το ανθρώπινο σώμα κουβαλάει μέσα του την ανάμνηση ότι η ζωή ξεκίνησε στην ουσία σαν ένα μοναχικό κύτταρο, δικό μας παιδί δηλαδή. Εμείς τα μικρόβια ,μονοκύτταροι οργανισμοί είμαστε, και μάλιστα φτωχοδιάβολοι! Ούτε πυρήνα δεν έχουμε για να ντύσουμε το DNA μας. Και σήμερα, τα παιδιά των παιδιών μας, τα λεμφοκύτταρα, εκπαιδεύονται με τα εμβόλια για να μας καταβροχθίζουν!
Όλα αυτά, δεν θα είχαν συμβεί αν ο Jenner -άλλος και αυτός!- δεν είχε διαβάσει Θουκυδίδη. Αυτός έμαθε στους ανθρώπους τα κόλπα μου, όταν εμβολίασε για πρώτη φορά τους ανθρώπους με υλικό από τις αγελάδες, που ξεζουμούσα. Όταν μετά πήγαινα να φάω κανέναν άνθρωπο, ήταν πολύ αργά για μένα. Με το εμβόλιο της δαμαλίτιδας με εξουδετέρωσε με τα ίδια μου τα όπλα. Τόσο πολύ λάτρεψαν την αγελάδα (vacca) που βοήθησε στο ξεσκέπασμα μου, που μετονόμασαν το εμβόλιο σε αγελάδιο (vaccine), και τον εμβολιασμό αγελαδοποίηση (vaccination).
Όταν έμαθα τι έγινε, τσαντίστηκα. Μπορεί να είμαι μικρός στο μάτι, αλλά είμαι μεγάλος στο κρεβάτι! Φτιάχνω παιδιά μεταλλαγμένα τόσο πολύ, που άμα βρείτε πόσο μου μοιάζουν, κερδίζετε τρία πολυδύναμα εμβόλια και 3 ψυγεία να τα βάλετε να ξαπλάρουν μέχρι να μπούνε στην λίστα ! Ενώ στην αρχή οι άνθρωποι πανηγύριζαν, μετά έτρεχαν ξοπίσω μου, αλλά εγώ όλο κι άλλαζα, και δεν μ’ αναγνώριζαν τα εμβόλια τους. Δυστυχώς όμως δεν πήρα πολλούς στον τάφο, εξαιτίας τεσσάρων παθιασμένων επιστημόνων του 19ου αιώνα, του Παστέρ, του Μέτσνικωφ, του Κώχ, και του Ερλιχ..
Ο Παστέρ ανακάλυψε το εμβόλιο κατά της χολέρας, παίζοντας με αίμα κουνελιών στο οποιο πηγαιναν συχνα οι γονείς μου για διακοπές. O Μέτσνικωφ ανακάλυψε τον Ράμπο του ανθρώπινου σώματος τα φαγοκύτταρα που με τρώνε ζωντανό. Ο Koch ανακάλυψε τους απόγονους του Ιούδα, τα Β κύτταρα, ενώ ο Εhrich ανακάλυψε τα 30 αργύρια του Ιούδα, γνωστά επιστημονικώς και ως συμπλήρωμα, μια ουσία που ενώνει τα αντιγόνα μου με τα αντισώματα, για να πάω στον άλλο κόσμο.
Ο Ερλιχ και ο Μέτσνικωφ ήταν 2 γάιδαροι που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα, τον δικό μου. Βλέπετε, ο Ερλιχ ηταν Γερμανός, και οπαδός της χυμικής θεωρίας της ανοσίας, ενώ ο Μέτσνικωφ ηταν Ρώσος εμιγκρές στην Γαλλία και οπαδός της κυτταρικής θεωρίας της ανοσίας. Ακόμα και τη μέρα που πήραν Nobel για την ανακάλυψή τους τσακώθηκαν απ’ το βήμα, για το ποιανού η ανακάλυψη ήταν η σωστή. Δυστυχώς για μένα, η ιστορία τούς δικαίωσε και τους δύο. Γιατί βρέθηκε ότι το σώμα σας χρησιμοποιεί χημικές ουσίες, τα αντισώματα και το συμπλήρωμα αλλά και κυτταρικές σειρές, τα Β-, και τα Τ-λεμφοκύτταρα.
Μετά την ανακάλυψη αυτή, τα εμβόλια έγιναν πιο έξυπνα. Φτιάχτηκαν εμβόλια που κάνουν τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος να αναγνωρίζουν μέχρι και τις τρίχες μου! Μετά κάνανε εμβόλια που δεν προκαλούν πυρετό, γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να αντιγράφουν ουσίες από το σώμα μου που δεν ήταν πυρετογόνες. Μετά, άρχισαν να τα ανακατεύουν και να τα κάνουν πολυδύναμα για να μη σταυρώσει μικρόβιο μια άσπρη μέρα. Έτσι, η χολέρα πέθανε, η διφθερίτιδα πέθανε, η πολιομυελίτιδα πέθανε και εγώ τώρα τελευταία δεν νιώθω πολύ καλά.
Και σαν να μην έφταναν αυτά που τράβηξα, με πήγανε και στην «Μακρόνησο». Με τη λέξη Μακρόνησος, εμείς τα μικρόβια εννοούμε τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια των Φαρμακευτικών εταιρειών. Εκεί, μας κάνουν «κάθαρση». Μας υποχρεώνουν δηλαδή να δουλεύουμε μόνο για το καλό των ανθρώπων. Πως το κάνουν αυτό; Παίρνουν το γονίδιο που φτιάχνει το κουστουμάκι ενός ιού, και μας το μπλαστρώνουν στο DNA μας για να παράγουμε το κουστουμάκι αυτό σε ποσότητες. Μετά, βάζουν το κουστουμάκι σ’ένα μπουκάλι και τσουπ! Να σου το εμβόλιο για έναν ιό! Έτσι προσπαθούν να με κάνουν χρήσιμο στην κοινωνία τους. Καλά δεν θα τους ξεφύγω καμιά μέρα από την Μακρόνησο; Που θα μου πάει…..


Η «Μακρόνησος» όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στα εργαστήρια του Φράνκενσταιν. Εκεί, μου ξεπουπουλιάζουν τα δικά μου γονίδια και τα βάζουν σε ντομάτες και μπανάνες για να μπορούν τα εμβόλια του μέλλοντος να τρώγονται αντί να σας ταλανίζουν τον πισινό! Εκεί όμως, φίλοι μου φαρμακοποιοί, θα γελάσει η κάθε πικραμένη ψυχή. Να δω στα φαρμακεία σας στοίβα τα τελάρα με ντομάτες-εμβόλια κατά της χολέρας αριστερά, και μπανάνες-εμβόλια κατά της πολυομελίτιδας δεξιά! Ε, ρε γλέντια!!
Φεύγοντας, θέλω να με συγχωρήσετε για την βωμολοχία μου, αλλά ο κόσμος που ζω, ο μικρόκοσμος, είναι ένας αλητόκοσμος. Η φαγοκυττάρωση είναι βλέπετε η πιο αρχέγονη μορφή βίας σε αυτήν τη ζωή. Κι εγώ, στα 20 μόνο συνολικά λεπτά που ζω, δεν διαθέτω κανένα Παστέρ, κανένα Κώχ, και κανένα Ιατρό ή φαρμακοποιό για να με λυπηθούν και να με προστατέψουν. Βλέπετε, στον δικό μου κόσμο, νόμος είναι το δίκιο της φύσης, και όχι του εργάτη της……..

10/9/09

Ισως το να τα εκατοστήσετε δεν είναι πια ευχή




Η πιο συνηθισμένη ευχή που δέχεται κάποιος όταν γιορτάζει τα γενέθλιά του είναι ασφαλώς να τα εκατοστίσει. Ορισμένοι το έχουν επιτύχει και μάλιστα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα 100 χρόνια ζωής. Η ανακάλυψη ενός νέου φαρμάκου, στο έδαφος ενός νησιού του Νοτίου Ειρηνικού, σύμφωνα με έρευνες, έρχεται να δώσει ελπίδες ως προς την πιθανότητα παράτασης διάρκειας της ζωής. Σας παραθέτω μερικα ενδιαφέροντα νεα που βρήκα στο www.otherside.gr μαζί με τη σχετική βιβλιογραφικο-διαδικτυακή έρευνα που έκανα
Αμερικανοί επιστήμονες κατά τη διάρκεια ενός πειράματος σε τρία ερευνητικά κέντρα στο Texas, το Michigan και το Maine , αφού χορήγησαν το φάρμακο rapamycin σε ποντίκια ηλικίας ισοδύναμης των 60 ετών ενός ανθρώπου, διαπίστωσαν ότι παρέτεινε τη διάρκεια ζωής τους σε ποσοστό από 28% έως και 38%.



Οι ερευνητές, σύμφωνα με υπολογισμούς, διαπίστωσαν ότι αυτό το ποσοστό σε ανθρώπινους όρους θα ήταν μεγαλύτερο από την προβλεπόμενη αύξηση στα πρόσθετα χρόνια ζωής, εάν τόσο η ασθένεια του καρκίνου όσο και οι καρδιακές παθήσεις προβλέπονταν και θεραπεύονταν.

Ο ερευνητής Dr Arlan Richardson, του ιδρύματος Barshop, δήλωσε ότι «ασχολούμαι με την έρευνα κατά της γήρανσης 35 χρόνια και ποτέ δεν περίμενα ότι θα ανακαλύπταμε ένα χάπι κατά της γήρανσης των ανθρώπων. Το Rapamycin ίσως αποτελέσει το φάρμακο που θα βοηθήσει στην επίτευξη αυτού του σκοπού».
Ο καθηγητής Randy Strong, του κέντρου επιστήμης υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας, δήλωσε «πιστεύουμε ότι αυτά είναι τα πρώτα πειστικά στοιχεία ότι η διαδικασία γήρανσης μπορεί να επιβραδυνθεί και η διάρκεια ζωής μπορεί να επεκταθεί από μια θεραπεία που αρχίζει σε ένα προχωρημένο στάδιο». Τα νέα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature, αυξάνουν την προοπτική να επιβραδύνουν τη διαδικασία γήρανσης στους ηλικιωμένους.

Ωστόσο, ένας Βρετανός ειδικός παρουσιάστηκε ενάντιος στη χορήγηση του νέου φαρμάκου σε μία προσπάθεια παράτασης της διάρκειας ζωής δεδομένου ότι αποτελεί απόπειρα επέμβασης στην ανθρώπινη φύση.

Ως εντυπωσιακή περιέγραψε τη συγκεκριμένη μελέτη ο Dr Lynne Cox, ειδικός στη γήρανση στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι το φάρμακο ήταν αποτελεσματικό ακόμη και όταν χορηγήθηκε σε ποντίκια μεγαλύτερης ηλικίας, δεδομένου ότι θα ήταν πολύ καλύτερο να αντιμετωπιστεί η γήρανση στους ηλικιωμένους παρά να χορηγούνται τα φάρμακα μακροπρόθεσμα και καθ όλη τη διάρκεια της ζωής». Ωστόσο, συμπλήρωσε ότι “σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιχειρήσει κάποιος να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο φάρμακο προκειμένου να παρατείνει τη διάρκεια ζωής του, καθώς το rapamycin καταστέλλει την ανοσία”.


Η rapamycin ανακαλύφθηκε πρώτη φορά στο νησί του Πάσχα τη δεκαετία του 70. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε τη σχετική αφιέρωση που υπάρχει στο νησί για την ανακάλυψη της. Mε το ονομα rapa nui αναφέρεται το νησί του Πάσχα στην τοπική διάλεκτο γι αυτό και δώθηκε στο φάρμακο η συγκεκριμένη ονομασία. Συγκεκριμένα, στο έδαφος της νήσου του Πάσχα απομονώθηκε ο μικροοργανισμός Streptomyces hygroscopicus απο τον οποίο απομονώθηκε η φαρμακευτική αυτή ουσία η οποία ανήκει στα μακρολίδια. Μια άλλη ονομασία του φαρμάκου είναι η Sirolimus.

Το φάρμακο εξετάστηκε στην αρχή σαν αντιμικροβιακό-αντιμυκητιασικό, αλλά η έρευνα σταμάτησε όταν παρατηρήθηκε ότι προκαλεί ανοσοκαταστολή. Ετσι, λόγω αυτής της ιδιότητας χορηγείται σε ασθενείς για την πρόληψη απόρριψης των μεταμοσχευμένων οργάνων και σε ασθενείς προκειμένου να διατηρηθούν οι στεφανιαίες αρτηρίες ανοιχτές. Επίσης, είναι ακόμη υπό δοκιμή ως πιθανή θεραπεία για τον καρκίνο.


Αυτό που επιχειρεί η συγκεκριμένη μελέτη είναι να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι είναι δυνατό να δημιουργηθούν νέα φάρμακα, τα οποία θα μπορούν να παρέχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο καιρός είναι αυτός που θα επιβεβαιώσει είτε θα διαψεύσει τα συγκεκριμένα ευρήματα. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να περιμένουμε. Στο μεταξύ το φάρμακο παράγεται σήμερα συνθετικά










Καλό χειμώνα με πολλές ελπίδες!

24/7/09

γι αυτούς που φεύγουν



Αρκετά προβληματιστήκαμε! Πάρτε τα κουβαδάκια σας και χαρείτε ολίγες μέρες διακοπών. Το Ιστολόγιο του φαρμάκου που έχει αισίως κλήσει 6 μήνες ζωής, σας ευχεται να περάσετε ενα καλό καλοκαίρι και να ξεκουραστείτε.



Τή φωτογραφία μου την έστειλε ο φίλος αναγνώστης Ηλιογράφος τον οποίο και ευχαριστώ θερμά. Οσοι δεν τα καταφέρετε, περάστε μια βόλτα απο την ιστοσελίδα του είναι ακρως απολαυστική.



Α! Και να έρθετε όλοι πίσω, και καλύτεροι, δυνατότεροι και πιο ευτυχισμένοι.






22/7/09

Ο κατα φαντασίαν ασθενής του Μπέζου


Πριν σας γράψω το παραμικρό θα ήθελα να κάνω τις απαραίτητες δηλώσεις:
  • Δεν γνωρίζω τον κύριο Μπέζο προσωπικά ουτε και κάποιον απο τους επαγγελματίες ή τους ατζέντες με τους οποίους συνεργάζεται.


  • Δεν είμαι κριτικός βιβλίων, θεατρικών παραστάσεων και κινηματογραφικών ταινιών


  • Δεν ασχολούμαι με διαφημίσεις των παραπάνω


  • Είμαι πολύ "μικρός" για να κρίνω τον Μολιέρο


Πάμε τώρα στο ζουμί:Επειδή όπως έχετε καταλάβει ασχολούμαι πολύ με την ιστορία του φαρμάκου, εχω στην βιβλιοθήκη μου τον "κατα φαντασίαν ασθενή του Μολιέρου.

Θεωρω το έργο εξαιρετικό. Ο Μολιέρος καυτηριάζει τη στάση των ιατρών της εποχής του, αλλά και των ασθενών της εποχής του, θέτοντας ένα ζήτημα εαν αξίζει ο ασθενής να συμμορφώνεται στις εντολές του ιατρού του. Βάζει ένα δευτερο ζήτημα για τους φαρμακοποιούς οι οποίοι είναι οι "τυπικοί συννένοχοι" της εντολής του ιατρού, αποκομίζοντας άμεσσο ώφελος απο τη συνταγογράφηση του.

Κοιτώντας το έργο απο μια σύγχρονη επιστημονικη σκοπιά θα έβγαζε κανείς με μια πρώτη ματιά το επιπόλαιο συμπέρασμα ότι ο Μολλιέρος ήταν άδικος ως προς τη στάση του απένναντι στους υγειονομικούς επιστήμονες. Και τούτο γιατί διαβάζοντας το έργο βλέπουμε πόσο χλευάζει τις αγωγές των ιατρών της εποχής οι οποίες συνίσταντο στην χορήγηση.....κλίσματος δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Κι εκεί που δεν επιανε το κλύσμα επιανε η αφαίμαξη. Προσπαθώντας να υπερασπιστώ τις επιστήμες της υγείας θα μπορούσα να πώ ότι αυτά ήξεραν οι άνθρωποι αυτά έπραταν, κι αυτά χορηγούσαν. Εαν ο Μολλιέρος ζούσε σήμερα, σίγουρα δεν θα έγραφε αυτά τα πράγματα διότι η Φαρμακευτική και η Ιατρική έχουν κάνει αλματώδη πρόοδο. Ετσι θα ευλογούσα τα γένια μου και θα φύλαγα τα ρούχα μου για να μου μείνουν τα μισά.

Πόσο λάθος έχει η σκέψη μου αυτή.....Διαβάζοντας το έργο πιο προσεκτικά θα παρατηρήσει κανείς ότι δεν έχει σημασία η αγωγή που λαμβάνει ο ασθενής (ούτως ή άλλως κατα το Μολλιέρο άχρηστη είναι) αλλά το πόσο ανθρωπος είναι ο υγειονομικός επιστήμονας. Με αλλα λόγια ο Μολλιέρος εξετάζει το εαν πραγματικα ο ιατρός και ο φαρμακοποιός αγαπάνε το συνάνθρωπο τους, το δείχνουν έμπρακτα σε αυτόν και ενδιαφέρονται πραγματικά για την ίαση της νόσου του. Και ο Μολλιέρος μας λέει ότι κανείς τους δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τον ασθενή. Για του λόγου το αληθές σας παραπέμπω στο κείμενο:



......δουλειά σας είναι να παίρνετε την πρηρωμή σας και να τους γράφετε φάρμακα....Εμεις είμαστε απλώς υποχρεωμένοι να νοσηλεύουμε τους ασθενείς εντός των τύπων....


Οχι δεν θα το κάνω μελό. Ο καθένας ξέρει πως θα έπρεπε να γίνεται η δουλεια του υγειονομικού επιστήμονα με τρόπο ηθικό, δεν θέλω να επαναλάβω σωστά πράγματα μεν, χιλιοειπωμένα, και για πολιτικούς λόγους μη πραγματοποιήσημα. Θέλω να σταθώ στη στάση του ασθενή. Ο οποίος ανακουφιζόταν με το να συμμορφώνεται στις εντολές κάποιου που τον επεισε ότι δήθεν νοιάζεται γι αυτόν. Και ο ήρωας του Μολλιέρου είχε τόση ανάγκη να νοιαστεί κάποιος γι αυτόν, που έγινε αρρωστος χωρίς να πάσχει απο κάποια νόσο: Εγινε ένας κατα φαντασίαν ασθενής. Και η συμμόρφωση του στις εντολές του αυταρχικού αφέντη-θεράποντα γιατρού του ήταν η καθημερινή του πίστη και προσευχή. Η κόλαση του φαινόταν πιο ευκολο ταξίδι απο τη μη συμμόρφωση.
Ο Μολιέρος-δεν ξέρω εαν το είχε συλλάβει-έδωσε στο έργο αυτό τη διαφορά μεταξύ της νόσου της ασθένειας και της αρρώστιας:
  • νόσος είναι η στατιστικά υψηλή αποκλιση απο το φυσιολογικό όπως πιστοποιείται μέσα απο κλινικές και εργαστηριακές εξετάσεις
  • ασθένεια είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος τη νόσο του
  • αρρώστεια είναι η ασθένεια που δεν προκαλεί συμπτώματα με την προυπόθεση ότι ο ασθενής λαμβάνει συνέχεια τα φάρμακα του συμμορφούμενος στις εντολές του ιατρού.

Κι αν υπάρχει λάθος; Εαν η διάγνωση είναι λάθος; εαν το φάρμακο είναι λάθος;Εαν η επιστήμη του σήμερα είναι ένα λάθος; Κι αν όλα αυτά είναι λάθη γιατί ο ασθενής φαίνεταιο να πηγαίνει καλύτερα; Εκεί ο Μολλιέρος συνάντησε -κατά λάθος-το placebo!Εκεί ομως που ο Μολλιέρος σίγουρα δεν έκανε λάθος είναι στο ερώτημα που θέτει : Ο υγειονομοκός επιστήμονας αγαπάει τον άνθρωπο ή το κέρδος απο τη δουλειά του; Ετσι, θέτει τα θεμελια της διαφοράς μεταξύ το σκοπου του υγειονομικού επαγγέλματος (η προσφορα στον άνθρωπο μέσω της θεραπείας των πραγματικών του νόσων και της διαχείρησης της ασθένειας του) απο το στόχο του επαγγέλματος που είναι ο βιοπορισμός.

Το εργο αυτό είχα την ευακαιρία να το δώ στο Ηρώδειο απο το κο Μπέζο και την παρέα του. Εχω μόνο τούτο να του πώ:

Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ ΙΑ !!!!!!!

Και τούτο για τους ακόλουθους λόγους:

  • Πειραξε το κείμενο του 1600 κάτι όσο έπρεπε για να το κάνει σύγχρονο χωρίς να φτάσει στις γελιοτητες που γίνονται με τον Αριστοφάνη. Μεχρι και ομοιοπαθητική έβαλε μέσα!
  • Υποδήθηκε εκπληκτικά το ρόλο του, όπως και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί
  • απόδωσε τις έννοιες όπως έπρεπε έτσι που να γίνουν κατανοητές και να προκαλέσουν αφθονο μεν διδακτικου χαρακτήρα δε γέλιο σε όλους

Εαν υπάρχει κάτι που δεν με ξετρέλανε αυτό είναι τα σκηνικά. Ισως όμως αυτό να ισχύει επειδή......(νομίζω ότι) δεν είμαι (ακόμα)........ άρρωστος!!!!!!

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να δείτε την παράσταση!!!!!

17/7/09

Ετσι κάνουν όλες




Σας έγραφα το χειμώνα για την Ιστορία της εικονικής θεραπείας, την Ιστορία του Placebo. Εαν θελετε να ξαναδιαβάσετε την ανάρτηση αυτή κάντε μια βόλτα στο http://emitak.blogspot.com/2009/03/placebo.html. Σήμερα λέω να δούμε μουσικά το θέμα. Σας αρέσουν οι όπερες; Είται μου απαντήσετε ναι, είται μου απαντήσετε όχι, σας προτείνω, εαν σας αρέσει η ιστορία του φαρμάκου να δείτε την Οπερα του Μότσαρτ Cosi fan tutte (Ετσι κάνουν όλες). Οχι! Μη με βάλετε να σας γράψω ότι ο Μότσαρτ΄ήταν μια μουσική ιδιοφυία η οποία κλπ κλπ. Δεν είμαι ειδικός στις όπερες. Εκείνο που ξέρω, είναι ότι ο Μότσαρτ είχε ένα φίλο τον Dr Messmer που επαγγέλετο .......μαγνητιστής. Είχε την ιδιότητα δηλαδή, να πλησιάζει ένα μαγνήτη στον ασθενή και με τον τρόπο αυτό να το θεραπευει απο πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν! Ηταν τέτοια η επιρροή του Messmer στον Mozart, που στην όπερα αυτή βάζει τους μαγνητιστές να θεραπεύουν! Παρακολουθήστε την πλοκή των γεγονότων στο πρώτο μέρος της όπερας, πριν φτάσουμε στο "ψητό":


........Σε ένα καφενείο της Νάπολης δύο νεαροί αξιωματικοί, ο Γκουλιέλμο και ο Φερράντο, περηφανεύονται για την ομορφιά και την αφοσίωση των αγαπημένων τους, Φιορντιλίτζι και Ντοραμπέλλα . Ο Ντον Αλφόνσο, ένας γερο-φιλόσοφος, διαφωνεί μαζί τους και ισχυρίζεται με βεβαιότητα πως η πίστη των γυναικών είναι ανύπαρκτη. Την παρομοιάζει με φοίνικα. Το πουλί που όλοι γνωρίζουν πως υπάρχει, αλλά κανείς ποτέ δεν έχει δει . Η συζήτηση των ανδρών καταλήγει σε φιλονικία και ο Ντον Αλφόνσο τους προκαλεί να βάλουν στοίχημα για εκατό τσεκίνια πως αν κάνουν ό,τι τους πει, θα τους αποδείξει μέσα σε μία μόνο ημέρα ότι οι αγαπημένες τους είναι σαν όλες τις άλλες γυναίκες. Οι δύο νεαροί δέχονται πρόθυμα τους όρους. Σίγουροι για τη νίκη τους φαντάζονται ήδη πώς θα ξοδέψουν τα χρήματα που θα κερδίσουν .


Η Φιορντιλίτζι και η Ντοραμπέλλα, αδελφές από τη Φερράρα, περιμένουν σε έναν παραθαλάσσιο κήπο τους αγαπημένους τους. Κοιτάζουν με λατρεία τα πορτρέτα τους στα μενταγιόν που κρέμονται από το λαιμό τους . Εκφράζουν τον έρωτά τους και γεμάτες ευτυχία ελπίζουν πως σύντομα θα παντρευτούν.


Το σχέδιο του Ντον Αλφόνσο μπαίνει σε εφαρμογή με τα άσχημα νέα που φέρνει στις δύο αδελφές: οι νεαροί αξιωματικοί κλήθηκαν να πολεμήσουν και πρέπει να φύγουν αμέσως . Ο Γκουλιέλμο και ο Φερράντο καταφτάνουν περίλυποι, φορώντας στολές εκστρατείας . Ένα πλοίο φτάνει στην ακτή για να παραλάβει τους στρατιώτες. Καθώς οι ερωτευμένοι αποχαιρετούν ο ένας τον άλλο, ο Ντον Αλφόνσο τους παροτρύνει να βιαστούν. Οι άντρες επιβιβάζονται και οι γυναίκες τους παρακαλούν να τους γράφουν κάθε μέρα, ενώ ο Ντον Αλφόνσο με δυσκολία κρατάει τα γέλια του




Η Ντοραμπέλλα, η Φιορντιλίτζι και ο Ντον Αλφόνσο βλέπουν το πλοίο να απομακρύνεται και τους εύχονται καλό ταξίδι . Μένοντας μόνος, ο Ντον Αλφόνσο δείχνει ευχαριστημένος από την εξέλιξη των γεγονότων και λυπάται τους άντρες για την εμπιστοσύνη τους στον έρωτα των γυναικών.



Η Ντεσπίνα, καμαριέρα των δύο κοριτσιών, κάνει παράπονα για τη δουλειά της ενώ μεταφέρει το δίσκο με το πρωινό στο δωμάτιό τους. Τη στιγμή που ανακοινώνει στις κυρίες της πως το πρωινό είναι έτοιμο, εκείνες ορμούν μέσα, απελπισμένες για την επιστράτευση των μνηστήρων τους. Η Ντοραμπέλλα περιγράφει τον πόνο της ενώ η Ντεσπίνα ατάραχη, τις συμβουλεύει να βρουν σύντομα άλλους, παρά να πεθάνουν από στεναχώρια. Εκφράζει με ξενοιασιά τη δική της φιλοσοφία για τον έρωτα, πως άλλωστε και οι άντρες τα ίδια κάνουν .




Ο Ντον Αλφόσνο καταστρώνει το επόμενο στάδιο του σχεδίου του, βάζοντας και τη Ντεσπίνα στο παιχνίδι. Εκείνη δέχεται με χαρά αφού πρόκειται να αμειφθεί. Της ζητά να παρουσιάσει στις κυρίες της δύο νέους, στην ουσία τον Γκουλιέλμο και το Φερράντο μεταμφιεσμένους, με σκοπό να τις ‘’παρηγορήσουν’’. Οι άντρες μπαίνουν μεταμφιεσμένοι με στολές Αλβανών ευγενών. Ο Ντον Αλφόνσο τους συστήνει στην Ντεσπίνα που δεν τους αναγνωρίζει και σε λίγο καταφτάνουν η Ντοραμπέλλα και η Φιορντιλίτζι ενοχλημένες από τη φασαρία . Οι ξένοι εκφράζουν τον έρωτά τους για τις κοπέλες, φλερτάροντας ο καθένας την αρραβωνιαστικιά του άλλου, σύμφωνα με τις οδηγίες του Ντον Αλφόνσο. Εκείνες όμως, πολύ ενοχλημένες από την παρουσία τους, τους διώχνουν και η Φιορντιλίτζι παρομοιάζει την πίστη της με βράχο σε φουρτούνα . Παρόλο που ο Ντον Αλφόνσο τις παρακαλεί να φερθούν στους νέους με επιείκεια λέγοντας πως είναι φίλοι του, οι αδελφές ακλόνητες, παραμένουν πιστές στους απόντες μνηστήρες τους. Ο Γκουλιέλμο ικετεύει για λίγη σημασία αλλά εκείνες φεύγουν. Οι άντρες είναι ενθουσιασμένοι από την αντίδραση των αγαπημένων τους και θεωρούν πως έχουν κερδίσει το στοίχημα, αλλά ο Ντον Αλφόνσο τους θυμίζει πως ακόμη η μέρα δεν τελείωσε Ο Φερράντο εκφράζει το πάθος του για την Ντοραμπέλλα ακόμη μια φορά και αποχωρούν περιμένοντας νέες οδηγίες από τον Ντον Αλφόνσο.


Η Φιορντιλίτζι και η Ντοραμπέλλα θρηνούν στον κήπο τη μοίρα τους. Ξαφνικά εισβάλουν οι δύο "ξένοι" τρικλίζοντας. Απειλούν πως θα δώσουν τέλος στη ζωή τους αν οι νεαρές εξακολουθήσουν να αρνούνται τον έρωτά τους. Προσποιούνται πως πίνουν από ένα μπουκαλάκι αρσενικό και σωριάζονται μπροστά τους. Η Ντεσπίνα και ο Ντον Αλφόσνο τρέχουν να βρουν γιατρό, ενώ οι αδελφές αρχίζουν σιγά - σιγά να συγκινούνται. Η Ντεσπίνα ξαναμπαίνει, μεταμφιεσμένη σε γιατρό. Προσποιείται πως δίνει ζωή στους ετοιμοθάνατους χρησιμοποιώντας ένα μαγνήτη. Οι άντρες ανακτούν τις αισθήσεις τους και ζητούν ένα φιλί για να θεραπευτούν.






Καθώς η Φιορντιλίτζι και η Ντοραμπέλλα συγκινούνται από τα ερωτόλογα, οι δύο νέοι αρχίζουν πια να ανησυχούν για την πίστη των αγαπημένων τους.



Αυτή τη σκηνή με τους μαγνητιστές να τη θυμάστε. Γιατί στην προεπαναστατική Γαλλία, οι φίλοι του Messmer είχαν κλέψει λεφτά απο κόσμο και κοσμάκη με τις τσαρλατάνικες θεωρίες τους. Γρήγορα οι ψύθιροι έφτασαν στα αυτιά του Λουδοβίκου 16ου ο οποίος ουτως ή άλλως μάλλον είχε μυριστεί ότι έρχεται...μπαρούτι, και σε μια προσπάθεια να δείξει στο πόπολο ότι το αφουκράζεται, εφτιαξε μια επιτροπή τριμελή για να επιλυθεί του ζητήματος. Η επιτροπή αυτή είχε την εξής σύσταση:


Πρόεδρος : Βενιαμίν Φραγκλίνος, φυσικός, πρέσβης της Αμερικής στη Γαλλία

Αντιπρόεδρος : Αντουάν Λαβουαζιέ, χημικός, γενικός έφορος του ταμείου του κράτους

Γραμματέας: Φρανσουα Γκυλοτίν, ιατρός, εφευρέτης της συσκευής αποκεφαλισμού


Η επιτροπή μάζεψε καμμια πεντακοσαριά ασθενείς στους οποίους εδεσε τα μάτια στο δάσος του Φωντενεμπλώ, για να μη βλέπουν. Στους μισούς απο αυτούς ο ερευνητής πλησίαζε τα χέρια του στον ασθενή, ενω στους άλλους μισους πλησίασε ενα μαγνήτη. Με άλλα λόγια, εγινε μια κλινική μελέτη με απλή τυφλή τεχνική.


Οπως φαντάζεστε, δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά αναμεσα στις δυο ομάδες. Οταν ο βασιλιάς κάλεσε τον Φραγκλίνο να του ανακοινώσει τα αποτελέσματα της μελέτης, ο Φραγκλίνος είπε τότε την παροιμιώδη φράση :


My lord, it is only Placebo!


Εκτοτε η λέξη placebo έγινε συνωνυμο της εικονικής θεραπείας. Οι μουσικόφιλοι της ιστοσελίδας θα με ρωτήσετε τι απέγινε με την όπερα του Mozart που πολύ πιθανόν γράφτηκε για να υποστηριχθεί ο φίλος του ο Messmer. Στην αρχή είχε χλιαρή υποδοχή. Πολύ μετα το θάνατο του, και κυρίως όμως στον 20ο αιώνα πήρε τη θέση που της αξίζει. Δυστυχώς όμως, τωρα τελευταία έχει αρχίσει και παραποιείται. Πολλοί απο αυτούς που την "ανεβάζουν" μη γνωρίζοντας την ιστορία των μαγνητιστών ή σε μια προσπάθεια τους να εκσυγχρονήσουν το νόημα της όπερας, αντικαθιστούν τους μαγνήτες με μια δηθεν σύγχρονη Ιατρική συσκευή. Να και μια φωτογραφία για την απόδειξη του αληθούς.



Οπότε εαν θέλετε να αγοράσετε το έργο αυτό για να το έχετε στη συλλογή σας, να προσέχετε τις...generic εκτελέσεις της!

14/7/09

Το υπακτικό της Μυκόνου



Ο Ηλίας Ψ., 53 αποτελεί αναμφισβήτητα μια τηλεοπτική persona. Δαπανά ατελείωτες ώρες τόσο στα στούντιο όσο και στις δημόσιες σχέσεις του. Με τους γιατρούς δεν τα πάει καλά, εκτός κι αν πρόκειται για τον πλαστικό χειρουργό του. Για όλους τους άλλους έχει μια μόνιμη απάντηση: Γυμναστική, υγιεινή διατροφή, και party στη Μύκονο.

Το τελευταίο διάστημα ο Ηλίας «δεν ένιωθε καλά». Άρχισε να βαριέται το γυμναστήριο γιατί κουραζόταν εύκολα. Σαν να ψιλοπάχυνε κιόλας. Άρχισε να κάνει γκάφες μπροστά στον τηλεοπτικό φακό γιατί ξέχναγε εύκολα. Τα μάτια του ήταν μόνιμα πρησμένα . Το δέρμα του ήταν ξηρό. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τον έπιασε ….δυσκοιλιότητα! Για το αίσθημα κόπωσης που έφτανε στο σημείο να τον κάνει να γέρνει το κεφάλι και να συσπά νευρικά τα βλέφαρά του ήθελε να επισκεφτεί τον ιατρό του αλλά οι καταραμένοι παπαράτσι βρίσκονταν παντού. Έτσι, έστειλε «το παιδί για όλες τις δουλειές» να του φέρει από το φαρμακείο «κάτι για τη δυσκοιλιότητα, και κάτι για την αφηρημάδα»

Ο φαρμακοποιός αυτός όμως είχε την εξής ιδιαιτερότητα. Δεν χορηγούσε ποτέ φάρμακα και συμβουλές για λογαριασμό τρίτων. Και επειδή του Ηλία του αρέσουν οι «ζόρικοι» αποφάσισε να επισκεφθεί ο ίδιος τον ιδιόρρυθμο αυτό φαρμακοποιό. Του τα είπε όλα και του έταξε τα πάντα για ένα Dulcolax® Για τα υπόλοιπα θα μιλούσε με τον ψυχαναλυτή του. Ας του έβρισκε κάποιος λύση στη δυσκοιλιότητα του!

Ο φαρμακοποιός τον άκουσε πολύ προσεκτικά, και του πρότεινε την καλύτερη λύση: Να αφήσει τα υπακτικά, και να κάνει ένα party στη Μύκονο στο οποίο θα προσκαλέσει τον ενδοκρινολόγο του νησιού. Μόνο αυτός θα κάνει τον Ηλία να του φύγει η δυσκοιλιότητα. Με ποιο τρόπο;



Απάντηση


Ο κύριος Ηλίας Ψ. εμφανίζει τα κλασσικά συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού. Στους ασθενείς αυτούς, όπως και στους ασθενείς με υπερπαραθυρεοειδισμό, η έντονη δυσκοιλιότητα αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα συμπτώματα. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που θα έκανε ο ενδοκρινολόγος είναι να χορηγήσει στον ασθενή ορμόνες του θυρεοειδή μετά απο τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις.
Ο ρόλος του φαρμακοποιού είναι τεράστιος όχι μόνο στην άμεση ανακούφιση, αλλά και στην έγκαιρη αποφυγή της απόκρυψης (masking) των συμπτωμάτων. Για το λόγο αυτό να ρωτάτε πάντα τον πελάτη σας εάν το φάρμακο που σας ζητά να του χορηγήσετε απευθύνεται στον ίδιο ή σε κάποιον άλλον. Θα ήταν καλό να μη χορηγείτε φάρμακα…υπέρ τρίτων.

9/7/09

Φέρτε μου ενα καρδιολόγο, να μου αλλάξει την καρδιά


Η αξέχαστη τραγουδίστρια Βούλα Πάλλα (1929-1980) τραγούδησε έντεχνο, λαϊκό και δημοτικό τραγούδι. Πολλά τραγούδια της έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αγαπήθηκαν από το κοινό. Τη μεγαλύτερη επιτυχία τη γνώρισε όταν τραγούδησε με ελληνικούς στίχους ινδικά τραγούδια του Bollywood, της Ινδικής κινηματογραφικής βιομηχανίας που άνθισε στη Βομβάη. Οι ταινίες αυτές χαρακτηρίζονται από λεπτομερή απεικόνιση της καθημερινής ζωής με τραγούδια, πολλά από τα οποία αποδόθηκαν στα ελληνικά, από τη Βούλα.


Ένα από αυτά τα τραγούδια, το φέρτε μου έναν καρδιολόγο, να μου αλλάξει την καρδιά, σιγοψιθύριζε η Ευαγγελία Γ., 55 χρονών, ταξιθέτρια, στο φαρμακοποιό της κάθε φορά που της εκτελούσε τη συνταγή του γιατρού της με Digoxin®


Το τελευταίο διάστημα η Ευαγγελία το παράκανε στο τραγούδι όταν έμπαινε στο φαρμακείο. Κοιτούσε το φαρμακοποιό και του τραγουδούσε με νόημα. Κάποια στιγμή ο φαρμακοποιός που γνώριζε ότι η Βαγγελιώ ήταν μια ήσυχη γυναίκα, και η εμμονή της να τραγουδάει το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ήταν και τόσο…αναμενόμενη, την ρώτησε εάν όλα πάνε καλά.

-Σκέφτομαι να αλλάξω καρδιολόγο. Έχεις κανέναν καλό να μου προτείνεις; Γιατί το φάρμακο που μου έγραψε, το Digoxin®, δεν με «πιάνει». Έχω βαρεθεί να ασχολούμαι όλη τη μέρα με την καρδιά μου και την κοιλιά μου. Αυτά τα πίτουρα του διαιτολόγου με κάνουν «αλοιφή» . Τα παίρνω όμως μαζί με το χάπι μου γιατί φοβάμαι μήπως μου πειράξει το στομάχι.
Και τότε, ο φαρμακοποιός εν ψυχρώ της απάντησε: Κυρία Ευαγγελία μου, σας συνιστώ δυο πράγματα. Να συνεχίσετε να παίρνετε το φάρμακο σας, και να πείτε του διαιτολόγου σας ένα άλλο τραγούδι της Βούλλας Πάλλα: Το καρδιά μου καημένη πως βαστάς και δεν ραγίζεις με αυτά που μου συνιστά ο διαιτολόγος. Για να μην του πείτε κατάμουτρα ότι θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες!!!

Γιατί ο φαρμακοποιός ανακατεύτηκε με τα πίτουρα και όχι με το τραγούδι της Βούλας Πάλλα; Δεν φοβήθηκε μήπως τον φάνε κι αυτόν οι κότες;
Πριν απαντήσετε πατήστε εδώ:




Απάντηση

Ο φαρμακοποιός γνώριζε ότι η ταυτόχρονη λήψη διγοξίνης με τροφή πλούσια σε φυτικές ίνες μπορεί να οδηγήσει σε ελάττωση της απορρόφησης, γεγονός που προκαλεί ελάττωση των επιπέδων της στο αίμα. Έτσι, η καρδιοπαθής Ευαγγελία ήταν αρρύθμιστη. Ακόμα και σε «απλές παθήσεις» όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου, ο κάθε ασθενής αποτελεί μια διαφορετική περίπτωση αντιμετώπισης. Γι αυτό Και οι λειτουργοί της υγείας θα πρέπει να μη φοβούνται να ανακατευτούν ακόμα και με τα φαινομενικά «αθώα» πίτουρα…..

6/7/09

Στέλνοντας ένα δούρειο Ιππο στον Καρκίνο



Αυστραλοί ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα θεραπεία για τον καρκίνο που λειτουργεί περίπου όπως ο μυθικός δούρειος ίππος. Η νέα θεραπεία χρησιμοποιεί βακτηριδιακά διαφοροποιημένα νανοκύτταρα που εισέρχονται στον όγκο και τον απενεργοποιούν ώστε ακολούθως να εισβάλει στον όγκο ένα δεύτερο κύμα νανο -κυττάρων που τον καταστρέφει με χημειοθεραπεία.

Η θεραπεία "Δούρειος Ίππος" έχει τη δυνατότητα να στοχεύσει κατευθείαν στα καρκινικά κύτταρα με φάρμακα χημειοθεραπείας, διαφέροντας σ' αυτό το σημείο από τις υπάρχουσες θεραπείες οι οποίες επιτίθενται εξίσου σε καρκινικά και υγιή κύτταρα του οργανισμού.

Η Dr. Jennifer MacDiarmid και ο Dr. Himanshu Bramhbhat, ιδρυτές της εταιρείας EnGenelC Pty, που ανέπτυξε τη νέα αυτή μέθοδο καταπολέμησης του καρκίνου, δήλωσαν πως έχουν καταφέρει να πετύχουν 100% βιωσιμότητα σε ποντίκια με ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα μέσα στα τελευταία δύο χρόνια.

Οι κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους θα αρχίσουν άμεσα στο Peter MacCullum Cancer Center του Royal Melbourne Hospital και στο Austin του Πανεπιστημίου της Melbourne.

Η θεραπεία που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Nature Biotechnology περιγράφει πως τα νανο-κύτταρα που ονομάζονται EDVs προσαρμόζονται πάνω στον όγκο και ξεκινούν επίθεση. Το πρώτο κύμα νανο-κυττάρων απελευθερώνει μόρια ριβονουκλεϊκού οξέως, το αποκαλούμενο και siRNA, τα οποία σταματούν την παραγωγή πρωτεϊνών που κάνουν το καρκινικό κύτταρο ανθεκτικό στη χημειοθεραπεία. Στη συνέχεια το δεύτερο κύμα νανο-κυττάρων γίνεται δεχτό πλέον από το καρκινικό κύτταρο και το σκοτώνει με χημειοθεραπεία.

"Η ομορφιά στα EDVs είναι πως λειτουργούν ακριβώς σαν τον "Δούρειο Ίππο". Φτάνουν στις "πυλες" του καρκινικού κυττάρου και πάντα τους επιτρέπεται η πρόσβαση μέσα σε αυτό", δήλωσε η Dr. MacDiarmid και πρόσθεσε, "παίζουμε το τυχοδιωκτικό παιχνίδι των καρκινικών κυττάρων επί ίσοις όροις. Βρήκαν τον τρόπο να γίνονται ανθεκτικά στη χημειοθεραπεία κι εμείς βρήκαμε τον τρόπο να κλείσουμε τον "διακόπτη" που δημιούργησαν".

Η δημοσίευση της θεραπείας αναφέρει επιπλέον πως τα νανο-κύτταρα δεν προκάλεσαν παρενέργειες ή θάνατο σε κανένα από τα ποντίκια των κλινικών μελετών παρά τη διαρκή δοσολογία.

"Η θεραπεία μας δεν επηρεάζει τα υγιή κύτταρα και είναι εφαρμόσιμη σε πολλούς από τους συνήθεις τύπους καρκίνου. Η ελπίδα μας είναι πως η καλοήθης φύση των EDVs θα βοηθήσει πολλούς καρκινοπαθείς να συνεχίσουν τη ζωή τους και να μπορούν να λειτουργούν πλήρως χρησιμοποιώντας θεραπεία που δεν θα τους υποχρεώνει να νοσηλευτούν", δήλωσε επ' αυτού
η Dr. MacDiarmid.


πηγή: Proton Newsletter τ.242

29/6/09

Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος






Κύριες, δεσποινίδες και μύριοι, καλησπέρα σας !

Είμαι ένα λευκό κρυσταλλικό σώμα , που κατάφερα να αποκτήσω ένα ονοματεπώνυμο μόνο και μόνο επειδή οι γονείς μου ήταν από καλές οικογένειες, τις οικογένειες των Μετάλλων και των Αλογόνων. Έχω λοιπόν ονοματεπώνυμο. Ονομάζομαι Χλωριούχο Νάτριο.


Το όνομα μου δεν μου αρέσει καθόλου. Όταν με αφήνουν μόνο μου, κοιτάω με ζήλια τα παιδάκια, των πλουσίων που τους έχουν δώσει ευγενικά ονόματα , όπως Ασπιρίνη, Πενικιλίνη, Κορτιζόνη…. Αν είσαι πλούσιος, τότε βρίσκεσαι στην πρώτη θέση-πίστα των πάγκων ενός εργαστηρίου. Σε πάνε και σε φέρνουνε σαν πασά ! Σε ακουμπάνε με γάντια για να μην μαγαριστείς από τα χέρια κανενός. Σε κοιμίζουν σε παχύ και σκοτεινό μπουκάλι για να μην σε ξυπνήσει ο ήλιος. Στην τάπα του μπουκαλιού σου βάζουν ένα φελλό –πάντα πίστευα ότι οι φελλοί έχουν λόγο για να υπάρχουν – που τον πληρώνουν με 30 γραμμάρια silica gel για να σε προσέχει μήπως και αρρωστήσεις από υγρασία. Όταν έρθει ο Αναλυτικός παιδοχημικός σε βάζουν στην καλύτερη ζυγαριά και δείχνουν το βάρος σου με τέσσερα δεκαδικά ψηφία! Σου κάνουν όλα τα «εμβόλια» για να απαλλαχθείς από οποιοδήποτε παρακατιανό από πάνω σου με ευλαβική χρονική ακρίβεια. Πρώτο έρχεται το «εμβόλιο» της εκχύλισης, μετά της απόσταξης, μετά της εξάχνωσης, μετά….δεν ξέρω και εγώ τι άλλο σου κάνουν για να είσαι πάντα ο καθαρός, ο ακριβός, ο πραγματικός πρίγκιπας του πάγκου!

Εγώ δεν έχω ευγενικό όνομα . Ποτέ δεν έχουν λεφτά για μένα για φελλούς και γκουβερνάντες. Πλαστικό πώμα και πολύ μου πάει. Εάν μπει μέσα υγρασία, τότε με βγάζουν από το κουτί, με πετάνε σε ένα νιπτήρα και ρίχνουν νερό επάνω μου. Και τότε, εμφανίζεται πάλι ο πατέρας μου το Νάτριο και η μητέρα μου το Χλώριο, και τσακώνονται μπροστά μου για το ποιος έφταιγε για το ότι βρίσκονται σε διάσταση. Είναι και οι δυο τους χαζοί. Τόσα χρόνια τσακωμών, και ακόμα να καταλάβουν ότι ο μόνος που φταίει για τη διάσταση τους είναι το νερό. Αυτό, που είναι έτοιμο να με διαλύσει την ώρα που εκείνοι τσακώνονται.....

-«Άχρηστε! Νόμιζες βρε ότι με το ένα ψωροηλεκτρόνιο που μου χάρισες θα με κάνεις ευτυχισμένη ;»

- Γιατί άσχημα σου πήγε ; Και τι ζωή κατάλαβα από σένα ; Μόλις δεις λίγο ηλεκτρικό ρεύμα, τρέχεις σαν την ψωμολυσάρα στην Άνοδο, και εκεί γίνεσαι αμέσως αέριο και φεύγεις ! Και από τότε που σε βάλανε να αποστειρώνεις το νερό, μου περνιέσαι και για φάρμακο- τρομάρα σου !


- Βρε δεν πας να ηλετρολυθείς λέω ‘γω; Σιγά μην κάθομαι σαν κι εσένα τον τεμπέλη στην Κάθοδο! Και μη μου κάνεις εμένα την αθώα περιστερά, γιατί όλοι ξέρουνε ότι πας εκεί, στην κάθοδο, για να βρεις το οξυγόνο, και τότε παίζεις μέχρι να σκάσεις!. Και να 'ταν και καμιά όμορφη, να πω χαλάλι! Αλλά με το οξυγόνο βρε; Αυτήν την κεραμιδόγατα; Αυτήν την άχρωμη, την άοσμη, την άγευστη ; Μωρέ καλά κάνουν και σε μπουζουριάζουν σε πετρέλαιο!






Με αυτούς τους καυγάδες μεγάλωσα. Κάποτε κι εγώ, αποφάσισα να πάρω των ομματιών μου γιατί δεν άντεχα να τους ακούω πια. Οι χημικοί ποτέ δεν με αγάπησαν. Θυμάμαι, μια φορά, στην προσπάθεια μου να αναγνωριστώ κι εγώ λιγάκι, τους έκανα μια πλάκα. Ρούφηξα λίγο νερό από το πλαστικό πώμα που ανοίγανε και κλείνανε με περιφρόνηση, το απορρόφησα στο εσωτερικό μου, και όταν σκλήρυνα , έμοιαζα με χιονάνθρωπο. Όταν ο χημικός ξανάνοιξε το κουτί μου, με είδε να καμώνομαι για την ομορφιά και την ιδιόρρυθμη γεύση μου που θύμιζε θάλασσα. Και τότε, καμαρώνοντας σαν το παγώνι, του είπα. «Είμαι το χλωριούχο νάτριο, το παιδί του Νατρίου, και του Χλωρίου! Είμαι αναντικατάστατο! Θα με βάλεις λοιπόν τώρα στις καλύτερες θέσεις του πάγκου σου ;»







Ο χημικός στην αρχή κοντοστάθηκε, και με κοίταξε. Αυτό το βλέμμα το γνώριζα καλά. Είναι αυτό που μου δείχνουν όταν ετοιμάζονται να με πετάξουν σε κανένα νιπτήρα η σε κανένα καλάθι των σκουπιδιών μαζί με το κουτί μου. Ούτε αυτό δεν καταδέχονται να κρατήσουν. Στην συνέχεια άρχισε να γελάει τόσο περιπαιχτικά , που έγινα ράκος. Μετά από πολύ ώρα, σαν χόρτασε από γέλιο, έφυγε από δίπλα μου. Ξαναγύρισε μετά από δέκα λεπτά με δέκα λευκά κουτιά. Χμ! μοιάζανε με το δικό μου……Ακούμπησε το πρώτο κουτί δίπλα μου. Μου έκανε νεύμα να διαβάσω την ετικέτα του, κι εγώ κοίταξα με περιέργεια. Η ετικέτα έγραφε: άλας ! Μου φέρνει το δεύτερο κουτί δίπλα μου, και μου κάνει νεύμα να ξαναδώ την ετικέτα του. Ξανά άλας . Άλλες οκτώ φορές μου το έκανε αυτό. Όλες οι ετικέτες έγραφαν άλας.
-Λυπάμαι αλάτι , αλλά δεν είσαι ούτε δυσεύρετο ούτε αναντικατάστατο. Όλα αυτά εδώ που βλέπεις ανήκουν στην ίδια κατηγορία, στα άλατα . Εάν ξέρεις να φτιάχνεις ένα , τότε μπορείς να τα φτιάχνεις όλα. Και μη μου λες για τους ευγενικούς γονείς σου, γιατί ζούμε στην εποχή της Γαλλικής επανάστασης και οι ευγενείς προς το παρόν δεν έχουν σημασία. Μπορούμε να σε φτιάχνουμε κατά βούληση, αρκεί να έχουμε στο εργαστήριο οξύ και βάση. Ανακατεύοντας τα , φτιάχνουμε άλας και νερό. Πάψε λοιπόν να κατηγορείς τους γονείς σου. Δεν φταίνε αυτοί, όπως νομίζεις. Είναι καλά και χρήσιμα άτομα. Εσύ είσαι που θέλεις κάψιμο!



Θύμωσα. Κοίταξα τον χημικό με το πιο βλοσυρό βλέμμα που μπορούσα να έχω, και άρχισα το παραλήρημα: « Χημικοί , φονιάδες των αλάτων ! Μας φτιάχνετε ταυτόχρονα με το νερό που μας διαλύει για να μας έχετε πάντα στην άκρη του πάγκου σας χωρίς να μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα. Έξω οι νιπτήρες του θανάτου! Κάψε με αν είσαι Χημικός ! Προτιμώ το θάνατο από την ατίμωση ! Κάψε με σου λέω! Εάν αυτά τα άλατα θέλουν να είναι παρακατιανά , εγώ δεν θέλω. Ξέρεις κάτι Χημικέ ; Από την ζωή των ανθρώπων έμαθα ότι υπάρχουν δυο κατηγόριες από δαύτους. Οι ακραίοι και οι μεσαίοι. Οι πρώτοι, λέγονται έτσι γιατί κάνουν ακραία πράγματα. Εάν κερδίσουν, γίνονται οι ήρωες. Και τότε έρχονται οι μεσαίοι και τους ζητωκραυγάζουν, και τους επευφημούν και τους αντιγράφουν. Εάν όμως χάσουν, τότε λέγονται τυχοδιώκτες η τρελοί η απροσάρμοστοι . Και τότε έρχονται πάλι οι μεσαίοι και τους λοιδορούν. Ε, λοιπόν εγώ θέλω να ανήκω στους ακραίους κι ας χάσω γι αυτό. Κάψε με λοιπόν! Κάψε με σου λέω! Κάνε με παρανάλωμα του πυρρός!

Ο χημικός σάστισε. Με ξανάβαλε στο μπουκάλι και κουβαλώντας με, βγήκε από το εργαστήριο του στο δρόμο. Στα 100 μέτρα κοντοστάθηκε. Στο αριστερό μέρος του δρόμου υπήρχε το φαρμακείο του Νικολάου Leblanc. Μπήκε μέσα. Γύρισε προσεκτικά το κεφάλι του δεξιά και αριστερά μήπως και τον δει κανείς. Μόλις σιγουρεύτηκε , έβγαλε προσεκτικά το μπουκάλι που με είχε μέσα, και το έδωσε στον Leblanc.
-Πάρτο και μην πεις σε κανένα ότι στο έδωσα εγώ. Κατάστρεψε το όπως μπορείς. Εσείς οι φαρμακοποιοί όλα τα σφάζετε κι όλα τα μαχαιρώνετε! Προσπάθησε λοιπόν να δικαιολογήσεις την φήμη σας. Χαίρετε !





Ο Leblanc με κοίταξε με περιέργεια. Τα χέρια του είχαν περίεργο άγγιγμα. Με κοίταξε με το ύφος του καλού πατέρα που δεν ξέρει από καλά και κακά παιδιά. Ξέρει μόνο από παιδιά……
-Και πως σε λένε; Μου είπε μετά από κάποια ώρα εξονυχιστικής εξέτασης.
-Είμαι το χλωριούχο Νάτριο του Μετάλλου και του αλογόν…..
-Καλά, καλά. Μπάνιο σου 'χουν κάνει ποτέ ;”Εμβόλια” έχεις κάνει ;
-Δεν μπορώ να κάνω μπάνιο γιατί διαλύομαι. Και δεν μου 'χουν κάνει ποτέ “εμβόλια”, γιατί δεν τους ενδιαφέρει εάν χαθώ.
-Καλά, θα ξεκινήσουμε από το μπάνιο .
-Όπως νομίζετε κύριε Leblanc. Εξάλλου, τον δρόμο για το νιπτήρα τον ξέρω!
Ο Leblanc άνοιξε το πώμα του μπουκαλιού μου και το άφησε προσεκτικά στον πάγκο. Στη συνεχεία , με ακούμπησε με εκείνο το υπέροχο άγγιγμα του, και με έβαλε να ξαπλώσω σε ένα στρογγυλό χαρτί . Το ταξίδι μου άρχισε, μα ο νιπτήρας, δεν έλεγε να φανεί. Σε κάποια στιγμή, φτάσαμε στον απέναντι πάγκο. Και τότε παρατήρησα μια διαφανή, στρογγυλή συσκευή, που έμοιαζε με χύτρα. Βρε τους….Τι σκέφτονται !
-Εδώ θα θυσιαστώ κύριε Leblanc;
-Όχι. Εδώ θα κάνεις το μπανάκι σου για να καθαριστείς.
-Μα δεν βλέπω νερό.
-Ακριβώς! Δεν χρειάζεσαι νερό γιατί είσαι ήδη μούσκεμα. Αυτή η συσκευή λέγεται ξηραντήρας. Θα σου αφαιρέσει το νερό ενώ εσύ θα κάθεσαι ξάπλα, κι έτσι θα καθαριστείς. Μετά, θα σε εκχυλίσω, και θα σε ανακρυσταλλώσω, για να τελειώνουμε με τα “εμβόλια” σου κι έτσι, θα είσαι τελείως καθαρό.




-Γιατί τα κάνετε όλα αυτά κύριε Leblanc;
-Διότι όπως λέει κι ο χημικός, εμείς οι φαρμακοποιοί όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε ! Νομίζεις ότι αυτό είναι εύκολο ; Αν βάλεις ένα χημικό να παρατηρήσει για τέσσερις μέρες ένα άνθρωπο που πίνει στην αρχή ουίσκι με σόδα, μετά βερμούτ με σόδα, κατόπιν μπράντυ με σόδα και στο τέλος Μαρτίνι με σόδα, τότε θα ισχυριστεί ότι αυτό που τον μεθούσε ήταν η σόδα ! Αντίθετα, εμείς οι φαρμακοποιοί μιλάμε για χημεία παρατηρώντας ανθρώπους στον μπροστινό μας πάγκο, και δεν ξεροσταλιαζόμαστε μόνο στον πίσω πάγκο σαν τους χημικούς. Και σου ορκίζομαι ότι εγώ, ο άσημος Leblanc θα σε κάνω διάσημο και χρήσιμο . Έχω κι εγώ να κερδίσω από αυτήν την ιστορία . Το φαρμακείο χρειάζεται μια ανακαίνιση. Άσε που θα γίνω κι εγώ διάσημος γιατί θα μάθω τους χημικούς πώς να φτιάχνουν σόδα από εσένα, ! Όσο για σένα, θέλω να ξέρεις ότι κάποτε ήσουνα πολύ διάσημο. Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης , και ο Γαληνός, σε χρησιμοποιούσαν σαν αποχρεμπτικό, αποσυμφορητικό και καθαρτικό. Όλα με σένα τα ξεβουλώνανε δηλαδή! Οι Ρωμαίοι στρατιώτες πληρώνονταν με αλάτι , γι αυτο και οι Άγγλοι , με την λέξη salary που είναι παραφωνία του ονόματος σου , εννοούν το μισθό.



Τον μεσαίωνα, σε βρήκε αυτός ο αλχημιστής , ο Παράκελσος στα ούρα και αμέσως , σαν καλός φαρμακοποιός έφτιαξε πέντε έξι συνταγές που κάνανε τον κόσμο να κατουριέται στην κυριολεξία μόλις σε έπινε διαλυμένο σε νερό! Α, θυμάμαι κι έναν παλαβό φαρμακοποιό τον Βenini….. όχι, όχι Paulini λεγότανε, που δημοσίευσε ένα βιβλίο στο οποίο σε σύστηνε, μαζί με ό,τι φαρμακία του κατέβαινε στο κεφάλι, αλλά τον πήρανε με τις πέτρες τελικά.. Εκεί όμως που έδειξες την αξία σου ήτανε με τον Ναπολέοντα, τον Βοναπάρτη, που ηττήθηκε στη Ρωσία, (και) επειδή έλειπες από το την τροφή και άρα από το αίμα των στρατιωτών του, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κλείσουν οι πληγές τους . Γι αυτό και πέθαιναν…. Όταν μάθουν οι χημικοί ότι μπορείς να φτιάξεις σόδα, θα σε ξαναμελετήσουν από την αρχή, και θα ανακαλύψουν τα ιόντα, ενώ οι φαρμακολόγοι θα ανακαλύψουν την ομοιόσταση. Αυτοί πάλι, θα το πουν σε δυο Άγγλους Ιατρούς τους Lewis και Latta που με τη βοήθεια του αγνώστου φαρμακοποιού θα ανακαλύψουν το ισοτονικό σου διάλυμα (NaCl, 0.9%). Και τότε θα αποκτήσεις κι εσύ ένα ευγενικό όνομα: Φυσιολογικός ορρός.

Σε δοκιμάσαν αμέσως στην πανδημία της χολέρας που μάστισε την Ευρώπη του 190υ αιώνα και τότε τους έδειξες την πραγματική σου αξία. Στη συνέχεια, ο ταλαντούχος κύριος Ringer σε χρησιμοποίησε για να φτιάξει το γνωστό του διάλυμα. Εκεί πια, απο ταπεινό ασχημόπαπο έγινες ο κύκνος της φυσιολογίας.




- Κι εσείς οι φαρμακοποιοί που με περιμαζέψατε τι θα απογίνετε κύριε Leblanc;
- Εμείς θα χρησιμοποιούμε το αλάτι τόσο στον μπροστινό όσο και στον οπίσθιο πάγκο του φαρμακείου μας. Στον μπροστινό πάγκο λοιπόν θα σε μοσχοπουλάμε και θα σε μαλώνουμε όταν μας ανεβάζεις την πίεση! Στον πίσω πάγκο, θα μας βοηθάς να αποχωρήσουμε τις δυο φάσεις ενός γαλακτώματος . Όταν θα θέλουμε να μάθουμε τι κρύβει ένα γαλάκτωμα, θα του ρίχνουμε μπόλικο αλάτι, και τότε , οι φάσεις του θα διαχωρίζονται στην υδατική και στην λιπαρή. Μετά, θα στέλνουμε στον κολλητό τις φάσεις σε ξεχωριστά μπουκάλια, και θα τον ρωτάμε πως το κάνει, και πόσο κάνει !

26/6/09

O ζωγράφος της κορτιζόνης


Σας έγραφα τις προάλλες στην ιστορία της κορτιζόνης ότι υπήρχε ένας ζωγράφος, ο Raoul Dufy που κάποια στιγμή προσβλήθηκε απο αρθριτικά και δεν μπορούσε να ζωγραφίσει. Ο Dufy πήγε στην Αμερική, και ήταν ένα απο τα πρώτα άτομα που έλαβε κορτιζόνη. Η βελτίωση της κατάστασης του ήταν τόσο θεαματική που της αφιέρωσε το πρώτο απο τα έργα του που κατάφερε να ζωγραφήσει μετα την αγωγή του. Σε όποιο βιογραφικό κι αν ψάξετε στο διαδίκτυο η λεπτομέρεια αυτή αναφέρεται.

Ο φίλος γνωστός λοιμωξιολόγος και διευθυντης της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Νικαίας κος Θεόδωρος Πέππας, για τον οποίο......τι να την κάνεις τη wikipedia ταν έχεις αυτόν φίλο ή/και όταν επισκέπτεσαι το blog του -http://theopeppasblog.pblogs.gr-(εαν βέβαια δεν είστε Ολυμπιακοί........you are entering at your own risk!!!!) είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλει τον πίνακα του ζωγράφου τον οποίο και σας ανάρτησα. Θεόδωρε, ενα μεγάλο ευχαριστώ.



Καλό σαββατοκύριακο!

24/6/09

Χαλκός κατά μικροβίων


Ερευνα σε γερμανικό νοσοκομείο κατέδειξε ότι η χρήση χαλκού στο νοσοκομείο σε υλικά οπως πχ τα πόμολα της πόρτας μπορεί να οδηγήσει σε ελάττωση των νοσοκομειακών λοιμώξεων! Σας παραπέμπω αμέσως στο blog του φίλου δημοσιογράφου Φίλιππου Ζάχαρη, που είναι και ο αρχισυντάκτης της ιστορικής εφημερίδας Σκριπ.

Για να διαβάσετε το άρθρο, κάντε κλίκ εδώ : Space Empire: Χαλκός κατά μικροβίων



Να προσθέσω με τη σειρά μου δυο ενδιαφέροντα στοιχεία:


  • Η χρήση του χαλκού με τη μορφή της γαλαζόπετρας στην καταπολέμηση μυκητιάσεων των φυτών είναι ευρέως γνωστή και οικολογικά αποδεκτή.


  • Εθνοφαρμακολογικές καταγραφές έχουν αναφέρει τη συνήθεια αρκετών χωρικών να αντιμετωπίζουν τον επιχείλιο έρπητα και άλλες έπιφανειακές λοιμώξεις τρίβονταας την πάσχουσα περιοχή σε μπρούτζινες επιφάνειες.

Η γερμανική μελέτη μπορεί σε συνδιασμό και με άλλες καλά σχεδιασμένες μελέτες να δώσει το αναγκαίο evidence της χρήσης παραγώγων χαλκού στην πρόληψη των λοιμώξεων. Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε πόμολα και βρύσες; Θα παρακαλούσα τους πιο ειδικούς αναγνώστες να μας εκθέσουν τη γνώμη τους!

23/6/09

Ο ρόλος του φαρμακοποιού στην ενημέρωση του ασθενή


Στην εποχή που προηγήθηκε της έλευσης των OTC, ο φαρμακοποιός γνώριζε την φαρμακευτική αγωγή που λάμβανε ο ασθενής, μέσω της εκτέλεσης της συνταγής του ιατρού. Ο ιατρός με τη βοήθεια του βιβλιαρίου υγείας μπορούσε να γνωρίζει σχεδόν τα πάντα σχετικά με την κατάσταση υγείας και τη φαρμακευτική αγωγή του πελάτη του. Με την έλευση όμως των OTC διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό: Ο πελάτης επισκέπτεται τον φαρμακοποιό ο οποίος καλείται να κρίνει εάν η κατάσταση του πελάτη του αποτελεί απειλή για την υγεία του και επομένως θα παραπέμψει το περιστατικό στον ιατρό, ή πρόκειται απλώς για μια προσωρινή δυσλειτουργία, στις παρυφές μεταξύ υγείας και νόσου, που θα αντιμετωπίσει με τη χρήση ενός OTC φαρμάκου. Η αλλαγή αυτή του σκηνικού, εχει άμεσες συνέπειες :
· Για το φαρμακοποιό ο οποίος θα πρέπει να ενισχύσει κατά πολύ την κρίση του με βάση γνωσιακά κριτήρια: Οι πελάτες του φαρμακείου χρεώνουν την αποτυχία της διαχείρισης της νόσου αλλά και της προτεινόμενης φαρμακευτικής αντιμετώπισης στον φαρμακοποιό και όχι στην παρασκευάστρια εταιρεία.
· Για τον ιατρό ο οποίος για πρώτη φορά δεν θα βλέπει-ξέρει απόλυτα το τι ακριβώς λαμβάνει ο ασθενής του από πλευράς φαρμακευτικής αγωγής, αφού τα OTC δεν δίνονται αναγκαστικά με συνταγή ιατρού, και δεν αναγράφονται στα βιβλιάρια υγείας του ασθενή.

Έτσι, ο φαρμακοποιός γίνεται στην κυριολεξία ο τοποτηρητής (gate keeper) της φαρμακευτικής αγωγής του ασθενή. Εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται σωστό και δίκαιο: Ο φαρμακοποιός είναι αναμφίβολα ο κατεξοχήν επιστήμονας με την ειδική και σφαιρική γνώση για το φάρμακο. Κι αυτό διότι εχει εκπαιδευτεί σε θέματα που αφορούν όχι μόνο την παρασκευή και κατασκευή του αλλά και με τις ασυμβασίες του, τις αλληλεπιδράσεις του , τις ανεπιθύμητες ενέργειες του, ακόμη και με τη φαρμακογεννετική του. Η εκπαίδευση επομένως που εχει λάβει, καθιστά ουσιαστικά τον φαρμακοποιό ως «μηχανικό φαρμάκων».
Η πραγματικότητα όμως των OTC ζητά από τον φαρμακοποιό να κατέχει εκτός από το ρόλο του «μηχανικού» και τον ρόλο του «οδηγού», γιατί σε εκείνον πέφτει το βάρος και της κρίσης για την κατάσταση του πελάτη και της συμβουλής που θα δώσει σε αυτόν. Τη δε συμβουλή, θα την δώσει σε ένα περιβάλλον διαφορετικό από αυτό που υπάρχει στο ιατρείο όπου κυριαρχεί το φαινόμενο της λευκής μπλούζας..
Πράγματι, ο ασθενής προσέρχεται στο φαρμακείο κάτω από διαφορετικές συνθήκες:

· Είτε είναι εντελώς ανυποψίαστος για το πρόβλημα του.
· Είτε είναι ευαισθητοποιημένος, και μάλιστα εχει πιθανώς δει κάποια διαφήμιση OTC φαρμάκου στα ΜΜΕ.
· Είτε είναι συνειδητοποιημένος και απλά θέλει να αποφύγει μια ενδεχόμενη ιατρική επίσκεψη.
· Είτε ισχύουν όλα τα παραπάνω αλλά εκφράζει σαφή προτίμηση στις ήπιες- φυσικές αλλά ταυτόχρονα εγκεκριμένες θεραπείες.

Η διαφήμιση από μόνη της δεν επιτυγχάνει το σκοπό της εάν η συχνότητα της δεν είναι επαρκής (share of mind) και το μήνυμα της δεν είναι ξεκάθαρο(product benefit). Ακόμη όμως κι αν ισχύουν οι δυο παραπάνω προϋποθέσεις, η διαφήμιση, που σκοπός της είναι να φέρει (νέους ή ήδη ικανοποιημένους) πελάτες μέχρι την πόρτα του φαρμακείου (awareness) δεν μπορεί από μόνη της να στηρίξει επαρκώς τα OTC. Κι αυτό γιατί τα προϊόντα αυτά περιέχουν βιολογικά ενεργές ουσίες , και επομένως εμφανίζουν δυνητικά ανεπιθύμητες ενέργειες και αλληλεπιδράσεις με φάρμακα και τροφές, ενώ σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν και αντενδείξεις για τη χορήγηση τους. Ωστόσο, το γεγονός αυτό εξηγεί από μόνο του γιατί το μοναδικό κανάλι διανομής των προϊόντων αυτών, πρέπει να είναι το φαρμακείο: Γιατί η διακίνηση των OTC απαιτεί γνώση την οποία (θα πρέπει να ) κατέχει ο φαρμακοποιός.
Η γνώση του φαρμακοποιού αναδεικνύεται στον τρίτο πιο σημαντικό παράγοντα , μετά τη θέση του φαρμακείου και τον αριθμό των πιστών πελατών του. Για τα φαρμακεία μάλιστα που δεν έχουν το προνόμιο να βρίσκονται απέναντι από Νοσοκομεία, κέντρα υγείας, ΙΚΑ κλπ η κατοχή γνώσης αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα διότι μπορεί να επιφέρει νέους πελάτες (Knowledge driven category management). Πράγματι, η χρήση της γνώσης αυτής για την ενημέρωση του ασθενή, σε συνδυασμό με τη θέληση του φαρμακοποιού και την ικανότητα του να ασχολείται με τον ασθενή επιφέρει στον φαρμακοποιό πολύ πιο πιστούς πελάτες από εκείνους που επιφέρουν οι «πελάτες με συνταγή ιατρού».


H γνώση είναι τέλος, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας γιατί η κατοχή της από το φαρμακοποιό αυξάνει το βαθμό εμπιστοσύνης μεταξύ της φαρμακευτικής εταιρείας και του φαρμακοποιού σε σχέση με την πληροφοριακή τύχη του φαρμάκου της. Επομένως η κατοχή γνώσης ελκύει περισσότερους επενδυτές στο φαρμακείο διότι απλούστατα εκτός από την αύξηση του τζίρου, οι σοβαρές φαρμακευτικές εταιρείες ενδιαφέρονται και για την καλομεταχείριση του προϊόντος τους: Εάν για ένα προϊόν δημιουργηθεί δια χειρός φαρμακοποιού είτε υπερβολική προσδοκία που δεν επαληθευτεί στην πράξη, είτε άγνοια χρησιμοποίησης, είτε χρησιμοποίηση σε λάθος περιστατικό, είτε κλονιστεί το profile ασφαλείας του προϊόντος, τότε, οι αρχικές καλές πωλήσεις δεν θα συνεχίσουν να έρχονται και το προϊόν είτε θα κάθεται στα ράφια, είτε θα απαιτείται πολύ πιο τολμηρό κόστος διαφήμισης για την ενεργή του προώθηση. Για το λόγο αυτό, η έλλειψη γνώσης οδηγεί συχνά στην μετακύλιση προϊόντων σε διαφορετικά κανάλια διανομής με οδυνηρές συνέπειες για τα φαρμακεία, που ήδη βιώνουν την απώλεια στα βρεφικά γάλατα, σε μερικά παυσίπονα, σε φαρμακευτικά βότανα, σε φακούς επαφής, σε στοματικά διαλύματα, σε φαρμακευτικά καλλυντικά, σε συσκευές χορήγησης φαρμάκων (νεφελοποιητές) και σε υγρά συντήρησης φακών επαφής, σε προϊόντα που περιέχουν βιταμίνες κλπ.


Η ιστορία εχει αποδείξει ότι οι φαρμακοποιοί ξέρουν να «γεννούν» OTC προϊόντα : Ας μην ξεχνάμε ότι η Coca-cola, η σοκολάτα και το milk shake αποτελούν εφευρέσεις φαρμακοποιών φαρμακείου. Η κατοχή γνώσης από το σύγχρονο φαρμακοποιό, που δεν έχει πια το χρόνο για να παρασκευάζει φάρμακα, αποτελεί ένα σημαντικότατο εφόδιο που βοηθήσει στην αύξηση της επιχειρηματικότητας του γιατί είναι εκείνος που εκτός από το προϊόν διαθέτει και τη συμβουλή και μάλιστα με μηδέν κόστος για τον πελάτη.

16/6/09

Ο Λίσταρχος και η πόρνη


Κοιτάχτηκε για τελευταία φορά στον καθρέφτη. Όλα ήταν εντάξει. Έκανε και την τελευταία διόρθωση στη χωρίστρα του. Μαλλί κοντό και προς τα πίσω. Καθάρισε επιμελώς τα στρογγυλά γυαλιά του. Έβαλε στη τσάντα του ένα λεξικό, κι έφυγε αρχοντικά για να εκτελέσει τα καινούργια του καθήκοντα. Η περηφάνια του ξεχυνόταν από παντού. Το κράτος ανέθεσε σε αυτόν, τον απόφοιτο ανωτάτης λογιστικής, να κρίνει ποια φάρμακα θα μπουν στη λίστα. Είχε λοιπόν μια περίοπτη θέση στο υπουργείο: Λίσταρχος…
Σ’ αυτό τον βοήθησε, εκτός της έλλειψης άλλων προσόντων του, η άγνοια για το φάρμακο, και η άγνοια της Αγγλικής γλώσσας. Ο κύριος Λίσταρχος, ήταν ο φόβος και ο τρόμος των φαρμάκων. Έκοβε και έραβε κατά βούληση. Πριν σφάξει το φάρμακο, έψελνε πάντα το «…δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι για την υγεία, γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε οικονομία». Ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι για την υγεία. Γιατί αν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε η θέση του. Με το καιρό, απέκτησε και βίτσια. Του άρεσε να βάζει τα φάρμακα να του μιλάνε. Κι αφού τελειώνανε την απολογία τους, χρουπ! Με μια μονοκοντυλιά τα έβγαζε από τη λίστα. Κι όσο αυτά σπαρτάραγαν ή εκλιπαρούσαν, τόσο αυτός γέλαγε.
Εκείνη τη φθινοπωρινή μέρα όμως, τα χρειάστηκε. Έπρεπε να κρίνει ένα φάρμακο με μεγάλο όνομα, έτσι του είπε τουλάχιστον ο προϊστάμενος του. Το φάρμακο τον περίμενε στο γραφείο του. Είχε ζητήσει να το βγάλουν απ’ το κουτί του, για να το δει γυμνό -ένα άλλο βίτσιο που απέκτησε με το καιρό . Το φάρμακο βρισκόταν μέσα σε διαφανές φιαλίδιο. Ήταν μία κάτασπρη σκόνη. Ο κος Λίσταρχος άναψε τη λάμπα του γραφείου του και πλησιάζοντας το φιαλίδιο στο φως, άρχισε να συλλαβίζει:
- Σι(c) ,όου (ο), αρ(r), τι, (t),αϊ, (i), ες (s) ,όου, (ο),εν (n), η (e), … Τι χαζομάρες είναι αυτές; Ποιο απλό όνομα δεν είχαν να βρουν; Και τι λεει παρακάτω; Ασετεϊτ; Τι σπαζοκεφαλιά είναι αυτή;
Άνοιξε βαριεστημένα τη τσάντα του κι έβγαλε το λεξικό μουγκρίζοντας σχεδόν με χαιρεκακία:
- Δεν έχει βρεθεί φάρμακο που να με ξεγελάσει εμένα! Τώρα θα σου δείξω εγώ! Ορίστε: Cortex, Cortex, Cortex, Cortex…….. Cortex : φλούδα, τσόφλι. Άρα σε λένε Τσοφλίνη!
- Τσόφλι είναι το κεφάλι σου, αγράμματε!
- Α, ώστε μιλάς κιόλας φαρμακάκι; Ωραία, με διευκολύνεις στην ανάκριση. Περίμενε λίγο να τελειώσω με αυτό το Ασετεϊτ, στο Λεξικό. Για να δούμε λοιπόν... Ασετεϊτ, ασετεϊτ, ασετεϊτ...οξικό! Μπα! Φάγανε το τ! Τοξικό θα εννοεί!






- Τοξικό είναι το μυαλό σου, ανεγκέφαλε! Οξικό είναι η σωστή μετάφραση.
- Α, ώστε έτσι Τσοφλίνη! Είσαι και οξύ δηλαδή! Έτσι και βγεις απ’ το μπουκάλι καταστρέφεις και τους νιπτήρες. Θαυμάσια! Μείον δύο βαθμούς!!
- Τα μυαλά σου και μια λίρα! Εστέρας είμαι αλλά αυτά δεν είναι για σένα. Άντε να παίξεις με το κομπιουτεράκι σου παραπέρα!
Ο κύριος Λίσταρχος νευρίασε. Κανένα άλλο φάρμακο δεν είχε τέτοιο θράσος να του μιλά έτσι. Γι’ αυτό και θέλησε να το απολαύσει πριν πετσοκόψει την οξική τσοφλίνη ή όπως διάολο λέγεται. Άρχισε λοιπόν τα υπονοούμενα:
- Κάτι φάρμακα σαν κι εσένα «κοριτσάκι μου», εγώ τα λέω….. πόρνες!
- Είμαι!
- Αλήθεια;
- Μα το Διοσκουρίδη!
- Και πόσα ζητάς;
- Πέντε ευρώ.
- Και τι μπορείς να μου κάνεις για 5 ευρώ;
- Τα πάντα.
- Για να δούμε... Για τους ρευματισμούς κάνεις;
- Κάνω.
- Για το άσθμα κάνεις;
- Κάνω.
- Για τις αλλεργίες κάνεις;
- Κάνω.
- Για τη νόσο του Addison κάνεις;
- Κάνω.
- Για τη περικαρδίτιδα κάνεις;
- Κάνω.
Ο κος Λίσταρχος λαχάνιασε. Δεν πρέπει να’ χει ξαναδεί τέτοιο φάρμακο. Τώρα, άρχισε να σοβαρεύει:
- Τι απ’ όλα αυτά που κάνεις δεν σε ρώτησα τσοφλίνη;
- Σώζω αυτούς που κάνουν μεταμόσχευση. Και χρησιμοποιούμαι στην αντιμετώπιση μερικών μορφών καρκίνου.
Ο Λίσταρχος ξέσφιξε τη γραβάτα του. Τώρα είχε σοβαρέψει για τα καλά. Για πρώτη φορά βρήκε ένα φάρμακο που σίγουρα είχε πολλά να του πει...
- Ποιο είναι το πραγματικό σου όνομα, τσοφλίνη;
- Με λένε κορτιζόνη. Βγαίνει από τη λέξη Cortex που σημαίνει και φλοιός, κάτι που δεν το έγραφε το λεξικό σου γιατί είναι για τουρίστες κι όχι για επιστήμονες.
- Γιατί σε είπαν έτσι;
- Γιατί με βρήκαν στο φλοιό των επινεφριδίων.



- Δηλαδή υπάρχεις στο σώμα;
- Ναι. Το σώμα με φτιάχνει με πρώτη ύλη την χοληστερίνη, την πιο γνωστη στερόλη που υπάρχει. Γι αυτό εγώ, τα αδέρφια μου και τα ξαδέρφια μου λεγόμαστε στεροειδή






- Ποιος ήταν ο….πρώτος σου;
- Ο πρώτος μου ήταν ο Άγγλος ιατρός Thomas Addison (1795-1860).


Αυτός κατάφερε να συσχετίσει το 1849 την ύπαρξη βλάβης στα επινεφρίδια από όπου παράγομαι, με τη νόσο που φέρει το όνομα του, η οποία χαρακτηρίζεται από χρωματισμό του δέρματος, αδυναμία, και πολύ μεγάλη απώλεια βάρους.
- Α, σαν κάποιους που είναι τόσο αδύνατοι, σαν «σκελετωμένοι» δηλαδή…..
- Ακριβώς. Και πεθαίνουν αν δεν με πάρουν. Πάντως ο Addison δεν ήξερε τι χαλάει μέσα στα επινεφρίδια, κι έτσι δεν μπόρεσε να με βρει. Όπως βλέπεις, ο…πρώτος μου έρωτας ήταν πλατωνικός. Ευτυχώς, γιατί ο Addison αυτοκτόνησε από κατάθλιψη. Η εργασία του στα επινεφρίδια παραμελήθηκε στην αρχή, αλλά στη συνέχεια ώθησε τους ερευνητές να ψάξουν για μένα….
-Γιατί ειδικά για σένα;
-Γιατί όταν το 1927 οι Stewart και Rogoff έφτιαξαν εκχύλισμα από επινεφρίδια και το έδωσαν σε σκυλιά που τους είχαν αφαιρέσει τα επινεφρίδια, τα σκυλιά δεν πέθαιναν. Αυτοί λοιπόν συμπέραναν ότι υπάρχω μέσα στα επινεφρίδια, χωρίς πάντως να καταφέρουν να με ξεμοναχιάσουν.
-Μα τόσο δύσκολη ήσουν;
-Δεν είναι ότι είμαι δύσκολη. Είναι ότι δεν ήμουν «φτηνή». Ήθελα να με ανακαλύψουν έξυπνοι, να με ξεμοναχιάσουν εξυπνότεροι, και να με συνθέσουν εξυπνότατοι. Γιατί είμαι η κορτιζόνη. Η βασίλισσα των φαρμάκων! Ο εφιάλτης του κάθε γιατρού που ξέχασε να πάρει την τσάντα του! Ο φύλακας άγγελος του κάθε φαρμακοποιού, ιδίως στην επαρχία. Το φάρμακο που ο Παράκελσος θα αποκαλούσε βασικό συστατικό του Πενταστάγματος! Η μοναδική παρηγοριά στα γεροντάκια που βαρέθηκαν να δοκιμάζουν επάνω τους αυτά τα……σχέσεις δομής δράσης, που στο εμπόριο τα λέμε me too για να δίνουν θέσεις εργασίας σε κάτι μαϊντανούς σαν και σένα !
-Ποιους θεωρείς λοιπόν εξυπνότερους;
-Ο πρώτος που βάζω στο μυαλό και την καρδιά μου είναι ο Edward Kendall (1886-1972).


Αυτός με ξεμονάχιασε ανάμεσα σε 5 ενώσεις που παράγονται στα επινεφρίδια και έχουν παραπλήσια δομή. Αυτός έψησε τους γιατρούς να με χορηγήσουν στη νόσο του Addison.
Στην ιστορία όμως, μετα τον πρώτο, υπάρχει πάντα ένας επόμενος. Στη δική μου ιστορία, επόμενος ήταν ένας άλλος ωραίος τρελός. Το όνομα του ήταν εξίσου τρελό: Philip Showalter Hench (1896-1965).. Αυτός δούλευε σε Αμερικάνικο στρατιωτικό νοσοκομείο στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μαθαίνουν λοιπόν οι Αμερικανοί, ότι τα εκχυλίσματα των επινεφριδίων που τώρα ποια ξέρεις ότι περιέχουν κορτιζόνη, θα χρησιμοποιούταν από τους Γερμανούς για τους πιλότους της Λουφτβάφε. Αυτό έγινε, γιατί οι Γερμανοί σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν την κορτιζόνη για να καταπολεμήσουν όπως πίστευαν την υποξία, και να μπορέσουν να πετάξουν σε μεγαλύτερα ύψη για να μη γίνουν αντιληπτοί. Ο Hench απευθύνθηκε στον φίλο του τον Kendall με τα παρακάτω περίπου λόγια: «Τι κάθεσαι, και βαυκαλίζεσαι με τα ζουμιά των επινεφριδίων; Φτιάξε μου καθαρή κορτιζόνη γιατί οι Γερμανοί έσφαξαν όλα τα αμνοερίφια στη Βραζιλία !» Ο Kendall του την έφτιαξε, στέλνοντας ένα κοπάδι πρόβατα στα κάρβουνα όπως θα λέγαμε σήμερα. Ο Hench όμως δεν την παρέλαβε ποτέ γιατί του ήρθε μετάθεση.
- Άδοξο τέλος λοιπόν;
- Κάθε άλλο! Τώρα γίνεται ενδιαφέρουσα η ιστορία! Γιατί το νοσοκομείο που μετατέθηκε ο τρελο-Hench, υπηρέτησε σε πτέρυγα με γυναικολογικά προβλήματα. Και εκεί έφτασε στο απόγειο της «τρέλας» του. Παρατήρησε ότι όσες γυναίκες έπασχαν από αρθριτικά, ο πόνος τους σταματούσε ή ελαττωνόταν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης , καθώς και στους ασθενείς που εμφάνιζαν ίκτερο! O Hench, ήξερε ότι η κορτιζόνη συντίθεται στο σώμα από τη χοληστερίνη. Και μια που το τηλέφωνο είχε ανακαλυφθεί, καλεί τον κολλητό του τον Kendall, λέγοντας του περίπου τα εξής:
-Τι κάθεσαι και μαγειροτσικαλιάζεις για να βρεις τη δομή της θυροξίνης; Έφτιαξες εκείνη την κορτιζόνη που σου είχα ζητήσει;




- Εγώ τι κάνω, ή εσύ; Εδώ τα πρόβατα μού χουν βγάλει το παρατσούκλι «Ηρώδης» γιατί δεν προλαβαίνω να σφάζω, πήρα κι ένα βοηθό , τον –άκου όνομα κι αυτό!- Θαδδαίο Reichstein (1897-1996) ,


μαζί σφάξαμε 20.000 αμνοερίφια για να σου φτιάξω 200mg κορτιζόνης. Και με ρωτάς τι κάνω; Έχεις τίποτε άλλο να μου πεις;
-Ναι. Θέλω κι άλλη κορτιζόνη! Γιατί θα την δοκιμάσω στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, που ταλλιανίζει κόσμο και κοσμάκη!
Το ’πε και το ‘κανε. Και η ιστορία τον δικαίωσε. Έδωσα χαρά σε εκατομμύρια κόσμου που υπέφερε από τα αρθριτικά του. Για το λόγο αυτό, ο Kendall, ο Hench, και ο Reichstein τιμήθηκαν με βραβείο Nobel.





-Αν οι εξυπνότεροι που μου λες πήραν βραβείο Nobel φαντάζομαι τι έχεις να μου πεις για τους εξυπνότατους…….
-Ρε τι τραβάω για μια θέση στη λίστα! Άντε, να σου συνεχίσω την ιστορία! Όπως καταλαβαίνεις, η ανακάλυψη ότι η κορτιζόνη θεραπεύει τα αρθριτικά προκάλεσε τρομερή αύξηση στη ζήτηση της. Σύντομα δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα: Που να βρούμε τόσα πρόβατα να σφάξουμε; Τη λύση όμως τη βρήκε ένας μαύρος. Για την ακρίβεια, ο γιός ενός σκλάβου: Ο Percy Julian (1899-1975) κατάφερε να παρασκευάσει κορτιζόνη από σόγια, γιατί ήξερε ότι η σόγια εχει φυτοστερόλες.



Τα αποτελέσματα της ανακάλυψης του μαύρου φαρμακοχημικού ήταν ανυπολόγιστα.
-Γλίτωσε πολλά πρόβατα εεε;
-Θεέ μου τι βλάκας που είσαι! Αν μου έλεγες ότι αγαπάς την κοπέλα σου γιατί σου αρέσει ο εσωτερικός της κόσμος, θα σου συνιστούσα να την παντρευτείς, και στο οικογενειακό σας άλμπουμ να βάλετε ακτινογραφίες αντι για φωτογραφίες γάμου! Μωρέ τα πρόβατα ήταν το πρόβλημα, ή το ότι η κορτιζόνη ήταν πανάκριβη και μόνο οι πλούσιοι θεραπεύονταν;



-Ωχ, συγνώμη! Υποτίθεται ότι είμαι και στην επιτροπή της λίστας…..




-Μια που το κατάλαβες λοιπόν θα σου πω ότι χάρις τον Julian η τιμή μου έπεσε από τα 400 δολάρια το γραμμάριο στα 80.
-Ε μη μου πεις ότι 80 δολάρια το γραμμάριο είναι φτηνή τιμή!
-Όχι δεν είναι. Αυτό το συνειδητοποίησε ένας άλλος εξυπνότατος, ο Russell Marker, o ανθρωπος που πριν ασχοληθεί με μένα, είχε ανακαλύψει τον αριθμό οκτανίων στην βενζίνη.


Αυτός λοιπόν πήγε στο Μεξικό. Βρήκε ένα δέντρο που λέγεται Διοσκόρεα. Έκοψε δυο κορμούς, και τους έβαλε επάνω σε ένα λεωφορείο. Του κλέβουν και τους δυο κορμούς. Βρίσκει τον ένα με τη βοήθεια της αστυνομίας. Με αυτόν, έφτιαξε τόση κορτιζόνη, όση φτιαχνόταν από μια μεγάλη φυτεία σόγιας. Έφτιαξε μια δική του εταιρεία, τη Syntex, γιατί οι γαλαζοαίματες πολυεθνικές της εποχής δεν τον πίστεψαν. Έφτιαξε τόση κορτιζόνη, που χάρις τη μέθοδο του, η τιμή της κατέβηκε από τα 80 δολάρια στα 48 σεντς το γραμμάριο.
- Φαντάζομαι τιμή και δόξα…..
-Μπα! Αυτόν τον έφαγε ο Μπεζαχτάς! Τα χάλασε με τους συνεταίρους του για τα λεφτά, κι έφυγε το 1945 από την εταιρεία, παίρνοντας μαζί του τις σημειώσεις του. Ξαφνικά, η κορτιζόνη άρχισε να κάνει ελλείψεις στην αγορά.




-Και μετά τι έγινε;
- Η εταιρεία προσέλαβε έναν μεγάλο φαρμακοφτιάχτη, τον Ουγγρικής καταγωγής George Rosenkranz, που μέχρι τότε εργαζόταν στην Κούβα όπου είχε μεταναστεύσει από καιρό.



Ο Rosenkranz κατάφερε όχι μόνο να ξαναφτιάξει την κορτιζόνη, αλλά και να μειώσει κατά πολύ τα συνθετικά βήματα που απαιτούνταν για την παραγωγή της κορτιζόνης. Ηταν η προσωποποίηση του θριάμβου του συνδυασμού Φαρμακευτικής χημείας-φαρμακογνωσίας. Βέβαια, εξαιτίας του Rosenkranz η τιμή μου είναι πολύ φτηνή γι αυτά που κάνω. Ενας απο τους πρώτους ανθρώπους που έσωσα τα χεράκια του ήταν ο ζωγράφος Raoul Dufy (1877-1953. H βελτίωση του ήταν τόσο θεαματική που μου αφιέρωσε ένα πίνακα του, γραφοντας επάνω του το όνομα μου: Κορτιζόνη. Οχι σαν και σένα που τόση ώρα με ανακρίνεις χωρίς καν να με κεράσεις τίποτα! Τέλος πάντων, αυτή είναι η ιστορία μου. Τώρα ξέρεις.
-Μια τελευταία ερώτηση κορτιζόνη. Αυτό το acetate που γράφεται δίπλα σου και το εστέρας που μου είπες τι σημαίνει;
-Σημαίνει ότι οι φαρμακοποιοί με περιποιήθηκαν ιδιαιτέρως. Με έκαναν εστέρα για να εισέρχομαι σταδιακά στο αίμα και να παρατείνω τη δράση μου. Έτσι, χρειάζεται ακόμα λιγότερη ποσότητα από μένα για να σας αποδεικνύω καθημερινά γιατί είμαι η βασίλισσα της θεραπευτικής αγωγής. Αυτό έγινε μετα την μελέτη των αντιφλεγμονωδών μου ιδιοτήτων.






Οι Oι McKinley & Queen βρήκαν ότι αναστέλλω τη φωσφολιπάση Α2, ένα ένζυμο που δρα πριν την κυκλοξυγονάση. Γι αυτό θεωρούμαι πιο ισχυρή από τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, στα αρθριτικά, και από τα αντισταμινικά στις αλλεργίες. Βρήκαν ακόμη ότι….Μα τι, κοιμήθηκες;







Ο Λίσταρχος είχε πράγματι αποκοιμηθεί ευχαριστημένος. Στο χαρτί του είχε σημειώσει τρία πράγματα: Πρώτον ότι η κορτιζόνη είναι πράγματι η βασίλισσα των φαρμάκων. Δεύτερον ότι η όποια λίστα θα πρέπει να βασίζεται σε γνώση του τι κάνουν τα φάρμακα, κι όχι μόνο του πόσο κάνουν. Τρίτον ότι πρέπει να ζητήσει από την κοπέλα του να….. βγάλουν μαζί ακτινογραφίες για το άλμπουμ του γάμου τους! Δύστυχη κοπέλα! Μακάρι να μιλάς πάντα γι αυτόν, όπως μιλάει η κορτιζόνη για τους δικούς της, κι όπως μιλάνε οι φαρμακοποιοί για την κορτιζόνη…..