Ο Θανάσης και τα φάρμακα ελευθέρων ηθών

Ο Θανάσης γεννήθηκε στο Κακοτραχάλι. Μη ψάξετε να το βρείτε στο χάρτη γιατί θα μπερδευτείτε. Υπάρχουν βλέπετε πολλές περιοχές με αυτό το όνομα. Άλλες βρίσκονται μέσα στην πόλη. Άλλες βρίσκονται σε απόμακρες επαρχίες που περιβάλλονται από καταχιονισμένα βουνά. Όταν μεγάλωσε ο Θανάσης, παρατήρησε ότι ο κόσμος ταλαιπωρούταν για να βρει το φάρμακό του γιατί στο Κακοτραχάλι δεν υπήρχε φαρμακείο. Έτσι, αποφάσισε να γίνει φαρμακοποιός. Έβαλε λοιπόν τον πατέρα του να πουλήσει το χωράφι του για να πληρωθούν όλα τα έξοδα της δωρεάν παιδείας, και μετά από 5 χρόνια γύρισε πίσω και άνοιξε το φαρμακείο του.

Τα πράγματα όμως δεν πήγαιναν τόσο καλά για το Θανάση όσο τα φανταζόταν. Κατ’ αρχήν, διαπίστωσε ότι είχαν κι άλλοι την ιδέα να ανοίξουν φαρμακείο στο Κακοτραχάλι. Στη συνέχεια είδε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έκαναν μήνες να τον πληρώσουν, και τα χρέη άρχισαν να συσσωρεύονται. Το πάλευε όμως. Ήταν καλός και εξυπηρετικός με τους πελάτες, είχε και γνώσεις, ως πιο φρέσκος, κι έτσι άρχισε να πηγαίνει κόσμος στο φαρμακείο του. Ο Θανάσης, τους ήξερε όλους με το μικρό τους όνομα.

Εκείνη τη μέρα όμως, φάνηκε ένας άγνωστος. Ήταν ψηλός, καλοντυμένος, με πλούσιο μουστάκι, αρχοντάνθρωπος. Θα πρέπει να ήταν και φραγκάτος: Είχε χρυσό δοντάκι, χρυσό Rolex και χρυσή αλυσίδα στο αριστερό χέρι. Η άσπρη κάλτσα, το μαύρο παπούτσι, το κομπολόι στο δεξί χέρι και το τσιγάρο με τη μεγάλη καύτρα στο αριστερό, συμπλήρωνε έναν αέρα λαϊκής δύναμης.

- «Μπορώ;» είπε μετά από ένα πεντάλεπτο εξονυχιστικού ελέγχου σε όλα τα ράφια του φαρμακείου.

- «Καλέ μου άνθρωπε! Μπορείς, αλλά σβήσε σε παρακαλώ το τσιγάρο σου! Υπάρχουν κι ασθματικοί που μπαίνουν στο φαρμακείο και θα μου πάθουνε τίποτα!» είπε καλοσυνάτα ο Θανάσης. «Θες λουκούμι;»
­ -Όχι. Θέλω να μου λύσεις ένα γρίφο.
- Στο χωριό μου έχουν ζητήσει να λύσω μέχρι και μάγια, αλλά γρίφο...
- Λοιπόν άκου: Τι είναι αυτό που δίνεται χωρίς ιατρική συνταγή, έχει συσκευασία που θυμίζει το μικρό σπίτι στο λιβάδι, μπορείς να το κατεβάσεις μόνος σου απ’ τα ράφια, έχει οδηγίες χρήσης που τις καταλαβαίνεις, διαφημίζεται στην τηλεόραση, και όλοι το θεωρούν αθώο;
- Προφανώς, το νέο μαλακτικό για τα ρούχα καλέ μου άνθρωπε! Τι; Μήπως ήπιες από δαύτο και θες αντίδοτο;

- Όχι ρε Θανάση, δεν καταλαβαίνεις, και σε είχα για έξυπνο παιδί... Είναι τα ΟTC φάρμακα! Αυτά που φεύγουν κατευθείαν από τον «πάγκο»! Με βούλευμα του κράτους κιόλας!

- Καλέ μου άνθρωπε! Επειδή στο σήμα μας έχουμε ένα φίδι, πρέπει να το βγάλουμε κι από την τρύπα; Να, κοίτα εδώ αυτό το φάρμακο που μου περνιέται για συμπλήρωμα διατροφής: Εδώ λέει ότι κάθε κάψουλα εχει 1000 mg λεκιθίνης. Και μετα μου λέει ότι η λεκιθίνη ελαττώνει τη χοληστερίνη. Μα εάν διαβάσεις τη βιβλιογραφία, θα δεις ότι για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει ο ανθρωπος να λάβει ημερησίως 35 γραμμάρια λεκιθίνης. Εγώ τι να του συστήσω του πελάτη μου; Να φάει όλο το κουτί μαζί με το περιτύλιγμα; Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζω πολύ καλά αυτό που θα συστήσω στον πελάτη μου.

- Όχου μωρέ Θανάση, με τα επιστημονικά σου κόμπλεξ!!! Που ζεις άνθρωπέ μου; Εδώ μιλάμε για μπεζαχτά κι εσύ ονειρεύεσαι ν’ αλλάξεις τον κόσμο... Εντάξει, μπορεί να μην είναι σαν τα φάρμακα που έγιναν OTC έχοντας ένα πρότερο δεκάχρονο συνταγογραφούμενο βίο όπως τα υπακτικά , τα αποχρεμπτικά, και τα αναλγητικά, αλλά θα το πλερώνουν κι αυτό οι άρρωστοι ντούκου, να φάνε κι εσένα ψωμί τα παιδάκια σου. Να! Πάρε εδώ αυτές τις δύο σελίδες που’ ναι γεμάτες με φαρμαλακίες για να τις λες σε όποιον σε ρωτάει. Αν και δεν θα χρειαστεί...

- Και γιατί δηλαδή δεν θα χρειαστεί ούτε να ξέρω, ούτε να λέω;

- Να γιατί: Κατ’ αρχήν, θα σου κάνω εγώ τον πελάτη να φτάσει μέχρι το φαρμακείο, βάζοντας ρεκλάμα στην τηλεόραση. Μόλις φτάσει έξω από το φαρμακείο, θα τον περιμένει μια ταμπέλα με το Σάκη Ρουβά να παίρνει το χάπι και να γίνεται άλλος άνθρωπος. Με το που μπαίνει στο φαρμακείο θα τον βάλω σε πειρασμό να ακουμπήσει στο χέρι του το κουτί, γιατί το προϊόν θα στο φέρω με το σταντάκι του. Μόλις το πιάσει στα χέρια του, πάει το ερωτεύτηκε. Θα σου ’ρθει μ’ αυτό στο χέρι, για να σε ρωτήσει τι κάνει αυτό το φάρμακο.

- Και εγώ, τι θα του απαντήσω;

- Τέσσερα και εβδομήντα πέντε ευρώ φυσικά! Καλή τιμή δεν είναι;

- Καλέ μου άνθρωπε! Που έμαθες Ελληνικά; Εγώ δεν μιλάω για το πόσο κάνει αλλά για το τι κάνει το φάρμακο.

- Εντάξει Θανάση. Θα σου κάνω 2% μεγαλύτερη πίστωση. Σου φέρνω διαφημιζόμενο προϊόν, σου φέρνω τον πελάτη στο πιάτο, σου φτιάχνω stand, σου δίνω κι ένα έντυπο. Ε, τι θες από μένα;

- Την αλήθεια.

- Ε, άκου λοιπόν γιατί με νευρίασες: Εγώ δεν δουλεύω στις εταιρείες που ο,τι φάρμακο και να ’χουνε, μα συνταγογραφούμενο είναι, μα OTC είναι, το φτιάχνουν σωστά, ενημερώνουν το φαρμακοποιό και περιμένουν δυο χρόνια για να πετύχει το φάρμακο. Εγώ, θέλω τα λεφτά μου τώρα, και θα τα πάρω με θεούς και δαίμονες. Όσο για σένα, για τη μόστρα σε θέλω. Δεν πιστεύω ότι έχεις γνώσεις κι ούτε με ενδιαφέρει. Το πτυχίο σου όμως σε βοηθά ν’ ανοίξεις ένα μαγαζί στο οποίο οι άρρωστοι θέλοντας και μη θα έρθουν και εσύ στα μάτια τους είσαι ειδικός. Και από τη δουλειά αυτή έχεις να κερδίσεις ρευστό κι όχι τις υποσχέσεις του δημοσίου. Και κάνεις και κοινωνικό έργο απαλλάσσοντας το δημόσιο από την υπερβολική δαπάνη για την υγεία. Λοιπόν, 3%. Η τελευταία μου προσφορά! Αλλιώς, πάω στον απέναντι!

Ο Θανάσης τα δέχτηκε γιατί είχε ανάγκη τα λεφτά. Την επόμενη μέρα ήρθε και το stand. Ύστερα από μια εβδομάδα ήρθαν δύο πελάτες και με το «θέλω αυτό» αγόρασαν δύο κουτιά. Ο Θανάσης πάλι, κατάφερε να δώσει άλλα 4, σε ασθενείς που ήταν μπαϊλντισμένοι από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα. Έπειτα ήρθαν άλλοι 3 πελάτες, που ζήλεψαν από το φάρμακο του γείτονα κι ήρθαν κι αυτοί να «ψωνίσουν». Το πράγμα φαινόταν να πηγαίνει καλά. Ήρθε μάλιστα και δεύτερος αντιπρόσωπος, που του μπλάστρωσε κι αυτός το δικό του stand, και τις δικές του ταμπέλες. Όταν ο ανταγωνισμός είδε την ταμπελομαχία και τη σταντομαχία, έφερε κι αυτός τα δικά του stand και ταμπέλες. Ο Θανάσης είχε βουτηχτεί στα χρέη αλλά εξακολουθούσε να ελπίζει. Οι πωλήσεις του όμως δεν έφταναν ποτέ το ύψος των παραγγελιών του, και δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί.

Μια μέρα ο Θανάσης αποφάσισε να ψωνίσει στο Σούπερ Μάρκετ ο ίδιος, γιατί η γυναίκα του έπρεπε να πάει στο σχολείο για την παραλαβή του ελέγχου των παιδιών. Είχε καιρό να πάει. Πήρε το καλαθάκι από την είσοδο και άρχισε να βολτάρει από τα ράφια. Σε κάποια στιγμή βρήκε μαγιονέζα σε συσκευασία σωληναρίου. Την έπιασε άφοβα, και την περιεργάστηκε στο χέρι του. Κάτι του θύμιζαν όλα αυτά. Την έριξε στο καλάθι, και συνέχισε προς τα κάτω. Ξαφνικά, πάγωσε. Αυτό το προϊόν το ήξερε. Ήταν κρέμα καλέντουλας. Ίδια μάρκα με αυτή που είχε στο φαρμακείο, και σε φτηνότερη τιμή! Παράτησε όπως, όπως τα ψώνια και τηλεφώνησε στο μάγκα με το κομπολόι να’ ρθει στο φαρμακείο του.
Την άλλη μέρα, να σου ο μάγκας. Ο Θανάσης τον περίμενε ανυπόμονος.

- Τι έγινε Θανασάκη; Έμαθες ότι βγάλαμε νέο προϊόν και θες και εσύ ε; Καλόμαθε η γριά στα σύκα! Μπαγασάκο!

- Καλέ μου άνθρωπε τι λες; Εγώ σε πήρα τηλέφωνο γιατί ενώ μου έταξες ότι το προϊόν θα πουλιέται στα φαρμακεία, έχουν γεμίσει τα Σούπερ Μάρκετ. Αυτό που έκανες είναι επιοικώς ανήθικο !!!!

- Και εγώ τι να σου κάνω; Ας πούλαγες όσο αυτοί, για να μη τους το έδινα...

- Μα είσαι στα καλά σου; Θα είσαι εδώ για να προστατέψεις τους ασθενείς επειδή το προϊόν σου αλληλεπιδρά με φάρμακα των ασθενών; Θα είσαι εδώ όταν σε ρωτάνε αν το χαμομήλι είναι πιο αποτελεσματικό από την καλέντουλα ή όχι; Θα είσαι εδώ εάν κάνει αλλεργία; Θα είσαι εδώ εάν χρησιμοποιηθεί από ασθενή με φαινυλκετονουρία;

- Α, καλά, εσύ παιδί μου είσαι εντελώς βλαμμένος! Αυτό το πτυχίο της φαρμακευτικής σ’ έχει αποβλακώσει. Δεν κάνεις εσύ για εμπόριο….

- Εσύ δεν κάνεις ηλίθιε για εμπόριο! Γιατί θα’ πρεπε να ξέρεις ότι το φάρμακο ανήκει στην κατηγορία των βιομηχανικών προϊόντων. Εκεί όπου η πώληση είναι προ-σω-πι-κή. Και χρειάζονται ε-πι-χει-ρή-μα-τα. Που βασίζονται σε στοι-χεί-α. Και που τα λένε με πει-θώ, και α-το-μι-κή επικοινωνία. Γιατί σ’ εμάς ο πελάτης έχει ο-νο-μα-τε-πώ-νυ-μο! Αλλά δεν φταις εσύ. Φταιω εγώ που δεν απαίτησα στοιχεία από την εταιρία σου. Φταιω εγώ που δεν άνοιξα τα βιβλία μου να ξεστραβωθώ. Φταιω εγώ που δεν ζήτησα επίσημη εκπαίδευση από την εταιρία. Φταιω εγώ που δεν έψαξα ούτε καν να βρω ποια εταιρία είναι αυτή. Φταιω εγώ που δεν κατάλαβα ότι θες το φαρμακείο μου και όχι τις ειδικές γνώσεις μου!

- Καλά ρε Θανάση, ας το κάνουμε 5%. Εξάλλου, να , έχω βλέπεις και το καινούργιο προϊόν και σε χρειάζομαι...

- Όξω ρε! Όξω! Όξω, και πες στην εταιρία σου ότι υπάρχουν και κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες που πιστεύουν ότι το marketing του φαρμακείου, και το marketing των OTC απαιτεί τα στελέχη να σκέφτονται σαν φαρμακοποιοί και όχι σαν λαχανέμποροι! Στελέχη που να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μόνο η τιμή η πίστωση και η διαφήμιση του προϊόντος η βασική στρατηγική προώθησης. Είναι και το κύρος του φαρμακοποιού. Εάν η εταιρεία σου δεν τον βοηθήσει σ’ αυτό, πηγαίνετε καλύτερα να πουλήσετε στα Super Markets. Αλλά εκεί, θα σας περιμένουμε με την κίτρινη κάρτα του ΕΟΦ!