Η γέννηση του νοσοκομείου στο Βυζάντιο

Έξω έβρεχε. Οι άνθρωποι της φαρμακαποθήκης ακούμπησαν τα κασόνια με τα φάρμακα όπως-όπως στον πάγκο του φαρμακείου για να προλάβουν τη διανομή, κι έφυγαν . Ο φαρμακοποιός κοίταξε με αυστηρό βλέμμα το νέο αναλγητικό προϊόν. Μια που δεν είχε συμπεριληφθεί ακόμα στη λίστα, αποφάσισε να το αφήσει στον πάγκο μαζί με άλλες καινούργιες παραλαβές, έκλεισε το φαρμακείο και έφυγε. Το φαρμακείο που έσφυζε από ζωή, θα βυθιζόταν για τρεις ωρες στην συνηθισμένη του μεσημεριανή ησυχία. Ώσπου ξαφνικά, ακούστηκε μια γλυκιά γυναικεία φωνή από τον πάγκο:

-Και πως είπαμε ότι σε λένε;
-Scotopocream®
-Καλά, τι όνομα είναι αυτό; Τι σημαίνει Σκοτοποκρύμ;
-Σκότωσε Τον Πόνο που Κρύβεις Μέσα σου! Είμαι το νέο αναλγητικό φάρμακο.
-Εγώ είμαι η Χορτάρ Αγιουρβέρδω, κι από εδώ είναι ο φίλος μου ο Ποποκιές.
-Χαίρω πολύ! Το δικό σας όνομα , το Ποποκιές τι σημαίνει;
-Σημαίνει «Πονάει; Πόνα το κι εσύ!» Είμαι ένα μοσχοπουλημένο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Εσύ από πού κατάγεσαι;
-Δεν ξέρω….
-Δεν μπορεί να μην ξέρεις! Εσείς τα γαλαζοαίματα φάρμακα με το ® πάντα μας ζαλίζετε με την ευγενική καταγωγή σας!
-Κοίτα, στ’ αλήθεια δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν ξέρω. Κατάγομαι από τον βόρειο Ατλαντικό γιατί μέσα μου βρίσκεται σπερματσέτο που το παίρνουν από τις φάλαινες. Κατάγομαι όμως και από τη Μεσόγειο, μέσα μου βρίσκεται κερί μελισσών. Είμαι όμως και λουλούδι του μπαχτσέ, γιατί μέσα μου βρίσκεται σαλικυλικό μεθύλιο. Φυσικά και κατάγομαι από τον Τίρναβο γιατί έχω μέσα μου τη Λανολίνη από τα πρόβατα του . Αλλά ίσως και να κατάγομαι από την Αραβική έρημο γιατί μέσα μου έχω βαζελίνη που την παίρνουνε από τα αραβικά πετρέλαια. Μάλλον θα σου έλεγα λοιπόν ότι κατάγομαι από όλο τον κόσμο! Είμαι φάρμακο. Και ως φάρμακο, είμαι κάτοικος του πλανήτη γη. Από την γη κατάγομαι…

-Προφανώς κατάγεσαι από πολυεθνική φίλε μου- είπε με στεναχώρια η Αγιουρβέρδω.- Για να σε φτιάξουνε, σου ζαλίσανε το Κάρμα σου ψυχούλα μου! Και που να ξερες ότι τζάμπα σε φτιάξανε. Τι ξέρεις εσύ καρδιά μου από ανθρώπινες αρρώστιες;

Αυτό το «καρδιά μου» έκανε τον Ποποκιέ να ζηλέψει. Αυτή η χορτάρ Αγιουρβέρδω που την πολιορκεί τόσο καιρό, μόλις δει κανένα δυτικό φάρμακο, πιάνει αμέσως την κουβέντα. Λες και αυτός δεν είχε πολλά να πει..
-Ας τον μωρέ τον ξενέρωτο που θες και να του εξηγήσεις! Δεν καταλαβαίνει αυτός από «ψυχή μου και καρδιά μου», Δε μου λες παιδί μου! Ξέρεις να πονάς;
-Πώς μπορώ να προκαλώ πόνο κύριε Ποποκιέ αφού γεννήθηκα για να διώχνω τον πόνο;
-Από άξεστο και χωριάτη δεν περίμενα άλλη ερώτηση. Ακου μυξευαίσθητο κατασκεύασμα με ημερομηνία λήξης: Πριν έρθουν οι βάρβαροι υπήρχαν οι Έλληνες, το κατάλαβες; Κι εμείς οι Έλληνες είμαστε περήφανοι για δυο πράγματα: Για τον Ιπποκράτη, και για τον Ιπποκράτη.
-Καλά και γιατί μου το λες δυο φορές;

-Γιατί είμαι ομοιοπαθητικό φάρμακο. Τι σου ‘πα πριν; Πόνο στον πόνο, Ιπποκράτη στον Ιπποκράτη. Ακου λοιπόν: Ο Ιπποκράτης είπε το περίφημο « όμοια , ομοιω αεί πελάζειν» Για να θεραπεύσεις δηλαδή μια νόσο, θα πρέπει να προκαλέσεις λιγουλάκι από αυτήν την νόσο στον οργανισμό για να τον κάνεις να μαθαίνει να αντιμετωπίζει τη νόσο μόνος του. Αυτό είναι ένα θαύμα της Αρχαίας Ελληνικής διανόησης βουτυροκέφαλε, γιατί το να αντιμετωπίζεις εσύ ο ίδιος το πρόβλημα σου δεν είναι μόνο φαρμακευτική. Είναι στάση ζωής, είναι φιλοσοφία. Αυτό πρεσβεύω σαν ομοιοπαθητικό φάρμακο. Τη δύναμη και την ελευθερία του ανθρώπινου νού. Κατάλαβες βουτυροπαιδο;

-Θα καταλάβω καλύτερα όταν μου πεις πως τα κάνεις όλα αυτά που μου λες. Στο δικό μου κόσμο μιλάνε για σχέσεις δομής-δράσης, και για σχέσεις δόσης-αποτελέσματος……

-Ναι, κι αφού πούνε αυτές τις φαρμακίες, παρακαλάνε τον Θεό σας να κάνει το θαύμα του. Εμείς πιστεύουμε στη δύναμη του ανθρώπου και όχι στον υπερφυσικό Θεό των Χριστιανών. Πιστεύουμε στην δύναμη της ουσίας και όχι στην συγκέντρωση της και τα αλλά που μας τσαμπουνάνε οι γαλαζοαίματοι φαρμακοποιοί της βιομηχανίας. Όσο πιο πολύ μας αραιώνουν, τόσο πιο ισχυρά γινόμαστε. Αυτή είναι η δύναμη και η μαγεία της ομοιοπαθητικής. Και πήγαιναν όλα καλά , μέχρι που ήρθαν οι καταραμένοι Χριστιανοί και τα χάλασαν όλα Ο ανθρωπος, από ελεύθερος να αποφασίζει, έγινε δούλος του Θεού. Και ξημεροβραδιάζεται στα νοσοκομεία εκλιπαρώντας το Θεό να κάνει φάρμακα σαν την αφεντιά σου να δράσουν για να γίνει καλά. Ηθική το λες εσύ αυτό; Εμάς ρε οι θεοί μας ήταν όλοι βαμμένοι φαρμακάδες. Ο δικός σας Θεός όταν κατέβηκε στη γη πότε χρησιμοποίησε έστω κι ένα βοτανάκι; Να δείξει ρε, ότι υπάρχει λύση στην αρρώστια τους.

-Είναι αλήθεια Ποποκιέ ότι ο Χριστός δεν χρησιμοποίησε κανένα φάρμακο για να θεραπεύσει, γιατί δεν τον ενδιέφερε η εδώ ζωή. Αγαπούσε όμως τόσο πολύ τους ανθρώπους, που δίδασκε ότι εάν αγαπάς, μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Στη ζωή βλέπεις, το τελευταίο πράγμα που πεθαίνει είναι η ελπίδα, και στα χρόνια σας ο μόνος που μπορούσε να διαθέτει από δαυτην ήταν ο κοσμάκης που δεν διέθετε τα τάλιρα των πλουσίων για να αγοράσει τα πανάκριβα φάρμακα. Δεν είναι τυχαίο επομένως ότι ο Θεός των Χριστιανών φαίνεται ότι προστάτευε ειδικά τους φτωχούς και τους αγράμματους. Οι πρώτοι χριστιανοί θεωρούσαν αμαρτία την λήψη φαρμάκων, γιατί νόμιζαν ότι είναι δείγμα μη πίστης στο Θεό. Και θα συνέχιζε έτσι το πράγμα, εάν οι τρεις Ιεράρχες δεν πιάνανε το βασικό υπονοούμενο της χριστιανικής διδασκαλίας: Την αγάπη.

- Και πως αποδεικνύεις ότι αγαπάς κάποιον;
-Στα δύσκολα. Εκεί που ο άλλος αρρωσταίνει και δεν πατάει ανθρωπος να τον δει γιατί φοβάται να μην κολλήσει την αρρώστια. Εκεί λοιπόν που εσείς δεν πατάγατε, πάτησαν οι Χριστιανοί, μεταφράζοντας την λέξη αγάπη σε φιλευσπλαχνία. Πρώτος λοιπόν ο Αγιοβασίλης ίδρυσε τα “πτωχεία” όπου εκεί στο όνομα του Θεού μάζευαν και νοσήλευαν τους φτωχούς, δίνοντας τους και φάρμακα. Οι τρεις ιεράρχες είχαν ήδη απαντήσει στο γιατί να δίνονται τα φάρμακα: Αφού ο Θεός δίνει ζωή στον άνθρωπο, αυτή θεωρείται Θείο Δώρο. Το φάρμακο βοηθά τον άνθρωπο να μη χάσει τη ζωή του. Άρα το φάρμακο το έδωσε ο Θεός. Άρα το φάρμακο είναι Θείο δώρο. Επομένως η χορήγηση φαρμάκων θεωρείται φιλευσπλαχνία που είναι η κλινική εικόνα της αγάπης για τον δίπλα μας. Αυτό βέβαια έπρεπε να αποδειχτεί με κλινικές μελέτες: Φαντάσου τι σάλος έγινε τα χρόνια εκείνα, όταν απεδείχθη ότι οι φτωχοί χριστιανοί που τους περιμάζευαν στο πτωχείο επιβίωναν, ενώ οι φτωχοί ειδωλολάτρες πέθαιναν επειδή οι ομοιοπαθητικοί σας δεν πούλαγαν τζάμπα φάρμακα. Και σε ρωτώ λοιπόν Ποποκιε με τη σειρά μου: Είναι ηθικό να ξέρεις ότι υπάρχει φάρμακο για μια νόσο και να μην μπορείς να το πάρεις επειδή είσαι φτωχός;

-Ναι, αλλά έτσι έμμεσα τον κάνετε χριστιανό. Εμ τότε η φιλευσπλαχνία δεν είναι αρετή, είναι πρότζεκτ.

-Πες το όπως θέλεις. Αλλο η πίστη, άλλο η θρησκεία, κι άλλο οι εκπροσωποι της. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι το νοσοκομείο γεννήθηκε στο Βυζάντιο. Το ίδιο και η Νοσοκομειακή φαρμακευτική. Ο πατριάρχης Φώτιος ήξερε ο ίδιος συνταγές, που σώζονται μέχρι σήμερα, και είναι αυτός που επισημοποίησε την ύπαρξη φαρμακοφτιαχτάδικου στο υπόγειο του βυζαντινού Νοσοκομείου. Σε κείμενα του 1280 περιγράφονται θέσεις φαρμακοποιών τόσο στον ξενώνα του Λιβού, όσο και στον ξενώνα του Παντοκράτωρα.

Αντίθετα στη Δύση το παίζανε ότι ο Θεός είναι μεγάλος και θα σε κάνει ντα-ντά άμα πάρεις φάρμακο. Μετά ξυπνήσανε. Ήρθανε βλέπεις και οι Μουσουλμάνοι και τους χάλασαν τη ροδαλή τους μυτούλα. Ξέρεις φαντάζομαι, ότι ενώ στο Χριστιανισμό το υπέρτατο αγαθό είναι η αγάπη , στο Ισλάμ το αντίστοιχο υπέρτατο αγαθό είναι η γνώση….

-Ε, και;

-Τι ε, και; Η αντιγραφή των αρχαίων Ελλήνων έπεσε σύννεφο, σε βαθμό που τρέχανε οι δυτικοί να σώσουν βοτάνια και συνταγές των αρχαίων Ελλήνων για να μην τους πουν οπισθοδρομικούς. Ο Χάνεμαν ο δικός σας που τις έβρισκε νομίζεις τις ομοιοπαθητικές συνταγές, στα γαριδάκια; Μόνο που σιγά σιγά, άρχισαν να ανακαλύπτονται οι μηχανισμοί δράσης των φαρμάκων, μαζί με την δομή του σώματος. Χάρις τη γνώση που συσσωρεύτηκε στα μεσαιωνικά βυζαντινά φαρμακεία των νοσοκομείων αρχίσαμε να περνάμε από το ό,τι κι ό,τι, στο ο,τι πρέπει. Έτσι, φτάσαμε σήμερα όχι μόνο να δεχόμαστε το φάρμακο ως αγαθό, αλλά να είμαστε έτοιμοι να επιμηκύνουμε ακόμα περισσότερο τη ζωή, με τη βοήθεια της μοντέρνας φαρμακευτικής βιοτεχνολογίας που μας χάρισε η Ντόλυ.

Τώρα όμως, ηταν η σειρά της Αγιουρβέρδως να διακόψει:

-Γιατί ψυχούλες μου σπάτε τα κάρμα σας μεσημεριάτικα αφού βλέπετε ότι κανείς δεν μπορεί να πείσει τον άλλον, και δε ρωτάτε το φαρμακοποιό; Ψυχοπαίδια του είμαστε και τα τρία φάρμακα, ε, κάτι παραπάνω θα ξέρει ως δημιουργός μας.

Εκείνη την ώρα μπήκε ο φαρμακοποιός . Έπεσαν με μιας και τα τρία φάρμακα επάνω του κι άρχισαν να μονολογούν, να ρωτούν , να παρακαλούν, και να απαιτούν εξηγήσεις. Κοίταξε και τα τρία φάρμακα με την ίδια περηφάνια , την ίδια στοργή, αλλά και την ίδια αυστηρότητα λέγοντας:

-Ακούστε με προσεκτικά . Είστε όλα σας χρήσιμα. Είναι καιρός νομίζω, αντί να τσακώνεστε γι αυτά που σας χωρίζουν, να καταλάβετε τι είναι αυτό που σας ενώνει. Το πρώτο πράγμα που σας ενώνει είναι ότι κλείνετε όλον τον κόσμο μέσα σας, όπως είπε η κρέμα. Το δεύτερο είναι ότι για να έχω το δικαίωμα να σας φτιάξω, αγωνίστηκαν άνθρωποι όπως ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης, ο Γαληνός, οι τρεις ιεράρχες, ο Φώτιος, ο Χάνεμαν, ο Παράκελσος, ο Κλώντ Μπερνάρ, ο Πελετιέ, ο Παστέρ, Φλέμιγκ, και χιλιάδες άλλοι μέχρις εσχάτων. Και το τρίτο είναι ότι δημιουργηθήκατε με αποκλειστικό σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μέσω της προάσπισης της υγείας όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως, φύλου, χρώματος, θρησκείας ή επιλογών του τρόπου ζωής τους. Λοιπόν, έχετε καμία άλλη απορία;

-Ναι!- πετάχτηκε η Αγιουρβέρδω- Εσείς κύριε φαρμακοποιέ όταν αρρωσταίνετε ποιο από τα τρία παιδιά σας χρησιμοποιείτε;

Γέλασαν όλοι δυνατά και πήγαν γρήγορα στις θέσεις τους, έτοιμοι να χαρίσουν χαρά, και μόνο χαρά σε όλους.