απο την Πυθία στην πιθανότητα μέρος ΙΙ

[συνέχεια απο το προηγούμενο]

.............Και τότε έγινε το λάθος. Τα φάρμακα που οι άνθρωποι ανακάλυπταν το ένα μετά το άλλο, άλλους τους έκαναν καλά και άλλους τους σκότωναν. Οι ιατροί, έπαψαν να πιστεύουν στους χρησμούς μου, κι άρχιζαν να με χλευάζουν. Έφεραν άλλη ιέρεια να κατοικεί στα μυαλά τους που μάλιστα είχε όνομα πολύ κοντά στο δικό μου: Την έλεγαν Πιθανότητα. Ο κάθε μέσος ιατρός που ήθελε να τα’ χει καλά με τη συνείδηση του και με το νόμο, έλεγε ότι το φάρμακο είναι πιθανώς αποτελεσματικό κατά της Υ νόσου. Η μόδα επικράτησε, και τότε ζήτησαν από μένα την Πυθία, να φύγω από τη σκέψη τους.

Αυτό έκανε καλό και σε μένα και στους ανθρώπους. Εγώ ξεκουράστηκα και από την άλλη μεριά, η πιθανότητα δεν ήταν κακό κορίτσι. Κατασκεύασε το placebo, που βοήθησε τους ανθρώπους να ξεσκαρτάρουν αρκετά φάρμακα. Εγώ πάλι πήρα την εκδίκησή μου, γιατί ενώ οι άνθρωποι έμαθαν τι δεν γιατρεύει, δεν ήξεραν ακόμα πώς να χρησιμοποιήσουν τα καλά φάρμακα με τέτοιο τρόπο που να θεραπεύσουν πιο πολλούς ανθρώπους. Βρε! Έχει ο καιρός γυρίσματα! Μαντεύω λοιπόν ότι θα ξαναρχίσουν οι γιατροί να πιέζουν τους φαρμακοποιούς για τη βελτίωση των φαρμάκων.
Έτσι κι έγινε. Ένας από τους φαρμακοποιούς αυτούς που αφουκράστηκε τα παράπονα των ιατρών ήταν ο Antoine Baumé (1728-1804).

Με επισκέφτηκε και μου είπε ακριβώς το τι συνέβαινε παρακαλώντας με, να του δώσω χρησμό. Έκανα το καθήκον μου, και του είπα περίπου τα εξής:

Στους δύο τρίτος μπόρεσε, με δόλο να χωρέσει,
χώθηκε μέσα στο νερό τη γύμνια του να κρύψει.

Μάρανε παιδικές ψυχές, έσβησε ανθρώπων πάθη,
γιατί κανείς δεν φρόντισε, τη πόρτα να του κλείσει.

Σαν τρίτος πήγε να διαβεί, τέταρτος να περάσει,
πέμπτος το Χάρο πολεμά, έκτoς τονε λαβώνει,
και τότε πια κατάλαβε πως Χάρος είναι ο ίδιος……..

Ο Αντωνάκης κατάλαβε. Εγώ, η Πυθία, τον είχα οδηγήσει να ανακαλύψει το δεύτερο βήμα για την ανακάλυψη ενός φαρμάκου: Τη μέτρηση. Η μέτρηση είναι αυτό που μετατρέπει τα φάρμακα σε δηλητήρια , η και αντίστροφα! Πήγε πίσω στο φαρμακείο του και δούλευε είκοσι μερόνυχτα. Όταν βγήκε, είχε ανακαλύψει το αραιόμετρο. Έτσι, κατάφερε να σταθεροποιήσει τα ελιξίρια. Σήμερα, όταν λέτε οινόπνευμα 90ο, εννοείτε 90 βαθμούς Μπωμέ, που μετριούνται με το σχετικό αραιόμετρο.

Όταν η Πιθανότητα έμαθε ότι ανακάλυψα τις μετρήσεις, για να δείξει και αυτή ότι κάτι κάνει, ανακάλυψε το στατιστικό σφάλμα. Έβαλε λοιπόν τους φαρμακοποιούς να κάνουν πολλές μετρήσεις για την αποφυγή σφαλμάτων. Κι αυτό ωφέλησε πολύ τα φάρμακα. Τώρα είχαμε ακρίβεια στις μετρήσεις. Παιδιά της Πιθανότητας ήταν οι φαρμακοποιοί Parke και Davies (τους βλέπετε παρακάτω, στο δεξιό τμήμα του πίνακα του Robert Thom) που κατάφεραν να τιτλοποιήσουν τα εκχυλίσματα, κι από τότε τα φάρμακα έχουν σταθερή δόση. Έτσι, οι άνθρωποι, πίστεψαν ότι βρήκαν τη μαγική συνταγή για να μη σκοτώνονται από τα φάρμακα.

Ε, τότε ήταν που έβγαλα ένα ακόμα χρησμό και δεν τον είπα σε κανένα:

«Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»!

Πράγματι, οι φαρμακολόγοι άρχισαν να διαπιστώνουν ότι μόνο ένα μικρό μέρος των φαρμάκων πήγαινε στα πάσχοντα όργανα, και ξανάρχισαν να παρακαλούν ή να απειλούν τους φαρμακοποιούς. Αυτοί με τη σειρά τους δεν πήγαν στην Πιθανότητα αλλά ήρθαν σε μένα, την Πυθία. Τους ζήτησα να έρθουν σε μένα μαζί με δύο καλούς φαρμακολόγους. Μου έστειλαν τελικά τον Mayer και τον Overton το 1908. Να στη φωτόγραφία ο Overton. Αναισθησιολόγος παρακαλώ.

Ήταν καλοσυνάτοι άνθρωποι, και καλοί επιστήμονες. Μου’ παν λοιπόν, ότι τα φάρμακα που φτιάχνονταν δεν τα απορροφούσε καλά το στομάχι γι’ αυτό δεν είχαν δράση. Τότε, τους έδωσα τον παρακάτω χρησμό:

ΑΦΟΥ Η ΛΥΠΗ ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ, ΛΙΠΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΛΕΙΠΕΙ.


Δεν κατάλαβαν τίποτα. Αμ το τραβάει τελικά η ψυχή σας το βουκολικό! Τι να κάνουμε; Οι εποχές άλλαξαν, και σαν επαγγελματίας προφητατζού έπρεπε να προσαρμοστώ. Βλέπετε, είχα αρχίσει να έχω και ανταγωνισμό: Από αριστερά μου είχα τον Άγιο Φανούριο, που για μια πίτα σου φανερώνει τα πάντα, από δεξιά μου τις καφετζούδες, από αριστερά μου τις χαρτορίχτρες, από πάνω μου τους στατιστικολόγους, από κάτω μου τους αστρολόγους, ε, τι να κάνω η γυναίκα, έδωσα κι εγώ μεγαλύτερη ακρίβεια στο χρησμό μου, και τον έκανα πιο «μασημένο»:

Μην κάθεσαι να λειοτριβείς, βοτάνι δίχως λόγο.
Άχρηστο σου ’ναι το γουδί, λάθος φαρμάκι φτιάχνει.
Έχεις τη φύση αντίπαλο, κι είσαι παιδί της φύσης!

Στομάχι που δεν τρύπησε, φαρμάκι δεν το σκιάζει,
γιατί εχει φίλο το νερό, που όλα τα ξεπλένει.

Πάρε του Οδυσσέα ελιά, μ’ εκείνη θα νικήσεις,
γιατί εχει λάδι απαλό, που το φαρμάκι κρύβει.
Γι αυτό μπορεί και ξεγελά τη φύση -τη μητριά της…..

Οι φαρμακολόγοι φύγανε τρεκλίζοντας, μαζί με τους φαρμακοποιούς τους. Πιάσανε δουλειά. Ρίξανε στις φιάλες ελαιόλαδο. Πετάξανε όλα τα υπνωτικά φάρμακα μέσα . Άρχισαν να κουνάνε τις φιάλες, πέρα-δώθε, πέρα-κείθε, μέχρι να διαλυθούν. Έριξαν κατόπιν νερό που ως γνωστόν, δεν διαλύεται στο λάδι. Με τη βοήθεια της πιθανότητας, μέτρησαν πόσο φάρμακο είχε διαλυθεί στο νερό, και πόσο στο λάδι. Έπειτα ξανάδωσαν τα φάρμακα στους φαρμακολόγους. Η Πυθία δοξάστηκε για άλλη μια φορά: Όσο πιο πολύ διαλυόταν το φάρμακο στο λάδι, δηλαδή όσο πιο λιπόφιλο ήταν, τόσο αυξανόταν η απορρόφηση του. Η πιθανότητα τους βοήθησε να επαναλάβουν τα πειράματα αυτά με αιθέρα, με τη χρήση των συντελεστών κατανομής. Εκεί βρήκαν ότι όσο πιο λιπόφιλα ηταν τα φάρμακα, τόσο αυξανόταν η διάρκεια δράσης τους. Άρχισαν λοιπόν να αυξάνουν τη λιποφιλία των μορίων με τη βοήθεια της Πιθανότητας, της καταραμένης ανταγωνίστριας μου, και με ξαναξέχασαν οι φαρμακοποιοί.

Και τότε, έβγαλα ένα χρησμό για την πάρτη μου:

Καθαρό φάρμακο, χρόνο ημιζωής δε φοβάται!!!

Έτσι κι έγινε. Σαν χόρτασαν οι φαρμακοχημικοί με τα λιπόφιλα μόρια, κάλεσαν τους φίλους τους τούς χημικούς, να τους βοηθήσουν στην λιποφιλία.

Μέγα σφάλμα! Όχι και να πιστεύουμε ότι όποιος ξέρει να φτιάχνει ντουκόχρωμα, δικαιούται να φτιάχνει και φάρμακο!!! Το σφάλμα τους, οι φαρμακοποιοί το πλήρωσαν ακριβά. Τα λιπόφιλα φάρμακα δεν μπορούσαν να αποβληθούν, ειδικά στα γεροντάκια με ηπατική ανεπάρκεια. Αυτά, πήγαν στην άλλη ζωή τραγουδώντας το «Ω, ξείν αγγέλειν χημικοίς, ότι τήδε κείμεθα, τοις φαρμάκοις ρήμασιν πειθόμενοι». Και τότε, παράτησαν την Πιθανότητα, και ήρθαν και πάλι σε μένα, την Πυθία. Κατάλαβα. Είχε έρθει η ώρα για χρησμό. Και τον έδωσα, με χαρά:

Τη Σκύλα και τη Χάρυβδη, σαν θες να τις περάσεις,
μην κανακεύεις το λαρδί, το βούτυρο, το λάδι.

Τάξ’ τους τ’ αθάνατο νερό, μονο απ’ αυτό να πίνουν,
έτσι θα φύγουν φάρμακα, που θέλουνε να κρύβουν,

για να μπορούνε οι ψυχές, κορμιά να εξουσιάζουν,
και να τους δίνουνε ζωή , με φάρμακα καινούργια.

Που ‘ρχονται και ξανάρχονται, μα πάντα ίδια είναι…….

Οι φαρμακοποιοί κατάλαβαν αμέσως τι εννοούσα: ενώ τα φάρμακα για να απορροφηθούν πρέπει να έχουν ένα λιπόφιλα τμήμα, για να απεκκριθούν από τα νεφρά, πρέπει να έχουν ένα υδρόφιλο τμήμα! Η βιοφαρμακευτική είχε κάνει την πρώτη της νίκη με σύμμαχο τη φαρμακευτική χημεία.

Έτσι φίλοι μου ιατροί και φαρμακοποιοί, φτιάχνονται σήμερα τα φάρμακα, για να είναι αποτελεσματικά και συνάμα ασφαλή. Κι έτσι, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι στη ζωή χρειάζονται και την Πυθία, και την Πιθανότητα. Γιατί η ζωή προχωρεί χάρις τους ακραίους που συμβουλεύονται την Πυθία, και έτσι κάνουν τις μεγάλες ανακαλύψεις, αλλά συντηρείται χάρις την πιθανότητα, και έτσι γίνονται οι εφευρέσεις. Η Πυθία ανακάλυψε τους νόμους των δυνάμεων. Η πιθανότητα, προσεδάφισε τα διαστημόπλοια σε άλλους πλανήτες. Η πυθία ανακάλυψε τη θεραπεία. Η πιθανότητα εφεύρε το φάρμακο.

Η Πυθία μας έδωσε τη σκέψη. Η πιθανότητα, ένωσε πολλές σκέψεις μαζί, και μας έδωσε την πληροφορία. Σήμερα, ιατροί και φαρμακοποιοί χρησιμοποιούν την Πυθία και την πιθανότητα για να καταλάβουν την γενετική των φαρμάκων. Αυτό θα τους βοηθήσει να καταλάβουν εκ των προτέρων ποιες κατηγορίες ασθενών ωφελούνται περισσότερο από το ίδιο φάρμακο. Η Φαρμακογενετική θα μας βοηθήσει να φτιάξουμε καλύτερα φάρμακα, και να τροποποιήσουμε τις δόσεις στα υπάρχοντα.

Αλήθεια, εάν σας έδινα χρησμό που να έλεγε ότι πάντα το δίδυμο ιατρού / φαρμακοποιού θα έχει μια από τις εκπληκτικότερες ιστορίες, και πάντα θα ανήκουν στα ωραιότερα και σεβαστότερα επαγγέλματα στον κόσμο, τι πιθανότητα έχω να με πιστέψετε; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Πιείτε πρώτα μια γουλιά καφέ! Και μυρίστε το άρωμα του καλά πριν πιείτε! Έτσι, δεν θα σκοτώσετε την Πυθία που κρύβετε μέσα στην ψυχή σας.

Μυρίσατε; Καλό σας ταξίδι!!!